Bergmál - 01.04.1954, Blaðsíða 36

Bergmál - 01.04.1954, Blaðsíða 36
Apríl Bergmál --------------------- Framh. af bls. 32. Um tíuleytið tók hún saman handavinnu sína, og gekk inn í baðherbergið. Hún lokaði bað- herbergishurðinni svo hressi- lega á eftir sér, að Hank hafði mesta löngun til að hrópa á eftir henni: „Þú getur verið alveg óhrædd, ég mun ekki ónáða .Þig-“ Honum fannst hann vera snið- genginn. Undir venjulegum kringumstæðum, hefði hann farið að minnsta kosti einu sinni inn til hennar, á meðan hún var í baðinu. „Á nokkuð að þvo frúnni um bakið í dag?“ — — En í þetta skipti sat hann graf- kyrr á sínum stað, haldinn hinni dýpstu meðaumkvun með sjálf- um sér, þar til hann heyrði skvamp og busl, sem gaf til kynna, að Libby hefði loks fengið nóg af að liggja í bleyti. Þá stóð hann á fætur. Hann bjó um svefnsófann með æfðum höndum, en allt annað en í góðu skapi, og sett— ist því næst í stólinn á ný. Sjálfsmeðaumkvun hans var nú all-mjög blandin gremju. Hvaða rétt hafði hún til að vera önug? Hann hefði verið alveg til í að fara í gönguferð, það var ekki hann, sem hafði breytt um skoð- un. Ef einhver hafði ástæðu til að vera önugur, þá var það hann. Dyrnar að baðherberginu opnuðust. Hank lokaði augun- um og lézt sofa. En er hann heyrði Libby opna skúffu, gaut hann hornauga til hennar, og komst að þeirri niðurstöðu, að svipur hennar var jafn drýldinn og áður. Hún var komin í gömul, slitin náttföt, sem bróðir hennar hafði átt, og þegar hann sá það, jókst gremja hans enn. Það var eins og hún rændi hann ein- hverju, sem honum bar, með því að fara í þessi náttföt. Libby vissi náttúrlega ekkert um þær hugrenningar, sem hún hafði orðið völd að, og fór nú að trekkja upp úrið sitt. „Þú trekkir samt úrið þitt upp á kvöldin," sagði Hank. Hún leit ekki á hann. „Ég hefi alltaf gert það.“ „Það er ekki þar með sagt, að það sé heppilegasti tíminn til þess. Úrsmiðurinn segir, að það fari betur með fjöðrina, að trekkja það upp á morgnana.“ Jfún yppti öxlum. „Hvað ætli hann viti um það? Og hvað sem því líður, þá ætla ég að trekkjt mitt úr upp á kvöldin, hér eftir eins og hingað til. Þetta á víst 34
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.