Úrval - 01.12.1976, Blaðsíða 40

38
URVAL
fátækrahverfinu í norðurhluta Phila-
delphiu, þar sem hann ólst upp.
Allt fram til 12 ára aldurs bjó
William Henry Cosby, yngri í hverfi,
þar sem bjuggu eingöngu svertingjar.
Sumir í hverfinu unnu hörðum
höndum. Aðrir svo sem drykkju-
menn og atvinnulausir feður, héngu
á götuhornunum. Hópar krakka og
unglinga, sumir meinlausir, aðrir
hættulegir, flæktust um göturnar.
Cosby og vinir hans léku sér oft á
afgirtu svæði, sem notað var til að
geyma á alls konar drasl.
Faðir Cosby var skipsþjónn og var
sjaldan heima. Móðir hans starfaði
sem vinnukona, og stundum var hún
á bænum ásamt sonum sínum, þrem
talsins. Bill litli hjálpaði til þess að
framfleyta fjölskyldunni með því að
sendast fyrir matvöruverslun og
bursta skó á götunum. Skóburstun-
inni lét hann oft fylgja gamansögur
og „brandara” sem komu viðskipta-
mönnunum til þess að skellihlæja.
Hann var þá þegar orðinn helsti
„grínisti” hverfisins. Kennari hans
skrifaði eitt sinn þessa umsögn um
hann, sem afhent var móður
hans: Bill er skýr drengur, sem
þykir meira gaman að fíflast en að
læra.”
Cosby hélt mest upp á gaman-
leikara af öllum mönnum, einkum
gamanleikarann Sid Caesar, sem kom
oft fram í sjónvarpinu. ,,Mig
dreymdi oft um að gerast aðstoð-
armaður Caesars,” segir hann.
Bill og félagar hans horfðu á sjón-
varp tímunum saman og hentu
gaman að öllu sem þeir sáu, einkum
auglýsingunum. En um leið og
gamanleikari birtist á skerminum,
varð Cosby strax alvarlegur og tók
mjög vel eftir því, hvernig hann kom
„gríni” sínu til skila.
Auk þess að herma eftir öðrum
gamanleikurum, lærðist Cosby að
henda gaman að öllu mögulegu,
jafnvel alvarlegum fyrirbrigðum svo
sem fátækt eða drykkjumönnum.
Eina uppáhaldssögu hans má rekja til
þess, þegar hann og vinir hans vom
að snúa beimleiðis síðla kvölds eftir
að hafa séð hryllingskvikmynd og
urðu dauðskelkaðir, þegar gamall
drykkjumaður kom allt í einu slangr-
andi í veg fyrir þá út úr dimmu
hliðarstræti. „Bill gat umbreytt sárs-
aukafullum aðstæðum og gert þær
hlægilegar,” segir Robert bróðir
hans. „Maður hló til þess að fara ekki
að gráta.”
Cosby ólst upp í hverfi, þar sem
nóg var af tækifæmm til þess að
lenda í alls kyns vandræðum. En það
gerði hann samt ekki. Unglingarnir
höfðu einnig um annað að velja þar,
því að þar fór fram æskulýðsstarfsemi
á vegum íþróttafélags lögreglunnar
og Hjálpræðishersins. Þar var fyrst og
fremst um íþróttastarf að ræða. Og
Mary Forchic Nagle, kennarinn hans í
5. og 6. bekk, innrætti honum sjálfs-
traust og persónulegt stolt.
Líklega hefur Anna Cosby, móðir
hans, þó haft mest áhrif á hann. Bill
litli viss, að skrikaði honum vem-