Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 52

50
ERNEST HEMINGWAY Janmr
áður en þeir óku a£ stað til víg-
hringsins. Lyktin fannst ekki t
bílnum meðan þeir sátu fast
samanþjappaðir á leiðinni til
vfghringsins. Né var hún merkj-
anleg nokkrum öðrum mairnt
nema Juan Luis cíe la Rosa f
kapellunni. Hvorki Marcial né
Chicuelo fundu hana, hvorki þá
né þegar þeir allir fjórir röðuðu
sér upp til hringgöngunnar með-
fram áhorfendasvæðinu. En Ju-
an Luis var náfölur, sagði Blan-
quet mér, og hann, Blanquet,
ávarpaði hann segjandi: ,Þú
líka?‘
,Svo að ég næ ekki andan-
um,‘ sagði Juan Luis við hann.
,Og af matador þínum.‘
,Pues nada/ sagði Blanqúét.
,Það er ekkert að gera. Látum
okkur vona að okkíir skjátl-
ist.
,En hinir?5 spurði Juan Luis
Blanquet.
,Nada/ sagði Blanquet. ,Ekk-
ert. En þessi angar ennþá verr
en José í Talavera.'
Og það var á afhallandi nóni
þessa sama dags sem nautið Po-
copena frá Veragua búgarðinum
drap Manolo Granero upp við
trérið vébandanna fyæir framan
tendido tvö á Pla/.a de Toros
í Madridborg. Eg var þar með
Finito og ég sá það. Hornið
molaði alveg hauskvipuna, höf- •
uð Manolos liggjandi fastskorð-
að undir skásperru vébandanna
þar sem nautið hafði kastað hon-
um.“
„En fannst þvi nokkra lykt?“
spurði Fernando.
„Nei,“ sagði Pilar. „Ég var
of langt burtu. Við vorum í sjö-
undu rÖð í tcndido þrjú. Það
var þess vegna, sitjandi þannig
í skakkhorn, að ég gát séð allt
sem gerðist. En það sama kvöld
sagði Blanquet sem hafði verið
í þjónustu Joselitos þegar hann
Ifka var drepinn Finito frá því
á Forno.s gildaskálánum, og
Finitó spurði Jöan Luis de ia
Rosa og hann vildi ekki segja
neitt.' En hanri hncigði höfuðið
samsinnandi til merkis um að
það væri rétt. Ég var viðstödd
þegar þetta gerðist. Svo, Inglés,
það má vera að þú sért dauf-
duinbur á suma hluti eins og
Chicuelo og Marcial Lalanda
og allir banderilleros og picador-
es þeirra og sérhver af gente Ju-
an Luis og Manolo Graneros
voru daufdumbir á þennan hlut
á þeim degi. En Juan Luis og
'BIanquet voru ekki dáiiEdumb-