Úrval - 01.12.1974, Qupperneq 65

SAGAN UM DULARFULLU BYSSUKÚLUNA
63
inni og horfði út yfir landið til
austurs til Fort Tilden og turn-
anna á Breezy Point, hinum megin
við flóann. „Þessi kúluskratti get-
ur hafa komið frá svo mörgum
stöðum hér í nágrenninu að það er
ekki einu sinni hægt að telja þá
alla,“ sagði hann við Jacobs lög-
regluforingja.
MERKIÐ FINNST. Á þriðjudags-
morgni sendi Seedman leynilög-
reglumenn til að vera viðstadda út-
för Nancy McEwen, í von um að
maðurinn, sem skaut, skyti þar upp
kollinum. Taugaóstyrkur ungur
maður sneri í flýti frá jarðarför-
inni um leið og athöfninni var lok-
ið, en leynilögreglumennirnir kom-
ust að því, að hann var aðeins
skólabiróðir Nancyar og lá á að
komast aftur til vinnu sinnar. Milli
tíu og tuttugu borgarar hringdu til
lögreglunnar þennan sama dag og
tilkynntu lögreglunni, að það hefði
einnig verið skotið að þeim, þar
sem þeir óku eftir Belt Parkway,
en „leyniskyttan“ reyndist aðeins
vera sláttuþyrla, sem þeytti smá-
steinum undan sér, þar sem verið
var að vinna með hana meðfram
veginum.
Það var líka á þriðjudeginum,
sem FBI gaf skýrslu um kúluna,
sem fjarlægð hafði verið úr höfði
Nancy McEwen. Henni hafði verið
skotið úr Enfield .303 riffli, sem
framleiddur hafði verið í Bretlandi
um 1940 í gífurlegri fjöldafram-
leiðslu. Af þeirri tegund voru enn-
þá milljónir í umferð.
HVAR Á AÐ LEITA? Um tylft
leynilögreglumanna hafði nú lagt 5
sólarhringa vinnu í að upplýsa
þetta mál, og enn var Seedman
engu nær. Enginn byssusali hafði
fundist, sem nýlega hafði selt En-
field .303. Sjávarsíðan öll hafði
verið fínkembd, þeir höfðu rann-
sakað nákvæmlega íbúðirnar við
Breezy Point, skriðið um sandhól-
ana og fenin við Plum Beach, haft
samráð við herinn, kannað hverja
fáránlega vísbendingu, sem þeim
hafði borist — og enn höfðu þeir
ekki minnstu hugmynd um, hver
hefði skotið Nancy McEwen, hvers
vegna eða jafnvel hvaðan kúlunni
hafði verið skotið.
Seedman gerði sér fulla grein
fyrir því, hve mikið af fjármunum
skattgreiðenda hafði runnið til
rannsóknarinnar án nokkurs ár-
angurs. En hann var ekki reiðubú-
inn að gefast upp, enn sem komið
var, að finna þann, sem hafði drep-
ið Nancy McEwen. Ekki strax.
„Við byrjum í fyrramálið," sagði
hann við menn sína. „Við berjum
á hverja einustu dyr í Brooklyn,
þar til við finnum manninn, sem
á þennan Enfield. Hann hefur ekki
gefið sig fram, en þegar leynilög-
regluþjónn kemur í heimsókn,
gengur hann út frá því að við höf-
um rakið byssuna til hans á ein-
hvern máta, og þá segir hann til
sín.“
Leynilögreglumennirnir litu hver
á annnan. Að kanna þannig, þó ekki
sé nema húsaröð í borginni, tekur
mikinn tíma, en Seedman var að
tala um byggðahverfi með þremur
milljónum íbúa. Það tæki þá meira
en ævina. „Nú hlýtur þú að vera
að gera að gamni þínu, foringi,"