Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Síða 54

og ambögur til að gera málið sem hversdagslegast. Þó finnst mér
tungumálið í sögu rithöfundarins gera það að verkum að
andstæðan við sögu Önnu Deisíar verður ekki nógu sterk.
Sundurlaust brotaformið nægir ekki til að túlka brotakenndan
raunveruleika þegar tungumálið lýtur hefðbundnum, röklegum
lögmálum.
í sögu rithöfundarins gerir Auður mikið af því að túlka söguna
um Önnu Deisí og láta vita af því að hún sé ekki hefðbundinn
reyfari heldur skopstæling. Þó keyrir um þverbak þegar hún
tekur að útskýra brandara sína innan sviga. Tilhneiging Auðar til
að koma til móts við lesandann gengur þannig út í öfgar og fýndni
hennar verður stundum ansi örvæntingafull:
"Hann:Eigum við ekki að koma hér inn og máta pennan kjól?"
"Ég:Viö? Hefurðu hugsað þér okkur í eins kjólum? Er það ekki
fiilllangt gengiðþótt samband okkar sé gott?" (159)
"/ miðbce Rómar er heimsfrœgt kaffihús El Greco. Öldum saman
(tvær aldir hlið við hlið) var það samkomustaður lista og
menntamanna. Þar var hugsað
og skeggrœtt (flestir eru með skegg á eldri myndunum)" (106)
í sögu rithöfundarins fer fram opinber umræða um
mótsagnakennt eðli bókmenntanna:
"Heldur afþví að þær eru sköpunarverk okkar, þá þarf hver hugsun
þeirra ogathöfn að vera rökrétt, ífullu samrœmi við hegðun þeirra
fram aðþessu. Þessikrafaeraldreigerðá alvörufólk, endagætiþað
ekki staðið undir henni." (44)
"... að tímamir hafa breyst svo, að fólk sem er á samningi við að
Ijúga að neytendum sínum má eiginlega ekki verða uppvíst að því
að Ijúga. Það er að segja, Ijúga eigum við, en við eigum að gæta
þess að sögupersónur okkar verði svo fiatar og dúðaðar
hversdagsleika að lesandanum detti hvergi í hug að um skáldskap
sé aðræða." (93)
Saga rithöfundarins, svo og bókin öll, endurspegla erfiðleika
nútímarithöfundar, togstreitu nýsköpunar og hefðar, rithöfundar
og lesanda. Nýsköpun hans felst í endurvinnslu, að skoða hefðina
52