Goðasteinn - 01.09.1968, Side 61

Tvö erfiljóð
i
Sömu leið fer hey og hold.
Heiðursmaður hneig í mold.
Skjótt og furðu forðboðslaust
féll hann líkt og strá um haust.
Meðal vor hann gekk í gær
giaður, heill og flestum kær,
dreymdi lífs síns yndisarð:
afreksverk og frægðargarð.
Hann var: ljúfur, hjartahreinn,
hjálpráður og sveik ei neinn,
frægðarvon síns fósturiands,
fágæt prýði hcimaranns.
Þann, sem góðum orðstír ann,
ekki þrýtur lof um hann.
Enda sakna ágæts manns
allir - nema kálfar hans.
II
Hljóðlátur harma ég hann
hugþekka græðarann meina:
Ólaf hinn yfirbragðshreina,
ágætan lækni og mann.