Úrval - 01.04.1976, Blaðsíða 49

HINN LANGI SVEFN GENE TIPPS
47
þvi, að þessi umþreyting hans væri
raunveruleg, en samt var hún hrædd
við ný vonbrigði og einnig að æsing
hennar kynni að hafa afdrifarík áhrif
á Gene. Því neyddi hún sjálfa sig til
þess að vera róleg, eins og ekkert
sérstakt væri á seyði. Og hún svaraði:
,,Þú hefur nú verið býsna lengi
fjarverandi frá skólanum.”
„Hefur innköliunarskrifstofa hers-
ins sent mér upplýsingar um her-
skylduflokkun mina?” spurði hann
næst.
Nú vissi hún, að það hafði orðið
geysileg breyting á honum. Hún reis
á fætur og lagði hönd á öxl honum.
„Gene, ertu vakandi?” spurði hún.
Hann reis upp og svaraði: ,,Auð-
vitað, mamma. Ég hef aldrei verið
betur vakandi á allri ævinni.”
,,Gene,” sagði hún hægt, ,,Það
eru átta ár síðan þú varst alveg fylli-
lega vakandi. Þú lentir í bifreiðaslysi
og féllst í dá. ”
Hann heyrði orð hennar, en hann
botnaði ekkert í þeim. ,,Ég get ekki
trúað því,” sagði hann veikum rómi
og reyndi að rifja upp fyrir sér liðna
atburði. Hann þagnaði, en bætti svo
við: ,,Mér finnst sem ég hafi verið
óskaplega syfjaður 1 eina til tvær
vikur. Ég gat ekki skilið, hvers vegna
þið pabbi voruð alltaf að reyna að
vekja mig. Mig langaði bara til þess
að hvíla mig.”
Nú streymdu spurningarnar af
vörum hans í stríðum straumi. En
hann gat ekki skynjað allan þann
tíma, sem liðinn var. Slíkt var honum
ofraun. Honum fannst sem árið 1967
væri enn ekki liðið. Hann spurði eftir
vinum í heimabæ sínum og skóla-
félögum 1 háskólanum. Og svo hristi
hann höfuðið undrandi á svip, þegar
móðir hans sagði honum, að flestir
þeirra væru nú giftir og ættu orðið
börn. Hann frétti nú, að Vietnam-
styrjöldinni væri lokið og að Lyndon
Johnson væri ekki lengur forseti.
Hann bað um að fá spegil og starði
á spegilmynd sína. Hann hryllti við
ástandi tannanna, og hann vildi, að
það yrði strax pantaður tími fyrir
hann hjá tannlækninum. Hvers
vegna var hann með svona sítt hár?
Móðir hans skýrði fyrir honum, að
flestir ungir menn gengju núna með
svona sítt hár. Hann sagði þá, að
hann kærði sig samt ekki um það,
heldur vildi hann fá burstaklippingu
eins og áður.
,,Hvað er að frétta af þessum
landskika, sem þið pabbi keyptuð?”
spurði hann þá.
,,Við urðum að selja hann til þess
að borga sjúkrahúsreikningana,”
svaraði móðir hans.
Gene varð þungbúinn á svip, er
hann tók nú að gera sér svolitla grein
fyrir þvl, sem raunverulega hafði
gerst þessi átta löngu ár.
Nú var frú Tipps orðið næstum um
megn að hafa sjálfstjórn á sér lengur.
Hana langaði að hlaupa fram í
anddyrið og hrópa út yfír götuna til
hvers þess, sem þar kynni að vera á
ferli: ,,Sonur minn er vaknaður!
Sonur minn hefur snúið aftur!” En