Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Blaðsíða 54

Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Blaðsíða 54
I FAUM ORÐUM Vísitalan og kaupið Eins og kunnugt er samdi ríkisstjórnin við Alþýðusambandsstjórnina um að kaup- gjald skyldi greitt með vísitölunni 115 frá miðju sumri til áramóta. Báðar óttuðust stjórnirnar viðbrögð verkalýðsfélaganna í sambandi við fölsun júlívísitölunnar og alla kjaraskerðingu gengislækkunarlaganna, en flest stærstu og öflugustu verkalýðsfélögin höfðu sagt upp samningum og undirbjuggu kjarabaráttu í samræmi við ákvörðun verka- lýðsráðstefnunnar og áskorun sambands- stjórnar í byrjun júlí. Frá öllum fyrri á- kvörðunum rann síðan sambandsstjórn og gerði smánarsamninginn fræga um 3ja stiga hækkunina á vísitölunni við gengislækkun- arstjórnina. Þegar sambandsstjórn hafði þannig vegið aftan að félögunum var ekki um annað að ræða en að framlengja gömlu samningunum, því allir verkamenn voru sammála um, að svo bezt væri árangurs að vænta í baráttu fyrir hækkuðu kaupi, að öll verkalýðsfélögin fylgdust að og ættu ekki von á rýtingsstungu í bakið frá yfirstjórn heildarsamtakanna. Síðan hefur dýrtíðin haldið áfram að vaxa óðfluga og má segja að kjörin rýrni stórlega með degi hverjum. Júlí-kaupið var greitt með vísitölunni 112, samkv. fyrri bráðabirgðalögum ríkisstjórn- arinnar. Síðari bráðabirgðalögin ákváðu vísitöluna 115. Til að jafna þennan mismun hefur kaupið verið greitt með vísitölunni 115,75 frá því í ágúst s.l. og verður svo til áramóta. Breytingar á lágmarkskaupi hafa fáar orðið á tímabilinu. Launþegar hafa svo lengi búið við útborgun með núverandi vísi- tölu, að ekki þykir ástæða til að birta kaup- tíðindi í þessu hefti ritsins, en að sjálfsögðu verða þau birt strax eftir áramót komi ný vísitala þá til framkvæmda. Standið á verði um gildandi samninga Það er gömul og ný reynsla verkalýðsins, að á tímum minnkandi atvinnu ganga marg- ir atvinnurekendur á það lagið að reyna að sniðganga gildandi kjarasamninga. Þessa gætir nú mjög víða á vinnustöðum og þurfa verkamenn og aðrir launþegar því að vera vel á verði. Nauðsynlegt er að taka þegar í upphafi óstinnt upp allar slíkar tilraunir atvinnurekenda og umboðsmanna þeirra til að ganga á samningsbundinn rétt verka- fólks. Sé eftir gefið í þessu efni veit enginn hvar áleitnin lætur staðar numið. Verkafólk er því eindregið hvatt til að tilkynna stéttar- félagi sínu án tafar öll samningsbrot, vemda þannig rétt sinn og stéttarinnar í heild og kenna atvinnurekendum að virða gerða samninga. Þannig getur hver einstaklingur í samtökunum gerzt verjandi allra þeirra dýrmætu kjarabóta og réttinda, sem verka- lýðssamtökin hafa fært meðlimum sínum á undanförnum árum og sem nú em í hættu sé ekki vakað á verðinum á hverjum þeim vett- vangi þar sem tilraunir til samningsbrota eru gerðar. Krafa A.S.I.-þingsins: „Vinna handa öllum vinnufærum Islendingum" „Rétturinn til vinnunnar er helgasti rétt- ur hins vinnandi manns. íslenzka þjóðin á nægilega mikið af fram- leiðslutækjum og auðlindum, til þess að hægt sé að tryggja öllum vinnufærum Islend- ingum arðbæra atvinnu og mannsæmandi lífskjör. En hér er illa á haldið. Þess vegna er svo komið, að skuggar at- vinnuleysis og skorts leggjast nú óðfluga yfir íslenzk alþýðuheimili víða um land. Mikill hluti vélbátaflotans liggur bund- inn í höfn, hraðfrystihús og fiskiðjuver eru stöðvuð, niðursuðuverksmiðjur