Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Page 39

Maöur: Jæja...
Fékkstu hana loks til þess að játa?
Pétur: ... Já.
MaðunÞað var mikið að hún gaf eftir ... Hún er harðari en
andskotinn. Ég vissi þó alltaf að við myndum ná henni að
lokum. Það var spurning um tíma, ekki satt? Er hún ekki
eitthvað skrýtin? Hún er eitthvað skrýtin er það ekki?
Pétur: Nei.
Maður: ... Ætlarðu að verja hana?
Pétur: Þetta var ekki eins og allir héldu.
Maður: Hvað áttu við?
Pétur: Hún drap hann ekki með köldu blóði eins og haldið hefur
verið fram alls staðar. Það er löng saga á bak við, sem enginn
veit.
Maður: Hver var þá ástæðan?
Pétur: Ég veit ekki hvort það sé nokkuð betra þótt sannleikurinn
komi fram. Það ýfir allt upp. Ég veit ekki hversu nauðsynlegt
það er. Henni er alveg nákvæmlega sama um dóminn,
nákvæmlega sama ... (Hann) skiptir hana engu máli ... Ég
veit ekki hvað ég á að gera, hvernig ég á að verja hana. Eina
leiðin til að fá hana sýknaða er að segja sögu hennar. Hún
kemur við marga ... Henni er alveg sama um dóminn. Hún
sagði það allan tímann og ég fann það skýrt.
Maður: Alveg sama ... svo segirðu að hún sé ekki skrýtin. Það getur
engum staðið á sama... Af hverju vildi hún þá fá lögfræðing?
37