Víðförli - 01.09.1947, Blaðsíða 55

GIJÐSN EISTINN
181
trúarlífi, sem d rœtur sínar að rekja til
hjálprœðisins í Kristi'.
Bjöm 0. Bjömsson.
ATHUGASEMD.
Kæri síra Björn! Ritstjóri Víðförla
hefur leyft mér að lesa grein þína um
„guðsneistann“ og lofað mér einnig
rúmi fyrir svar. Ég vil ekki skrifa langt
mál við þessu. Þú ríst hér gegn kenn-
ingu kirkjunnar um erfðasyndina og
eðli mannsins. Þú ert ekki einn um það
á vorum dögum. En sá sannleikur, sem
Drottinn trúði kirkjunni fyrir í önd-
verðu, breytist ekki, þótt margir mæli
gegn.
Rök þín, er þú nefnir sönnun, tekur
þú úr orðum Drottins um börnin:
„Slíkra er guðsríkið". Kirkjan liefur
ávallt skilið þau orð á aðra lund. Lút-
herska kirkjudeildin kennir, „að frá falli
Adams fæðist allir menn, sem á eðlileg-
an hátt eru getnir, með synd, þ. e. a. s.:
án guðsótta, án trausts til Guðs og með
tilhneigingu til hins illa, og að þessi
sjúkdómur eða upprunaspilling sé í
sannleika synd, dæmi seka og steypi í
eilífa glötun öllum þeim, sem ekki end-
urfæðast fyrir skírn og Heilagan Anda“.
En þú virðist hallast að þeim, „sem
neita því, að upprunaspillingin sé
synd“ og „fullyrða, að maðurinu geti
réttlætzt fyrir Guði af eigin kröftum
skynsemi sinnar“. Þær kenningar getUr
þú þó ekki flutt fyrir hönd lútherskr-
ar kirkju, því að hún liefur hafnað þeim
frá öndverðu og lítur svo á, að þær
verði til þess ,.að gera lítið úr dýrðlegri
verðskuldun Krists og velgerningum“.
Þér kann að finnast ég geri þér upp
rangar skoðanir, en ég er viss um, að
sá, sem trúir á guðsneistann, hið góða
í manninum og óendanlega þroskamögu-
leika mannsins, missir sjónir á dýrðlegri
verðskuldun Krists og hjálpræði hans.
Því bið ég þig, vinur, slepptu trúnni á
mannspartana, hjartaþelið og allt slíkt,
sem nöfnurn tjáir að nefna, einnig trúnni
á óendanlegt gildi mannssálarinnar. Hið
eina, sem dugir til hjálpræðis, er Krist-
ur, sem „elskaði oss og lagði sjálfan
sig í sölurnar fyrir oss sem gjöf og fórn
Guði til þægilegs ilms“, Efes. 2,2. Allir
eru þeir fallnir frá, allir spilltir orðnir,
og þó segir Frelsarinn: „Slíkra er guðs-
ríkið“. Ekki er það vegna guðsneistans
og hins góða í manninum, heldur af
einskærri náð og gæzku Guðs. Ekki af
verkum, heldur af náð fyrir trú á Krist.
Sæll er sá, sem trúir. Hvar er þá hrós-
un vor? Ilún er engin. En honum, sem
elskaði oss og dó fyrir oss, sé dýrðin og
heiðurinn og mátturinn um aldir alda.
Amen. Magnús Runólfsson.