Goðasteinn - 01.09.1968, Page 24

Nú er sém dapurt kveðjuklukkur hringi,
er kölluð ertu burt á suðurstig,
ekki er víst að sama lóan syngi
á sumri næsta ljóðin fyrir mig.
Og þvi er horft og hiustað fast og lengi
unz hinzti geisli á vesturhimni dvín,
en angurblandinn ómur fer um strengi,
með aftanblænum hverfur kveðjan mín.

Víkur sól á suðurveg.
Sverfur hól og dranga
norðangjóla, nepjuleg,
nístir fjóluvanga.
Grund og hlíðar felast fönn,
felli hríðar valda.
Vekur kvíða í vorsins önn
vetrar tíðin kalda.
Jónatan Jakobsson
22
Goðasteinn