Goðasteinn - 01.09.1968, Page 22

Halla Loftsdóttir:
Lóuíjöður
Ein lítil fjöður, milii stráa stungin,
ég staldra við og hlusta, er ein ég geng.
Það er sem heyri ég óm úr lagi sunginn,
sem andi blær á fjaðrahörpustreng.
Ég táknið skil, þú loftsins ljúfi gestur,
mín lóan blíða, senn, er kveður nú,
af öllum fleygum vorsins vinum beztur,
mér vinarkveðju slíkri fórnar þú.
Ein lítil fjöður, hver að slíku hyggur?
Nú hugsar enginn framar neitt um það,
að hans við götu lóufjöður liggur,
er losnað hefur nálægt hjartastað.
En mér hún færir endurvakið yndi
frá æskutíð, sem nú er liðin hjá,
svo nægjusamt og létt var barnsins lyndi,
að lítil fjöður unað veitti þá.
20
Goðasteinn