Víðförli - 01.09.1947, Síða 51

Líf eða dauði
Mörgum kemur máske á óvart, að
stríðsárin liafa kirkjur hinna ýmsu
landa megnað að halda uppi talsverðu
sambandi þvert yfir alla víg\relli. Mið-
stöð alþjóðlegra samskipta kirkjunnar
hefur verið í Genf á vegum Alþjóðaráðs
kirkjunnar (The World Council of
Churches). Það er mikil stofnun, vaxin
upp af alþjóðlegu samstarfi kirkju-
deildanna. Hún starfar í ýmsum deild-
um og hefur á að skipa sérfróðum
mönnum á ýmsum sviðum frá mörgum
löndum og kirkjum. Þaðan er nú eink-
um stjórnað hinni víðtæku hjálpar- og
líknarstarfsemi, sem kirkjan rekur.
Bráðabirgða-nefnd Alþjóðaráðsins kom
saman á fund í febrúar í fyrra í Genf.
Þar voru mættir fulltrúar frá mörgum
löndum svo sem sjá má af því, hverjir
aðstoðuðu við guðþjónustuna í upphafi
fundarins. Erkibiskupinn af Kantara-
borg flutti bæn, Germanos (grísk-kaþ.
yfirbiskup) las Jóh. 17 á grísku, Kín-
verjinn Miao flutti prédikun á ensku,
svo og Berggrav biskup (á þýzku) og
loks Niemöller, sem flutti á frönsku
minnistæðan vitnisburð um staðreynd
syndarinnar og fagnaðarboðskap náð-
arinnar.
Mikil mál voru þarna rædd og íhug-
uð og ályktanir gerðar. Hér mættust í
fyrsta sinn eftir stríðið fulltrúar krist-
mnar kirlcju frá löndum, sem undan-
farið höfðu borizt á banaspjót. Þeir,
sem viðstaddir voru, votta þá gleðilegu
staðreynd, að eining kirkjunnar hafði
styrkzt og eflzt í hatursbálinu, sem
þjóðirnar kynntu hver að annari. Það
kemur fram í því erindi, sem fiindurinn
sendi frá sér og hér fer á eftir:
Mannkynið er í dag milli heims og
helju. Vonir þess um betri heim hafa
ekki rætzt. Milljónir manna líða óbæri-
legar þjáningar. Þjóðirnar virðast ekki
megnugar þess að leysa meginvandamál-
in í skipan alþjóðamála. Allt mannkyn
stynur undir lítt bærri byrði.
Vér horfumst í augu við vandann
sem kristnir menn, sjálfir særðir á sam-
vizku. Guð hefur samt í náð sinni trú-
að oss fyrir þjónustu orðs síns, og
skyldukvöð hvílir á oss að boða það
orð. Mannkynið er á vegi dauðans,
vegna þess að það heldur við óhlýðni
sína við vilja Guðs. 011 endurnýjun
sprettur upp af iðrun, af afturhvarfi
frá eigin vegum til Guðs vegar. Hann
kallar mannkynið hinztu úrslitaköllun;
„Sjá, ég legg í dag fyrir yður lífið og
dauðann, blessunina og bölvunina. —
Veljið þá lífið".
Stríðið sprettur af sjálfræði manns-
ins og hryggilegum ómáttugleik mann-
kynsins til þess að leysa ágreiningsmál
á réttan hátt. Vér biðjum Guð, að
Sameinuðu þjóðunum takist að finna
veg lífsins og bjarga komandi kynslóð-
um frá hrísvendi hernaðarins. En tíminn