Það bezta - 15.01.1948, Blaðsíða 54

Það bezta - 15.01.1948, Blaðsíða 54
ERNEST HKJIINGWAV m áf manzanilla. Blanquet minnt- ist á |>etta á eftir með mikilli íregðu, en þeir sem hann trúði fyrir því sögðu, að það væru kynórar og að það sem hann iiefði fundið hefði verið lyktin af lífi þvx' er Joselito lifði um þaér nmndir komandi út í sxita handarkrika hans. En svo, seinna, kom þetta með Manolo Granero sem Juan Luis de la Rosa átti einnig hfutdeild í. Ber- lega var það rétt að Juan Luis var maður gæddur mjög litlum heiðarleika, þótt hann vteri frá- bær í starfi sínu, og hann var einnig aesilegur serðari kvenna. En Blanquet var alvörumaður og mjög orðvar og J>að gat ekki komið til mála að hann bæri sér nokkurn tíma ósatt orð í munn. Og ég segi þér aftur að ég lykt- aði dauðann af félaga þínum sem var hér.“ „Ég trúi því ekki,“ sagði Ro- bert Jordan. „Líka segirðu að Blanquet hafi fundið þessa lykt rétt fyrir liringgönguna. Rétt áður en einvígið byrjaði. En J>etta hér með ykkur Kashkin og járnbrautina var fullkomlega vel heppnuð aðgerð. Kashkin var ekkidrepinn í henni. Hvern- ig gaztu J>á fundið lyktina?" Janúar „Það kemur því ekkert við,“ útskýrði Pilar. „Allt síðasta ár- ið sem Ingacio Sanches Mejias lifði var dauðalyktin svo sterk af honum, að margir neituðu að sitja til borðs með honum á gildaskálanum. Öllum töturum var kunnugt um þetta.“ „Eftir dauðsfallið eru slíkir hlutir tíðlega fundnir upp,“ and- æfði Robert Jordan. „Það var á allra vitorði að Sanches Meji- as stefndi hröðum skrefum að cornada vegna þess að hann hafði vanrækt of lengi að æfa sig, vegna þess að bardagastíll hans var Jjunglamalegur og hættulegur, og vegna þess að líkamsþrek hans og fjaðurmagn- ið í fótleggjum lians var horfið og taugaviðbrögð hans ekki leng- ur þau sömu og J>au höfðu ver- ið.“ „Berlega," sagði Pilar. „Allt þetta er satt. En allir tatararnir vissu líka að hann Ivktaði af dauða og o£t þegar hann kom • inn á Villa Rosa sá maður slíka menn sem Ricardo og Felipe Gonzalez laumast út um litlu dyrnar á bak við skenkiborðið." „Þeir hafa líklega skuldað honum fé,“ sagði Robert Jordan. „Það er mögulegt," sagði Pil-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Það bezta

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Það bezta
https://timarit.is/publication/1957

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.