Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Blaðsíða 23

Efnistökin í þessu broti eru ákaflega klisjuleg og svo er um allan
bálkinn sem þekur tuttugu blaðsíður ... í bókinni er aðeins eitt
ljóð sem eitthvað er spunnið í en það heitir Myrkurmál:
Allt fer eftir styrk ljósgjafans
líka þykkt myrkursins
nei
Allt fer eftir þykkt myrkursins
líka víðátta ljósmálsins
nei
Allt fer eftir...
Þetta eru góð vinnubrögð, taka afstöðu og rökstyðja. En því
miður er ekki oft hægt að hrósa Magnúsi. Stundum virðast
dómarnir unnir í flaustri; hugsunin er brotakennd og dómurinn
því leiðinlegur aflestrar eða skrifaður á stund hrifningar þegar
engin fjarlægð er á bókina. Dæmi um hið síðarnefnda eru skrif
hans um Einnar stjörnu nótt eftir Óskar Árna Óskarsson. 26 Nú
er ég að vísu sammála ritdómaranum um að bókin sé góð, en hún
er ekki fullkomin frekar en aðrar bækur. Magnús lætur hins
vegar eins og önnur eins bók hafi varla verið skrifuð:
Helst vil ég... að blaðið prenti allan fyrri hlutann og Óskar verði
frægur á einni nóttu. En það er sennilega vonlaust á tímnm
samdráttar. Þess vegna ætla ég að velja nokkur kvæði úr bókinni.
Síðan birtir hann dæmi, og: "Hér er engu ofaukið. Þetta er
dásamlegur texti." Og dómnum er lokað með þessum orðum:
Einnar stjörnu nótt er yndisleg bók og ég tek ofan fyrir Óskari.
Það ættu fleiri að gera.
Kápumynd Sigulaugar Elíassonar er góð.
Hrifnæmi er nauðsynleg, en því miður sjaldséð, í ritdómum. En
mennverða að haldajarðsambandinu.
21