Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Side 5

Jón Stefánsson
Um Ijóðagagnrýni í dagblöðum
Gagnrýnendur gagnrýndir
Fyrsta boðorð gagnrýnanda er að taka afstöðu. Annað er að
rökstyðja hana. Innifalið í þessum tveim boðorðum er sjálfsögð
og eðlileg krafa um lipran og góðan stíl; það hlýtur að vera óhætt
að fara framá að þeir sem taka að sér að skrifa í fjölmiðla skrifi
betur en gengur og gerist.
tvö
Hér verður fjallað um ljóðagagnrýnendur dagblaðanna. Það er
tvennt ólíkt að skrifa ritdóma fyrir dagblað eða tímarit. Þegar
menn skrifa fyrir tímarit eru þeir sjaldnast bundnir af ströngum
kröfum um lengd texta. Auk þess er óhætt að ganga út frá því
sem vísu að lesendur bókmenntatímarita, til dæmis Tímarits
Máls og Menningar, hafi einhverja bókmenntasögulega
þekkingu. Blaðagagnrýnandi getur hins vegar ekki gert ráð fyrir
því að hinn "almenni lesandi" viti hver skrifaði Lifandi manna
land eða Hlýja skugganna. Einnig liggur það í augum uppi að
ritdómari dagblaðs hefur ekki úr jafn miklu plássi að moða og
kollegi hans á TMM. Þannig að við hljótum að draga þá ályktun,
að sá fyrrnefndi þurfi umfram allt að skrifa skýran og þéttan stíl.
Geta sagt mikið í fáum orðum.
Eins og ég gat um hér að ofan, þá er frumskilyrði að taka
afstöðu og rökstyðja hana. Óhætt er að bæta þriðja boðorðinu
við; einlægni. Hjartablóð ritdómarans verður að renna um
textann.
3