Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 22

20
ÞAÐ BEZTA
Janúar
fjárinn verði uppi á skápnum
og góni á ykkur, þegar þið hirð-
ið fenginn."
★
ÞÁ ER skær vetrarsólin skein
daginn eftir á morgunverðar-
borðið, hlógu þau að ótta sín-
um. Og litla óhreina og skorpna
apaloppan lá á glámbekk á arin-
hillunni, eins og til sanninda-
merkis uin það, að ekki væri
mikill átrúnaður á töframátt
hennar.
„En sá barnaskapur að ljá
slíkri hégilju eyra!“ sagði frú
White. „Svona óskir rætast
aldrei nú orðið!“
„Morris sagði, að það, sem
kæmi fram, gerðist með svo eðli-
legum hætti, að rnanni fyndist
það vera eins og hreinasta til-
viljun.“
„Eyðið þið samt ekki öllum
peningunum, áður en ég kem til
baka,“ sagði Herbert, um leið
og hann stóð upp frá borðinu.
Móðir lrans fylgdi honum til
dyra og horfði á eftir honum,
þar sem hann gekk til vinnu
sinnar. En seinna um daginn —
þau sátu þá að miðiegisverði —
beindist atliygii liennar að
manni, sem hegðaði sér dálítið
undarlega á veginum fyrir fram-
an húsið. Hann stóð og hoifði
tvílráður á það ogvirtist eiga erf-
itt með að ákveða, hvort hann
ætti að ganga inn um garðshlið-
ið eða ekki. Hugsuninni urn tvc»
hundruð pundin skaut upp í
huga hennar, þegar hún sá, að
maðurinn var vel búinn og með
spánnýjan, gljáandi pípuhatt.
Þrisvar stanzaði hann við hliðið
og hélt síðan áfram fram hjá því.
1 fjórða sinnið greip hann loks
um handfangið, hratt upp hlið-
grindinni, og gekk upp stxginn.
Það var eins og ókunna
manninum líði illa. Iiann skim-
aði flóttalega í kringum sig í
stofunni.
„Eg — ég var sendur hingað,“
sagði hann Ioksins, en þagnaði
og beygði sig til þess að fjar-
lægja þráðarspotta a£ buxna-
skálminni sinni. „Ég kent frá
Maw & Meggins.“
Gamla konan hrökk við.
„Hefur nokkuð komið fyrir?“
spurði hún með öndina í háls-
inum. „Hefur nokkuð komið
fyrir Iíerbert?"
Ókunni maðurinn kinkaði
kolli til samþykkis. „Mikið særð-
ur,“ sagði hann lágum rómí.
„Hann festist í vélunum.11 Hann
hóstaði og gekk hægt út að