Víðförli - 01.09.1947, Blaðsíða 58

184
VÍÐFÖRLT
ilieim heimilum, sem eiga hljóðfæri, mun
grípa til hennar við ýms tækifæri.
Þegar Sálmabókin n5rja kom út, hygg
ég að flestum, sem kvnntu sér hana og
vildu dæma liana af sanngirni, hafi
])ótt betur takast til um undirbúning
hennar en menn jafnvel höfðu vonað.
Gallalaus er hún þó sjálfsagt ekki. Auð-
séðir eru nokkrir smávægilegir gallar,
sem auðveldlega mælti laga í næstu
prentun. Tveir gallar finnst mér vera
á henni, sem snerta Sálmasöngsbókina.
Annar er sá, að dálítið hefur verið
hringlað með lagboða. Það kemur sér
illa, þegar Sálmasöngsbókin er notuð.
Lagboði er heiti lagsins, án tillits til
þess, hvaða texti er sunginn við það. —
Hinn er sá, að í Sálmabókina hafa
verið tekin nokkur Ijóð, sem eiga þar
ekki heima. Það getur orðið til þess að
í Sálmasöngsbókina komist lög, sem
eiga þangað ekki erindi.
Allmargir sálmar voru felldir úr
gömlu bókinni, en þó fleiri nýjum bætt
við, því 37 sálmum fleira er í nj'ju
bókinni en var í þeirri gömlu. Þetta,
og einkum þó, að sumir nýju sálmarn-
ir eru undir bragarháttum, sem fyrir-
finnast ekki í gömlu bókinni, hefur
orsakað þörfina fyrir viðbót við Sálma-
söngsbókina og gert það nauðsynlegt
að koma henni á prent hið fyrsta. Og
hér er viðbótin komin, 97 lög. Og er það
ekki lítið.
Fyrsta boðorð útgefendanna hlýtur
að hafa verið að sjá fyrir lögum við
nýju bragarliættina og hafa þeir lejTst
þann vanda. Það er vorkunn þó að
þeir birti ekki lag við kvæðið „Þú,
mikli, eilífi andi“, enda þótt tveir nefnd-
armannanna liafi samið lag við það.
Sennilega verður þess líka langt að
bíða, að það verði sungið við messur
í íslenzkum kirkjum.
Auk laganna við nýju bragarhættina
eru hér mörg lög við gamla og þekkta
hætti. Ætla ég að mikill fengur muni
þykja í sumum þeirra.
Þá er ánægjulegt að sjá, hvað hér
eru inörg íslenzk lög, en þau eru 62.
Vitanlega segir það ekki til um gæði
bókarinnar, því að þótt nú sé stund-
um talað um íslenzka kristni, segir
það ekkert til um gildi sálmalags, hvort
íslenzkur eða annarar þjóðar maður
hefur samið það. En svo mun fara um
þessi lög og aðrar nýjungar í bókinni,
að re^mslan mun skera úr, hver vinna
sér hefð og verða vinsæl. — Þess má
geta, að af íslenzku lögunum eru 28
eftir Björgvin Guðmundsson. Ég hef
þó ekki veitt eftirtekt nema einu af
þeim lögum, sem hann birti eflir sig í
,.Prestafélagsritinu“ á árunum kringum
1930. Ekki er hér heldur lag Páls Isólfs-
sonar „Eg kveiki á kertum mínum“,
sem birtist í „Ivirkjublaðinu“ fyrir fáum
árum. Yfirleitt virðist útgáfunefndin
ekki hafa kært sig mikið um að taka
mikið af íslenzkum lö,gum, sem áður
hafa birst á prenti. Vandséð hvað
veldur.
Þá er þess að geta, að bókin skiptist
í tvo kafla. I fyni kaflanum eru lög,
sem ætluð eru til almenns safnaðar-
söngs. I seinni kaflanum — Stólvers —
lög, sem ætluð munu vera til þess að
hægt sé að grípa til þeirra við hátíð-
leg tækifæri. Fyrirsögnin „Stólvers“ er
dálítið villandi eða ekki heppileg. Dálít-
ið er erfitt að sjá. eftir hvaða regluin
hér hefur verið dregið í dilka. Sumir
sálmarnir eru birtir undir lögum 1 báð-
um köflum bókarinnar. Allt að því