Úrval - 01.03.1979, Síða 83

Úrval - 01.03.1979, Síða 83
HUGRENNINGAR HEILASKURÐLÆKNIS 81 ,,Láttu þér batna fljótt, pabbi.” ,,Komdu heim fljótt, pabbi.” ,,Ég vildi þú værir kominn heim, pabbi.” En þegar ég las sjúkraskýrslur unga mannsins og rannsakaði hann, vissi ég að hann myndi aldrei koma heim framar. Ég fylltist af hryggð. Ég gæti ekki riþað upp stundir sem þessa ef ég gerði mér ekki ljóst að það er ofar okkur að skilja hvers vegna svona gerist, að sjúklingurinn og allir í kringum hann er á leið fram á við, en þessa stundina eru þeir miðsviðs í miklum harmleik tíma og rúms, þar sem hvert okkar leikur mikið hlutverk. I mínum augum eru læknisstörf og trúartraust samtvinnuð. Ég biðst mikið fyrir, sérstaklega bæði fyrir og eftir uppskurð. Bænin fróar mér. Ég finn, að bak við mig stendur öflugur styrkur, styrkur sem ég þarfnast og nýt. Ég þekki mikilhæfa og góða menn í minni stétt, sem virðast geta skýrt hlutina fullnægjandi fyrir sjálfum sér með stærðfræðilegum og efnafræði- legum formúlum, og allir eru þeir sannfræðir um að það sem er þoku hulið í dag muni vísindi afhjúpa á morgun. En sú hugmynd, að mannlegt líf sé ekkert annað en tilfallandi samspil flókinna atóma ásamt raforku þykir mér engan veg- inn nógu rökvís. Frá hreinu vísindasjónarmiði þykir mér mannsheilinn svo langtum æðri en nokkuð það, sem vísindin hafa nokkru sinni búið til eða uppgötvað, að það þurfi almáttugan skapara til, svo unnt sé að skýra fágæti og sérstæði hverrar einstakrar mannveru. Það er alveg sama hve mikið við fræðumst um heilann, við getum aldrei vænst þess að geta skýrt manns- hugann til fulls. Og ég verð að trúa því, að allt þetta hafi einhvern skynsamlegan tilgang, að einhver hafi látið það gerast. Ég get ekki fellt mig við þá fullyrðingu að einhvers staðar aftur í tímanum hafi jafn margbrotin fyrirbrigði og gáfur, persónuleiki, minni og manniegur líkami svo sem eins og rekist saman af tilviljun. Mér þykir heldur ekki vit 1 því að ganga út frá því að við heiladauðann hætti þessari voldugu einingar gáfna, persónuleika og minnis einfaldlega að vera til. Það er miklu vitlegra að gera ráð fyrir því, að þessi kjarni okk- ar losni þá úr viðjum umbúðanna,, heilans sem getur ekki lengur hýst okkur, og fái stuðning í nýrri vídd. Hvað um kjarna okkar verður eftir heiladauðann get ég ekki einu sinni velt vöngum yfir. Ég get aðeins sagt, að heilbrigð skynsemi og rökvísi leiðir mig ósjálfrátt til trúar — trúar á hið fágæta, hið sérstæða, að mannveran iifi áfram í því, sem við köllum sál. ★
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.