Úrval - 01.06.1967, Blaðsíða 45

FORSETI.... EN ENNÞÁ
43
un vildi hann binda endi á sprengju-
árásir Bandaríkjamanna á Norður-
Vietnam, áður en samningaviðræð-
ur gætu hafizt (og hið sama vildu
margir aðrir). Það virtist sem mark-
mið hinna tveggja aðila með frið-
arsamningum og friði væri gerólíkt
og erfitt mundi að samræma sjón-
armiðin. En margt furðulegt getur
gerzt í myrkviði utanríkismálanna.
Mikið var undir afstöðu Ho Chi
Minh komið.
Þessi elzti kommúnistaleiðtogi
Asíu fæddist árið 1890. Það gæti
skeikað einu eða tveimur árum til
eða frá. Hugsjónir hans haldast í
hendur við löngun í hrísgrjónaauð-
legð óshólma Mekong-fljótsins í
Suður-Víetnam. Hann virtist hafa
hálfgerða skömm á afstöðu manna
þar til lífsins og tilverunnar, líkt og
full hrísgrjónaskál sé óskaplegt
óhóf. Ef treysta má þeim fátæklegu
skrám og skýrslum, sem til eru,
var fæðingarstaður hans þorpið Kim
Lien í Nghe Anhéraðinu, sem væri
nú hægt að kalla Mið-Vietnam.
Vietnam, sem þá bar heitið Indó-
Kína, var hluti nýlenduríkis Frakka,
og faðir Ho vann fyrir frönsku hús-
bændurna, þangað til hann var
ákærður fyrir moldvörpustarfsemi
gegn hinum frönsku stjórnarvöld-
um og rekinn frá störfum. Þannig
gaf faðirinn syninum fyrirmyndina,
hvað stjórnmálalega afstöðu hans
snerti.
Ngyen, sem var enn ungur að
aldri, var tekinn úr skólanum, sem
hann var þá í í Saigon, og sendur i
menntaskóla í Hué. Síðar flæktist
hann víða, og eru litlar upplýsing-
ar fáanlegar um það tímabil, svo að
áreiðanlegar megi teljast, nema það
kom fram, að hin eirðarlausa sál
hans var að leita að breytingum og
ævintýrum og tækifæri til þess að
tjá þann eldmóð persónuleikans, sem
bjó í þessum unga manni. „Hann
rauk að heiman og fór á sjóinn.
. . . . “ Þannig væri kannske hægt
að lýsa næsta þætti ævisögu hans.
Hann réð sig á franskt gufuskip,
sem var á leið til Lundúna.
Asíubúar flykktust um þær mund-
ir í land í hafnarhverfum Lundúna,
en flestir þeirra hættu sér aldrei
út fyrir takmörk Commercial Road.
En það gegndi öðru máli um hinn
unga Ho...........þ.e.a.s. Nguyen.
Hann sneri nú baki við sjómennsk-
unni, og East Endhverfi Lundúna
var of þröngur stakkur skorinn til
þess að halda honum innan vébanda
sinna. Brátt skaut honum upp á
Carltonhótelinu, hvorki meira né
minna. Þetta var mesta óhófsgisti-
hús Lundúna í þá daga. Að vísu fór
hann ekki inn um framdyrnar, held-
ur gerðist hann lærlingur hjá bak-
aranum í eldhúsi gistihússins, en
yfirmaður eldhússins var þá einmitt
hinn óvijafnanlegi matsveinn Es-
coffier.
Ho varð aldrei neinn meistari í
þessari vandasömu list. Ilann flutt-
ist til Parísar, áður en fyrri heims-
styrjöldin brauzt út. Hafa verður
það í huga, að franskan var það mál,
sem hann hafði lært í skóla, og
franskar voru þær hugmyndir
landsdrottnanna, sem hinn upp-
reisnargjarni, ungi maður ákvað að