Stjörnur - 10.01.1950, Blaðsíða 22

Stjörnur - 10.01.1950, Blaðsíða 22
gripið um axlir henni, þéttings- fast, sterkum karlmannshöndum: — Ekki að flýja, hvíslaði mild rödd í eyra henni. Það var rödd- in úr símanum. Undarlegt að hún skyldi ekki strax þekkja hana. Eg veit hver þér eruð, sagði tón- skáldið. Vivianna hefur með vilja valið okkur sæti hvoru við annars hlið. Hún hringdi líka í skrifstofuna þar sem þér unnuð og fékk að vita alltsaman. Það var leiðinlegt að heyra að lagið mitt skyldi verða yður svona til ófarnaðar. — Nei, það hefur einmitt gert mig svo hamingjusama, sagði Lísa. En nú hafið þið haft mig fyrir ginningarfífl. Ég sem hélt að höfundurinn væri óþekktur og fátækur. — Við kunnum vissulega að meta hvað þér hafið gert. Haldið þér að nafnkunnir menn þarfnist ekki eins og aðrir samúðar og skilnings. Og þér hafið einmitt sýnt með breyttni yðar að þér er- uð góð stúlka — og auðvitað hlutuð þér líka að vera ung og fögur og saklaus. Hann lækkaði enn rödd sína: Og nú skuluð þér verða heiðursgestur minn í kvöld. — Mér skilst ekki að ég hafi gert yður nokkurn greiða með af- skiptasemi minni, svaraði Lísa og var nú loks að komast til sjálfrar sín. — Það er að vísu satt, hélt Kurt Wíberg áfram, að ég náði tah af Víviönnu sama kvöldið og þér, og ef til vill hefði hún tekið lag'ið mitt í revyuna, án yðar tilhlutunar. En hún hefði áreiðanlega ekki skipað því svo virðulegan sess sem hún gerði nú, hefði hún ekki orðið svo hrifin af áhuga yðar. Og það er heldur ekki víst, að hún hefði sungið það eins dásamlega vel og hún gerði, ef þér hefðuð ekki komið til sögunnar. Einmitt þess- vegna vil ég fagna þessum mikla sigri mínum í kvöld, og nú bið ég yður að verða hjá okkur og dansa við mig — alla nóttina, unz dagur rennur. — En á morgun, stundi Lísa og hugsaði til hins hversdagslega raunveruleika, sem þá beið hennar. — Á morgun ,sagði hann glað- lega, þá skín sólin á ný. Hún leit upp og mætti augum hans. Hún gat þá ekki lengur ef- ast um að hann sagði satt. Á morgun myndi sólin skína á ný. ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ * * Claude Jarman, hinn ungi, sem fyrir nokkrum árum var vin- sæll sem kvikmyndadrengur er nú að verða fullorðinn og maður með mönnum. Hann hefur nú fengið sitt fyrsta karlmannshlut- verk og leikur ungan Bandaríkja- hermann í stríðinu um Þýzkaland. 22 STJÖRNUR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Stjörnur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stjörnur
https://timarit.is/publication/1910

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.