Úrval - 01.04.1976, Blaðsíða 117

115
^Viltu aukg orÖaforÖa þinij?
1. rípur: vargur, pyttur, klettur, klettasnös, hylur, áhald, poki.
2. á seil: bundinn aftan í bát, í vændum, á langinn, 1 uppnámi, fyrir
þöndum seglum, með rifuðum seglum, á kreik.
3. keyta: reykt kjöt, súrsað kjöt, vindþurrkað kjöt, þrákelkni, kvenselur,
mysa, staðið hland.
4. að gegla sig: að ybba sig, að andmæla, að gjamma, að aka sér, að ræskja
sig, að klóra sér, að gretta sig.
5. að rísla sér: að verða óttasleginn, að yggla sig, að hika, að leika sér, að
hraða sér, að fara sér hægt, að dunda.
6. að halda e-u til streitu: að láta undan síga, að fyllast óróleika, að
minnast, að hefja máls á e-u, að geyma, að láta sig ekki með e-ð, að fara
fram á e-ð.
7. gneyptur: bratrur, aflíðandi, hár, niðurlútur, hnarreistur, ísettur, fastur.
8. að firra e-n e-u: að spyrja e-n að e-u, að krefjast e-s af e-m, að forða e-m
frá e-u, að gefa e-m e-ð, að svipta e-n e-u, að áminna e-n um e-ð, að
skipa e-m e-ð.
9. hrófdráttur: afmeyjun, það að taka skeifur undan hesti, árangursríkur
fiskidráttur, mokveiði í net, flausturslegt samræði, kjölfar í fjöru, þar
sem bátur er dreginn í naust, ónauðsynleg töf.
10. að inna eftir e-u: að finna að e-u, að spyrja eftir e-u, að dylgja um e-ð, að
hrósa, að hæða, að gá að e-u, að rannsaka e-ð.
11. ítrekun: afbrot, misskilningur, endurtekning, aðfinnslur, eftirrekstur,
afskiptasemi, undanlátssemi.
12. að róa rambinn: að róa lífróður, að róa hægt og rólega, að róa með
annarri árinni, að rugga sér í sæti sínu, að róa með báðum árum, að róa
aftur á bak, að breyta um stefnu báts með þvl að beita árunum hvorri á
móti annarri.
13. að keyfa: (um sel) að öskra, að fæða kóp, að þramma, að vaga, að þrátta,
að fjúka (um snjó), að snjóa.
14. að kampa: að berjast, að fljúgast á, að háma í sig. að velta fyrir sér, að
troðast, að kætast, að strjúka skeggið.
15. rein: klettasylla, mjó landræma, viðleitni, mótlæti, erfiðleikar, erfiði,
galti.
Svör á bls. 128.