Víðförli - 01.09.1947, Page 53

LIF EÐA DAUÐI
179
fyrir Guðs náð höfum vér fengið að
reyna, að hann gefur oss í samfélagi
kirkju sinnar, svo víðu sem veröldin er
stór, uppsprettu afls og styrks. Vér er-
um gagnteknir af gleði yfir, að vér höf-
um fengið að mætast aftur eftir þessi
þungbæru reynsluár, og fundið, að
hjörtu vor eru tengd nánum böndum
kristins kærleiks. Vér vottum, að vér
höfum á þessu fyrsta móti voru eftir
styrjöldina mætzt í raun og veru og
unnið saman sem bræður í innilegri
eindrægni í Kristi, einingu, sem hefur
verið öllum mismun ofar. Þessi reynsla
fyllir oss fögnuði og þökk, og vér sjá-
um í þessu von alls mannkyns. Guð
hefur opinberað oss leyndardóm vilja
síns, að hann muni í fyllingu tímans
sameina allt í Kristi. Hann er vor frið-
ur. I honum finnur mannkynið lífið.
„Sjá, ég legg í dag fyrir yður lífið
og dauðann, blessunina og' bölvunina.
— Veljið þá lífið“.
/-----------------------------------------------------------------------------------------------------------A
Þegar því einhverjir segja, að úr því vér prédikum hina
góðu trú, þá séu þar með hin góðu verk bönnuð. þá er jafn
mikið vit í þessu tali og ef ég segði við sjúkan mann: ,.Hefðir
þú heilsuna, þá hefðir þú vald á öllum verkum lima þinna, en
án hennar er starfsemi nllra limar.na ekki neitl" — og hann
ætlaði svo að álykta út frá þessu, að ég hefði bannað starfsemi
limanna. þar sern ég átti þó við, að heilsan yrði að koma
fyrst og koma til leiðar öllum verkum allra lima. Alveg eins
verður trúin að vera ráðsmaður og leiðtogi í öllurr, vsrkum,
annars eru þau ails ekkert.
(Lúther í Sermon von den guten Werken 1520).
V_____________________________________________________________________________J