Úrval - 01.04.1976, Blaðsíða 16

14
ÚRVAL
húddinu, en ef maður ímyndar sér að
svo sé, er ég viss um, að aksturslagið
verður betra.
Forðist að reyna alltaf ,,að verða á
undan.” í hvert skipti, sem maður
missir svolítinn tíma, vinnur maður í
staðinn hugarró og ódýrari akstur. Ég
man eftir tilraun, sem tveir þýskir
bílstjórar gerðu fyrir nokkrum árum,
þegar þeir ,,fóru í kappakstur”
1500 kílómetra vegalengd til fundar-
staðar, sem þeir höfðu ákveðið
fyrirfram. Annar ók afslappaður alla
leið, hélt allar umferðarreglur og
hugsaði sér jafnt og þétt að hann væri
með bolta í skál á húddinu. Hinn
böðlaðist áfram eins og hann ætti
lífið að leysa. Árangurinn? Glanninn
kom tæplega 31 mínútu á undan
keppinauti sínum á ákvörðunarstað-
inn, en í staðinn hafði hann notað 40
lítrum meira af bensíni og tífaldað
slysahættu sína.
Það er sífellt verið að endurbæta
flesta bíla. En það skiptir ekki máli,
hve mikið við bætum þá, menn
halda stöðugt áfram að slasast og
hljóta bana, þegar þeir aka hver á
annan eða á fasta hluti. Þess vegna
verðum við líka að bæta mannlega
þáttinn — mikilvægasta þáttinn í
öllu umferðaröryggi.
Allir bílstjórar græða á því að taka
þétt í námskeiðum, sem bíleigenda-
klúbbar halda. Það er ekki nóg að
lesa sér til um, að rétta aðferðin til að
koma í veg fyrir skrens sé að snúa
stýrinu í sömu átt og bíllinn skrensar.
Hálkubraut, þar sem maður getur
undir öruggum kringumstæðum lát-
ið bílinn skrensa og snúast, er
langtum haldbetri lærdómur. Þar
getur maður án áhættu unnið bug á
þeim skelk, sem grípur mann, þegar
bíllinn fer að renna, — og lært af
reynslunni, hvernig maður getur þá
bjargað sér.
Flestir þurfa að verða alvarlega
smeykir til þess að skilja í alvöru
nauðsyn aukins umferðaröryggis. Ef
ég væri ökukennari, myndi ég útbúa
gildrur fyrir nemendur mína — láta
gúmmígínur hendast í veg fyrir þá,
gínur, sem væru gerðar í mynd
skólabarna, eðaþá tóma barnavagna.
Ég myndi einnig krefjast þess, að þeir
horfðu á vettvangskvikmynd af um-
ferðarslysum og afleiðingum þeirra,
til þess að gera þeim ljóst, að bíllinn
er ekki bara setustofa á hjólum,
alvaran er alltaf með í ferðum.
Maður er aldrei fullnuma í bíl-
akstri. Maður verður að vinna að því á
hverjum degi að verða betri bílstjóri.
Munið, að lykillinn að örygginu er
manns eigin hegðun undir stýri —
ekki bara á keppnisbrautinni, þar
sem öllu máli skiptir að vinna, heldur
líka á götum og þjóðvegum, þar sem
öllu máli skiptir að komast lífs af. ★
GÓÐAR GÁFUR.
Maður þarf ekki að vera fjarska vitur til að finna, að maður er öllurn
öðrum snjallari. Sputnik.