Jólablað barnanna - 01.12.1948, Side 14

14
JÖLABLAÐ BARNANNA
Úlfar kunni ekki að skrökva, og þó að
angistarhrollur færi um hann af að sjá hár-
in rísa á nefinu á kerlingunni, þá reyndi
hann að stama út úr sér afdrifum tréskós-
ms.
Gamla konan rak upp voðalegan hlátur.
„Og höfðinginn, tekur hann ekki skóna
af fótunum á sér og gefur þá betlara, og
höktir svo heim á sokkunum. Þetta er það
versta, sem ég hef heyrt lengi. Ágætt, fyrst
svona er kornið, þá ætla ég að setja tréskó-
inn, sem þú kemur með, inn í reykháfinn,
og í fyrramálið skal ég hýða þig með því
sem Jesú-barnið gefur þér í nótt; og ekki
skalt þú fá annað að borða á morgun en
vatn og brauð. Eg ætla að sjá, hvort þú gef-
ur flækingum skóna af þér næsta dag.“
Þessari ræðu fylgdu nokkrir snoppungar,
og eftir það klifraði Úlfar upp í þakklef-
ann sinn og háttaði; þar sofnaði hann úr-
vinda af harmi á tárvotum koddanum.
Um morguninn vakti frostnæðingurinn
og hóstinn gömlu konuna. Hún fór á fæt-
ur og brölti ofan stigann til að lífga við
eldinn. Þá bar fyrir hana heldur en ekki
undrasjón. í reykháfnum voru hrúgur af
alls konar leikföngum og stórir pokar af
indælustu sætindum, og framan við þetta
allt saman stóð tréskórinn, sem Úlfar hafði
gefið sofandi barninu, einmitt þar sem
kerla hafði ætlað að láta vöndinn.
Úlfar kom þjótandi ofan stigann og starði sem
þrumu lostinn af undrun á alla þessa auðlegð.
Rétt þegar hann ætlaði að fara að spyrja fóstru
sína, hvernig á öllu þessu stæði, heyrðist hávaði úti
á götunni, köll, hlátrar og ólæti.
Gamla konan fór út til að komast eftir hvað urn
væri að vera. Allir nágrannarnir stóðu í þyrpingu
við brunninn. Það leyndi sér ekki, að eitthvað hafði
borið til tíðinda, eitthvað óvanalegt.
Öll börnin ríka fólksins höfðu þotið á fætur um
morguninn, og átt von á að finna ljómandi jóla-
gjafir í skónum sínum, en í þess stað höfðu þau
fundið þar vendi.
Þegar það bættist við fréttirnar, hvað Úlfar iitli
hafði fengið í jólagjöf, þá varð undrunin ekki
minni.
Nú sló þögn á inannfjöldann, því presturin kom.
Var mikil undrun á svip hans. Sagði hann, að á
steininum, þar sem litla berfætta barnið hefði hvílt
höfuðið sofandi, þar hefðu nú prestarnir fundið
Gleðileg jólS
gylltan hring alsettan gimsteinum greyptan inn í
steininn.
Allir krossuðu sig og þögðu, því nú skildist þeim,
að sofandi barnið yndislega, með trésmíðaáhöldin,
mundi hafa verið Jesús fi'á Nazaret, eins og hann
var, þegar hann var að vinna á heimili foreldra
sinna. Allir lutu höfði fyrir kraftaverkinu, sem
Guð hafði gert til að launa miskunnarverk litla
drengsins.