Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Qupperneq 63

og byrjar viðtalið. Ein spurningin hljóðar á þessa leið: "What is
the impulse that makes you create a poem?" Og karlinn svarar
að bragði: "What makes you take a shit?"
í þessu svari "stórskáldsins" kristallast ef til vill afstaða
Bukowskis til skáldskaparins. Fátt þolir hann verr en snobb fyrir
skáldum og auglýsingaskrum og háfleygt tal um list þeirra.
Bukowski hefur aldrei öðlast fulla viðurkenningu í heimalandi
sínu og telst enn til utangarðsmanna í bókmenntaheiminum þar.
Aftur á móti hefur hann náð nokkrum vinsældum í Evrópu og
sérstaklega hafa Þjóðverjar og Frakkar tekið honum vel. Hann
er enn að og í ár sendi hann frá sér bókina "Septuagenarian Stew"
sem inniheldur áttatíu ljóð og tuttugu smásögur.
Til gamans læt ég fylgja þýðingu mína á kafla úr formála
Bukowskis að ljóðasafni sínu "Burning in water drovming in
flame" :3
Ég var vanur að fara heim til John Thomas og vera þar alla
nóttina. Við tókum pillur og drukkum og töluðum. Það er að
segja John tók pillurnar og ég tók pillurnar og drakk og við
töluðum báðir. Þá var John vanur að taka hvaðeina upp á
segulband, hvort sem það var gott eða slæmt, leiðinlegt eða
áhugavert, gagnslaust eða nothæft. Síðan hlustuðum við á
samræður okkar daginn eftir og aðferðin var ómaksins virði, að
minnsta kosti fyrir mig. Ég gerði mér grein fyrir því hve aulalega
og yfirþyrmandi og út í bláinn ég hljómaði oft, að minnsta kosti
þegar ég var í vímu. Og stundum þegar ég var það ekki.
í eitt skipti á meðan á þessum upptökum stóð bað John mig
um að koma með nokkur ljóð með mér og lesa þau. það gerði ég
og skildi ljóðin þar eftir og gleymdi þeim. Ljóðunum var hent út
með ruslinu. Mánuðir liðu. Dag einn hringdi Thomas í mig. "Þessi
ljóð, Bukowski, myndu verða gott efni í bók." "Hvaða Ijóð, John?"
Hann sagðist hafa tekið fram segulbandið með Ijóðunum mínum
og hlustað á það aftur. "Ég þyrfti að vélrita þau aftur upp eftir
bandinu, það er einfaldlega of mikil vinna", sagði ég. "Ég skal
61