Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 59

Tuttugasti kapituli.
JVu í myrkri næturirmar lá
iiann og heið ettir að stúik-
an kæmi til hans. I>að var engin
goia nú og barrtrén stóðu kyrr
í nóttunni. Stofnar jæirra teygð-
ust upp nr snjónum sem huldi
allan jarðbotninn, og hann lá í
svefnpokanum finnandi fjaður-
magnaða mýkt rúmsins undir sér
scm hann hafði húið til, fætur
hans teygðir langt niður í hlýju
svefnpokans, loftið biturt og
stingandi á höfði hans og t nös-
tun lians þegar hann andaði.
Undir höfði hans, þar sem hann
kí á hliðinni, var ávöl bungan
af buxum hans og treyju, sem
hánn hafði vafið utan unx skóna
sína tif að húa til kodda, og upp
við hlið hans var kaidur málm-
m hinnar stóru marghleypu,
sem iiann hafði tekið úr beltis-
slíðrinu, þegar hann klæddi sig
úr og fest með leðuról % ið hægra
úlnlið sér. Haim ýtti skamm-
byssunni til hliðar og mjakaði
sér dýpra ofan í hvílupokann
meðan hann hélt augunum fest-
um, yfir snjóbreiðuna, á hið
dökka op í kiettavegginn,--sem
hann vissi að voru dyr hellisins.
Himinninn var heiður, og það
lagði nægilega birtu af snjónum
til að greina stofna trjánna og
framstanOandi bungu klettariðs-
ins þar sem hellirinn var.
Fyrr á kvöldinu hafði hann
tekið exina og farið út úr heli-
inum og vaðið gegnum nýfall-
inn snjóinn xit að brún skógar-
beltisins og höggvið upp smá-
vaxið grenitré. í myrkrinu hafði
Iiann dregið það, neðri endann
iyrst. heim í hlé við klettavegg-
inn. Þar, fast upp við klettarið-
ið, itafði hann rcist tréð upp, og
haldandi holnum stöðugum með
annarri hendi og haldandi um
axarskaftið, fast upp við blaðið,
með hinni, hafði hann sniðið
limið af: þar til hann hafði stór-
an haug af því við fætur sér.
Síðan, látandi limið eiga sig,
hafði hann lagt afkvistaðan sí-
valning trjálxtlsins ofan á snjó-
inn og farið inn í hellinn og sótt
flata tillieflaða fjöl, er hann
ha£ði séð upp við vegginn. Með
þessíiri fjöl hreinsaði hann snjó-
inn a£ dálitlum bktti uppi við