Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 43

Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 43
HVERNIG DÝRIN TALA SAMAN án þess, að vottaði fyrir nokkru heyranlegu hljóði. Sum dýr gera sig skiljanleg með bendihgum. Þegar ,,þerna“ úr býflugnabúi rekst á blóm, setn er fullt af góðadrykk, flýgur hún aftur að búinu og byrjar að dansa í loft- inu einkennilegan sveimandi dans, efalaust til þess að flytja hin mikilsvarðandi tíðindi. Á- kaíinn grípur um sig í hópi býflugnanna. hver á fætur ann- arri slæst f flokk boðberans, qg loks stefnir ferðmikil fylkingin að lind goðadrykkjarins. Kanínurnar hafa sérstakt var- úðajjnerki — þær stappa fast niður afturfótunum, þegar þær r ilja gefa til kynna hræðslu eða lieift. Litla, hvítfætta skógar- tnúsin notar sömu aðferð. Hver skógarmús helgar sér venjulega. afmarkað svæði sem veiði- og beitiland. Þegar aðrar mvs fara yfir landamerki hennar, fælir Hvítfætla þær burt með sérstöku tísthljóði, sem gerir sama gagn og spjald með áletruninni: „Að- gangur bannaður!“ Et einhver hættuleg vera — eins og ti! dæmis maður — birt- ist í ríki dýranna.hljómar hættu- merkið um nágrennið með ótai tónbrigðum. Fugl, sem fyrst ki verður hættunnar var, gefur merki, en í sama mund taka aðr- ir undir. Og þannig berst hættu- merkið með útvarpi skógarins, þangað til umhverfið bergmálar af ólíkum röddurn fugla og íkorna. Villiöndin gerir öllum anda- her viðvart um liættu með hásu veini og tekur síðan skyndilega iil vængjanna. Orrahænan flögr- ar tré af tré með þytmiklu vængjablaki. Birnan fær húna sína til þess að klifra á auga- bragði niður úr trjákrónu með því að berja hramminum við stofninn. Og handan á tjörn- inni skvamjjar aðgætinn bjórinn með þungu, breiðu skottinu á vatnsfletinum. Náttúrufræðingar greina fní því, að þegar úlfur hefur kom- izt yfir meira æti en hann torg- ar í bili, grafi hann leifarnar og gangi örna sinna á felustaðn- um. Kynbræður hans vita upp á hár, hvað þetta táknar. Úlfarnir ,,tala“ þrásirmis með þvi að skilja eftir sig svipuð spor, og þau tala alveg jafn skýru máli til ánnarra úlfa og dagbókarblöð landkönnuðar til þeirra, sem feta í fótspór hans. Úlfar og refir — sem og allt
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Það bezta

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Það bezta
https://timarit.is/publication/1957

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.