Það bezta - 15.01.1948, Blaðsíða 56

Það bezta - 15.01.1948, Blaðsíða 56
ERNEST HEMINGWAY 54 ingu að drekka hlóðið ór skepn- unum sem cv slátrað. Þegar slík gömul kona kemur út úr mata- deróinu, sveipandi sjalinu að 'ér, með andlitið fölgrátt og hol- ;tr augnatóttir, og líkhár ellinn- tr á höku sér, og á kinnum sér, vaxandi út úr bleikri grámyglu andlits hennar eins og spírur vaxa á vetrarútsæði; ekki skegg- broddar, heldur fölar spírur í dauða andiits hennar; leggðu þá iiandleggina utan um hana, Inglés, og þrýstu henni að þér og kysstu hana á munninn og þú munt kynnast öðrum hluta þess er þessi lykt er gerð af.“ „Nú fúr matarlystin," sagði tatarinn. „Þctta með spírurnar var of mikið.“ „Viltu heyra meira?“ spurði Pilar Robert Jordan. „Vissulega," sagði hann. „Ef það er nauðsynlegt fyrir mann að læra þá látum okkur læra til gagns.“ „Þetta með spírurnar á and- litunum á gömlu konunum gef- ur mér ógleði, sem er ósegjan- ieg,“ sagði tatarinn. „Af hverju þarf þetta að koma á gamlar konur? Hjá okkur er það ekki svo.“ „Nei,“ stríddi Pilar honum. Janúar „Gömlu konurnar hjá okkur, sem voru svo grannar á æskuár- unum, nema auðvitað að frá- teknum hinum eilífa frjósemis- klegg, sem sérhver tatarakona rogast ætíð með framan á sér til merkis um hylli manns henn- ar.... “ „Talaðu ekki þannig," sagði Rafael. „Það er auðvirðilegt." „Svo þú ert særður,“ sagði Pil- ar. „Hefurðu nokkurn tíma séð gitönu sem ekki var annaðhvort nýb.úin að ala barn eða rétt kom- inn á steypinn?“ ÍÍÍO- “ „Gleymdu því,“ sagði Pilar. „Enginn er ósæranlegur. Það sem ég vildi segja er að aldurinn flytur sitt eigið form ljótleika til allra. Það er óþarft að lýsa hverju þeirra fyrir sig. En ef lnglésirln fýsir að læra að þekkja þessa lykt verður hann að fara til mataderóins snemma morg- uns.“ „Ég fer,“ sagði Roliert Jordan. „En ég mun finna lyktina uin leið og þær fara fiam hjá án þess að kyssa neina þeirra. Ég hræðist spírumar, líka, eins og Rafael." „Kysstti eina,“ sagði Pilar. „Kysstu eina, Inglés, fyrir sakir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Það bezta

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Það bezta
https://timarit.is/publication/1957

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.