Goðasteinn - 01.09.1968, Síða 69

inn leiddu huga minn að því, að naumast sé unnið af nógu mikilli
virðingu að endurbótum gamalla húsa. Kirkja, byggð fyrir 100 ár-
um, á að vera áfram eins og við hana var skilið í öndverðu. Þar
skyldu a. m. k. engar breytingar leyfðar nema í samráði við Þjóð-
minjavörð eða fulltrúa hans.
Eggert í Hraungerði var mér vitni þess, hve íslenzki bóndinn er
merkilegur maður. Hcima hjá honum höfðu hvalbeinshryggjarliður
og steinflaga beðið mín nokkur ár. Við hlöðugröft í gömlu sofn-
hússtæði fannst hryggjarliðurinn og steinflagan, sem lá ofan á hon-
um. Eggert gerði sér grcin fyrir, að þarna hafði hann hitt á sæti
mannsins, sem kynti sofninn, og þá er þetta cina sofnsæti, sem til
er nú ofan moldar.
Hilmar Jón leiddi mig aftur til miðalda, er hann sýndi mér bæjar-
rúst úti í auðn Kötluhlaupa. Þar bíður rannsókn, sem gæti orðið í
röð hinna merkari á þessari öld.
Ekki var lát að finna á vini mínum, Hannesi á Herjólfsstöðum,
86 ára gömlum. Hann var kvikur og léttur í skapi og spori. Gott,
hvað Elli kerlingu gengur illa að vinna bug á honum. Hjá honum
sá ég ágæta nýsmíði úr harðviði, lóðbretti og alinmál, hvorttveggja
eftir gömlum fyrirmyndum.
Kristín mín á Heiði var líka óbuguð, enda tíu árum yngri, en
lífið verið vinna og þraut. Ég kom þar fyrir þremur árum með nú-
verandi forseta Islands. Kristín ávarpaði Elínu systur sína, þegar
við vorum nýgengnir frá dyrum: „Þarna fór nú hann Þórður okkar
frá Vallatúni með forsetaefnið.“ Um síðustu áramót lýsti herra Ás-
geir Ásgeirsson því yfir, að hann yrði ekki oftar í forsetakjöri. Þá
sagði Elín á Heiði: „Hver verður nú forseti?" „En hann Kristján
Eldjárn." Þessu gat ég vel trúað, því draumvitrun mín sýndi mér
ákveðið það sama fyrir um þremur árum. Og segið þið svo, að
allir íslendingar hafi glatað forspám í draumi og vöku!
Það er gaman að tala við Kristínu á Heiði um þjóðtrú, þjóð-
siði og mannfræði. Hún talar um Sigvalda Langalíf og Eirík í Holti
eins og samtímamenn sína, þó fætur þeirra séu kaldir og komnir i
mold fyrir áraöldum. Hún rækir frændsemi við mig og aðra, þó
rekja þurfi til 18. aldar til að koma ættunum saman. Hvenær hefur
þessi kona haft tíma til að lesa bækur? Hún þurfti þess heldur ekki.
Goðasteinn
67