Það bezta - 15.01.1948, Blaðsíða 62

Það bezta - 15.01.1948, Blaðsíða 62
ERNEST HEMINGWAY m unum í Missoula. Hvaða lykt finnst þér bezt? Lyktin af reyr- grasinu sem Indíanarnir not- uðu í körfur sínar? Lyktin af sútuðu leðri? Lyktin af jörðunni á vorin eftir regn? Lyktin af sjón- um þegav þú gengur gegnum lyngið á strandhÖfða í Galiciu? Eða vindurinn af landi þegar þú nálgast Cuba í myrkri? Það var lyktin af kaktusblóm- um, baunagrasi og fjöruþangi. Eða viklirðu heldur lykt af steiktri svínsíðu snemma morg- uns þegar þú ert svangur? Eða af kaffi um leið og þú vakn- ar? ESa af fullþroskuðu epli þegar þú bítur í það? Eða af ávaxtamiði nýrunnum úr press- unni, eða af nýbökuðu brauði heitu úr ofninum? Þú hlýtur að vera hungraður, hugsaði hann, og’hann iá á hliðinni og hélt augu með dyrum hellisins í ljós- glætunni, sem stjörnurnar end- urkístuðu fiá snjónum. Einhverkom út undan ábreið- unni, og hann gat séð hvern sem það var standa kyrran upp við klettariðið til hliðar við hefiismunnan. Svo heyrði hann ríslandi hljóð í snjónum og síð- an laut hver sem það var niður ug hvarf til baka inn i hellinn. Jmiúca' Ég býst ekki við hún konrí fyrr en þau eru öll sofnuð, hugs- aði hann. Það er óþarfa tíma- eyðsla. Nóttin er þegar hálfliðin. Ó, María. Komdu fljótt nú, María, því það er ekki mikill tími. Hann -heyröi hið xnjúka hljóð af snjó fallandi af trjágrein ofan í snjó jarðarinnar. Ofurlít- ill golublær rann yfir. Hann gat fundið hana á andliti sér. Snögg- lega fann liann til ákafrar hræðslu um að hún kynni ekki að koma. Kviknandi óttugolan minnti hann á hve skammt. var til morguns. Meiri snjór féll frá trjágreinunum um leið og hann heyrði vindinn bæra krónur furutrjánna. Komdu nú, María. Elskan mín, komdu fljótt nú, hugsaði hann. Ó, komdu! Bíddu ekki lengur. Það hefur enga þýðingu framar að þú bíðir þangað til þau eru sofnuð. Svo sá hann hana koma út undan ábreiðunni, sem huldi hellismunnan. Hún stóð þar nokkur augnablik, og hann vissi það var hún, en hann gat ekl i séð hvað hún var að gera. Hann. blístraði lágt, og hún var ennþá við hellismunnaim geiandi eitt- hvað í myrkri skuggans af k4eUa-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Það bezta

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Það bezta
https://timarit.is/publication/1957

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.