Ársrit Torfhildar - 01.04.1989, Blaðsíða 27

Einar Falur Ingólfsson
drög að stefnuskrá
pollurinn var mitt svæði. oft undi ég inni með litla tindáta sem
voru myrtir á grimmilegan hátt, aftur og aftur í rosalegum
stríðum sem bárust um allt skrifborðið og niður á gólfið sem
var lagt linoleumdúk. á svefnbekknum, stórum og dimmum, las
ég mikið, hljóp kannski tvisvar á dag í bókasafnið meó fjóra til
sex miða svo konan spurði hvort ég skoðaði bara myndirnar, og
ég móðgaðist auðvitað því ég las alltsaman og oft tvær og þrjár
bækur í einu; tildæmis fimm, bob moran, æfintýra, innes eða
macleanbækur, eða þá skyttumar þrjár; fimm blaðsíður í hverri
í skipulagðri röð, sem vildi þó ruglast ef einstaka bók var of
spennandi en þá las ég hana lengur. tinna las ég á
tuttugumínútum sléttum. mér leiddist sól og sumar og gott
veður og þá var ég inni, dundaði mér og át kavíar úr túpum,
þótti mills þá bestur, og borðaði þetta með ósneiddu
fransbrauði. í rigningu fór ég oft að pollinum. þá gerði ég
stíflur; beislaði lækina og hannaði stórfengleg lón sem brutu
sandhraukana alltaf niður að lokum. mér var illa við pollagalla
og var því oft blautur. einusinni fann ég nokkrar dauðar loðnur
á götunni. þær sem ekki voru útkeyrðar setti ég í pollinn, lét
synda og sigla á spýtu og reyndi að veiða þær með nagla á
bandi á priki. þær voru daufir leikfélagar en það var alltílagi,
ég lék mér hvortsemer alltaf einn og kunni því vel.
25