Úrval - 01.06.1976, Blaðsíða 31

FLÖÐBYLGJANI COSTA DEL SOL
29
og lét fólkið klífa brattann upp. Þá,
sem voru of hræddir eða lasburða til
bess, þreif hann í fang sér og
þrammaði með þá sjálfur. Talið er,
að hann hafi þannig bjargað að
minnsta kosti 150 manns.
Nú herti heldur úrkomuna. Skýin
lögðust að fjöllunum uppi yfir La
Rábita, og það bætti enn á vatnið.
Á einum klukkutíma var úrkoman
200 millimetrar, sem er jafn mikið
vatnsmagn og ársmeðaltalið í La
Rábita. Það var eins og flóðgátt hefði
sprungið. í La rambla mynduðust
tvær risavaxnar flóðbylgjur, sem
veltust ofan yfir varnarlaust þorpið.
Fyrri bylgjan kom klukkan hálf
fjögur á föstudagsmorguninn, tók
með sér allt lauslegt og gróf bæinn
undir óhugnanlegri, brúnni leðju.
Bílar beygluðust eins og blikkdósir og
húsin brotnuðu í spón. I bátahöfn-
inni slitnuðu bátarnir upp og rak til
hafs.
Afleiðingar seinni bylgjunnar voru
jafnvel ennþá skelfilegri. Húsið, þar
sem Francisco bjó, hafði fram til
þessa haldið velli, en nú sviptist það
af grunninum og slengdist út á haf.
Fólkið, sem verið hafði á þakinu, í
allt 27 manns, fylgdi með í haf-
djúpið.
Vitni skýrði síðar svo frá, að
umferðin á strandveginum hefði
verið „samfelid bílaröð, svo langt
sem augað eygði,” rétt áður en
reiðarslagið dundi yfír. Enginn veit,
hve margir hafa grafíst í bílum sínum
á hafsbotni. í sólarupprás voru mörg
hundruð heimili í La Rábita stór-
skemmd eða ónýt, og frjósamir
akrarnir umhverfís þorpið voru eitt
leðjuhaf. Alls fundust 48 látnir.
En La Rábita varð ekki verst úti.
Tólf tímum seinna barst óveðrið frá
suðri inn yfir austurhlíðar Sierra
Nevada og flutti með sér dauða og
eyðileggingu. Versta útreið fékk
Puerto Lumbreras, þéttbyggð og
athafnasöm landbúnaðarmiðstöð 200
kílómetra frá La Rábita. Klukkan
kortér fyrir fjögur á föstudeginum
valt fimmtán metra há flóðbylgja
ofan eftir Nogaletfarveginum, sem
skiptir þorpinu í tvennt, og flæddi
inn yfir miðbik þorpsins.
Eins og í mörgum öðrum þorpum
Andalúsíu var föstudagurinn mark-
aðsdagur í Puerto Lumbreras, en
vegna rigningarinnar tóku torgsal-
arnir snemma saman pjönkur sínar.
Margir þeirra stungu sér inn á
kaffihúsið Posada de Fermin til að fá
sér glas, áður en þeir fæm heim.
Meðal þeirra fimmtán, sem vom
þar inni, var hinn ellefu ára gamli
José Antonio Piernas, en foreldrar
hans áttu bakarí í grenndinni. Þegar
flóðið kom, kastaðist José bak við
barinn, og skreið þar inn í tóman
kæliskáp. Skápurinn færðist um 100
metra með flóðinu, en strandaði
síðan í leirbakka. Þar klöngraðist José
úr farkosti sínum, ringlaður en
ómeiddur og braust af stað í áttina
heim til sín, aðeins til þess að
uppgötva, að bakaríið og foreldrarnir
voru horfnir, og sama var að segja um