og fisk- þurrkunarhús illa hagnýtt og flestar verk- smiðjur tæpast hálfnýttar sökum efnisskorts. Vegna þeirra geigvænlegu afleiðinga, sem þetta ástand hefur fyrir hinar vinnandi stéttir og þjóðfélagið í heild, skorar 22. þing Alþýðsambands íslands á ríkisstjórnina: Að gera nú þegar öflugar ráðstafanir til að örfa framleiðsluna og tryggja fulla nýtingu allra framleiðslutækja landsmanna árið um kring. Þingið leggur alla áherzlu á eflingu at- vinnulífsins í landinu og leggur fyrir vænt- anlega sambandsstjóm að beita öllum mætti samtakanna til að knýja ríkisvaldið til að- gerða á því sviði. Aðalkrafa þingsins er: Vinna handa öllum vinnufærum íslendingum ...“ Þá var ennfremur krafist: Að vélbátaútgerðinni verði tryggður starfsgrundvöllur. Að ekkert erlent verkafólk sé tekið í vinnu að nauðsynjalausu. Að íslenzkt verkafólk njóti forgangsrétt- ar til vinnu á Keflavíkurflugvelli. Að kauptrygging sjómanan verði raun- veruleg (jafnframt mótmælti þingið nýjum lögum er miðuðu að því að rýra gildi kaup- tryggingarinnar). Að vinnumiðlun verði framkvæmd svo að gagni komi (jafnframt var mótmælt þeirri ráðabreytni stjórnarvaldanna, að ætla að svipta vinnumiðlunarskrifstofur ríkisstyrk). Að komið verði upp viðunandi verbúðum, þar sem þess er þörf og greidd sé af hálfu þess opinbera gata þess verkafólks, er þarf að ferðast milli staða vegna atvinnu sinnar. Þingið vítti ríkisstjórnina fyrir afstöðu hennar til atvinnumálanna og benti loks á, að vandamál atvinnuveganna verði eins og nú er komið málum, aðeins leyst með öflun nýrra markaða, fjölbreyttari vörufram- leiðslu, lækkun reksturskostnaðar, afnámi hins mikla gróða verzlunarstéttarinnar, lækkun vaxta, aukinni tækni, bættum vinnu- aðferðum og með algjörum niðurskurði á skrifinnsku og óþarfa nefndabákni ríkis- valdsins. Keflavíkursamningnum sé sagt upp Þá samþykkti A. S. í.-þingið einróma svo- Iátandi ályktun: „Tuttugasta og annað þing Alþýðusam- bands íslands skorar á Alþingi að segja upp Keflavíkursamningnum, strax og ákvæði hans leyfa, og tryggja þannig óskoruð yfir- ráð íslendinga yfir flugvellinum í Keflavík sem íslenzku landi — svo og það, að flug- völlurinn verði á engan hátt notaður til hemaðarþarfa." Árið 1812 beið innrásarher Napóleons hinn eftirminnilega ósigur á sléttum Rúss- lands. — Hinsvegar er ekki öllum jafn kunn- ugt, að sama ár réðist bandarískur her inn í Kanada, en Kanadamenn brugðust hraust- lega við og ráku árásarherinn af höndum sér. Sumarið 1812 lét Jefferson svo um mælt, að ekki þyrfti annað en að fylkja liði og ganga yfir landamærin, til að leggja undir sig landið, og hinn bandaríski hermálaráð- herra státaði af því frammi fyrir heiminum, að Kanada væri hægt að taka án hermanna. * Það bar til, að flugvél ein hrapaði í haf niður. Áhöfnin (2 enskir og einn Skoti) komust í gúmmíbátinn. Þeir ensku hófu bænagjörð, en Skotinn stökk þá óðara fyrir borð. Þeir náðu honum og er þeir spurðu, hvað valdið hefði slíku glapræði hans, svaraði Skotinn: „Ég vildi ekki bíða þess að'þið hæfuð samskotin.“ * — Af hverju ertu að gráta, litli minn? ■— Það er komið nýtt barn heima og svo segja þau nátúrlega að það sé mér að kenna. 48 VlNNAN OG VERKALÝÐURINN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Vinnan og verkalýðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan og verkalýðurinn
https://timarit.is/publication/1968

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.