Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 39

m,s
STARFSGLEf)!
ir nokkni talaði ég við mann,
sem kominn var um fimmtugt
og sat kengboginn yfir teikni-
borði. Hann gat þess, að hann
hefði allt frá skólaárum sínum
langað mjög að fást við listmál-
un. ,,Má ég sjá eitthvað af verk-
um yður? spurði ég. — „Nei, ég
hef alclrei málað neitt,“ svaraði
hann, „ég hef aldrei verið það
efnum búinn, að ég hefði tök á
að fórna mér fyrir málaralist-
ina.“
„Ég hef engan tíma til þess.“
Gasstöðvarstarfsmaður, sem vildi
gjarna verða bókari, sagði mér,
að hann hefði neyðzt til að hætta
við bréfskólanámskeið í bók-
færslu, af því að hann hafði eng-
an tíma til þess. En í vikunni á
undan hafði hann þó haft tíma
til að leika „cricket", fara í bíó,
spila póker og sitja í kaffihúsi í
tvo klukkutíma.
„Vandafólk mitt vill ekki, að
ég byrji á því.“ Því er oft þann-
ig farið, að konurnar reyna að
aftra mönnum sínum,þegar þeir
vilja gera „róttækar“ breytingar
á starfi sínu, þannig að þeir
verða að fórna meiri tíma og
kröftum, tekjurnar rýrna og
vonin um frama veikist. En
liestum komun er hægt að telja
37.
hughvarf, ef mennivnir eru ein-
beittir og skýra fyrir þeim, hvers
virði hin væntanlega breyting sé
þeim.
Ég þekki 38 ára gamlan mann,
sem þreyttist á verkstjórastarfi
sínu í verksmiðju. Hann ákvað
að verða héraðslæknir í sveita-
þorpinu, þar sem hahn sleit
barnsskómun. Nú vinnur hanná
bílaverkstæði á nóttinni og ies
læknisiræði á daginn. Þessi mað-
ur er ekki óánægður lengur.
Hann finur æ betur, að hann
hefur fyair einhverju að berjast.
Ég er kominn að þeirri niður-
stöðu, að þrjú atriði ráði úrslit-
tun um það, hvernig manni
farnast, hvaða stöðu sem um er
að ræða.
Hæfileikar þínir til að leysa
starfið af hendi. Hæfileikar þín-
ir til að lifa í sátt við samverka-
fólk [aitt. Þín fróma ósk um að
vinna starfið vel.
Af þessum þrcm atriðum hafa
tvö hin fyrri takmarkaða þýð-
ingu i'yrir farnað þinn, en áhug-
inn á starfinuskiptir aftur ámóti
mestu. Stórt fyrirtæki lét.einu
sinni rannsaka, hvernig starfs-
gleði sölumannanna væri„ með
hliðsjón aif hinum tveim atrið-
unum, og niðurstaðan varð sú,