Það bezta - 15.01.1948, Side 11

ER HEIMASÆTAN ÁSTFANGIN ?
9
rangt í þessum efnum. Hún
hafði gert ráð fyrir, að María
fyndi það á sér, því að unga
stúlkan hafði alltaf komið þann-
ig fram, eins og henni væri það
Ijóst.
Móðir Maríu skrifaði henni
því bréf, þar sem hún reyndi að
útskýra fyrir henni, í hverju
hefðbundnar siðareglur kyn-
ferðismálanna væru fólgnar.
Hún lýsti hinni flóknu bvgg-
ingu líkamans, hvernig tilteknir
staðir á líkamanum hefðu með
leiðslum taugakerfisins samband
við kynfærin og væru því ein-
staklega næmir fyrir snertingu.
„Þannig er því til að mynda farið
um munninn. Og því nær sem
þessir staðir eru kynfærunum,
þeim mun viðkvæmari eru þeir.
Þetta er ráðstöfun náttúrunnar,"
útskýrði hún, „og náttúran mið-
ar eingöngu við æxlun mann-
kynsins, án tillits til þess, hvað
hentar hverjum einstaklingi.
Þannig erum við sköpuð, að
réttu lagi, og fyrir það þarf eng-
inn að blygðast sín. Hver sem
er getur, þegar svo ber undir,
misst vald sitt á þessum tilfinn-
ingum, já, jafnvel þeir menn og
konur, sem bera af öðrum að
glæsileik. Það ríður sem sé á að
gæta sín fyrir hinni viðkvæmu
snertingu. Þess vegna eru ástar-
atlotin svo hættuleg — þau
þeysa með aðilana að því
marki, sem feiki örðugt er að
neita sér um að fara yfir. Þeir,
sem ekki eru viðbúnir að láta
kylfu ráða kasti og taka væntan-
legum eftirköstum léttúðarfulls
daðurs, eiga að forðast að ganga
til þess leiks.
Ég vil ekki einungis vara þig
við því, sem getur haft ísjárverð-
ar líkamlegar afleiðingar og jafn-
vel spillt mannorði þínu, heldur
einnig minna þig á, að málið
hefur aðra hlið. Þegar þú á sín-
um tíma kynnist hinni einu
sönnu ást, mun þáttur líkamans
verða fagur og helgur í augurn
þínum. Þú elskar og verður elsk-
uð, og unnusti þinn lítur upp til
þín og finnst þú vera hið dásam-
legasta, sem nokkru sinni var
skapað. Þá munuð þið bæði
harma, ef þið hafið eitthvað
„óhreint" á samvizkunni. Og
óhrein eru öll kynferðismök,
sem sprottin eru af ertingu kyn-
hvatarinnar.
Kynsambandið er svo ósegjan-
lega miklu meira en fullnæging
eirinar eðlishvatar. Það er sjálf-
ur hornsteinninn að sambúð,