Úrval - 01.06.1976, Blaðsíða 126

124
ÚRVAL
og freyðandi, þá aðrar fjórar litlar og
eina stóra. Það, sem er að gerast, er
að tvær öldurnar em svo þéttar, að
stóra ölduröðin nær aðeins í fímmtu
hverja smáöldu, og fer þá fram úr
henni. Af þessu má draga þá
ályktun. að ef maður ber af sér stóru
ölduna, hefur maður fjögurra smá-
öldu bil til þess að búa sig undir þá
næstu stóm.
Ef maður misreiknar sig á öldu og
lendir í rótinu, — froðu og sandi og
miklu kasti — er um að gera að hlýða
ekki eðlishvötinni og reyna að brjót-
ast upp á yfirborðið. Það er svo mikið
loft í froðunni, aða hún flytur mann
ekki upp, svo áreynslan er til einskis.
Þess í stað er hentast að slaka á, helst
að vefja sig saman í „fósturstellingu”
— stífur handleggur eða fótur getur
slegist í sjávarbotninn og brotnað —
að bíða þar til undiraldan hefur borið
mann á kyrrara sævi, þar sem auðvelt
er að synda upp á yfirborðið.
Gott getur verið að fylgja eftirfar-
andi varúðarreglum, til þess að lenda
ekki í klípu á stað sem maður þekkir
ekki til hlítar:
★ Kastaðu viðarbút í sjóinn og
sjáðu hvað verður um hann. Ef hann
berst hratt að og frá ströndinni, em
þar sterkir straumar, sem betra er að
vara sig á.
★ Fylgstu með tíu til tuttugu
öldum til að sjá, hvort nokkur er svo
kröpp, að þú myndir ekki kæra þig
um að lenda í henni.
★ Sértu með ósynd börn, vertu
þá viss um, að þau séu að leik í
sandinum yfir mörkum hæstu öld-
unnar. Oldukrafturinn er ótrúlega
mikill, og sá, sem leikur sér þar sem
öldurnar ná til, ætti að vera nægilega
vel syndur til þess að halda sér á floti
uns hjálp berst.
★ Vertu á verði fyrir reki og sogi.
★ Aldrei ætti neinn að synda í sjó
án þess að annar í landi fylgist með
honum.
★ Klettótt strönd og staðir, þar
sem klettarif em úti fyrir, hafa
óútreiknanlega strauma og öldu-
myndanir. Varaðu þig á þeim.
Ef þar kemur, að maður telur sér
halda við drukknun, þrátt fyrir allar
varúðarráðstafanir, á aldrei að veifa
höndunum yfir höfði sér til að vekja
athygli. Handleggirnir em þyngri
þegar þeim er lyft upp úr vatninu
heldur en þeir em ofan í því. Þess i
stað er best að nota ,,dmkknunar-
vörnina” — sem jafnvel miðlungs-
góðir sundmenn geta notað til að
halda sér á floti ótrúlega lengi, sé
vatnið ekki of kalt. Þetta em tvær
reglur: 1. Flestir fljóta, svo lengi sem
loft er í lungunum. 2. Það er miklu
auðveldara og minna þreytandi að
fljóta uppréttur en liggjandi.
Best er sem sagt að fljóta upprétt-
ur, draga djúpt andann og ,,hanga”
í vatninu með hendur niður með
síðum og andlitið ofan í. Þegar
manni fínnst nauðsynlegt að anda
aftur, á að anda hægt frá sér ofan i
vatninu gegnum nefið. Lyfta síðan
handleggjunum og krossleggja þá
framan við andlitið og ýta þeim síðan