Freyja - 01.06.1908, Qupperneq 16

272
FREYJA
Ég veröaö faratil Villaí
X. II-X2.
Einu sinni meöan á þrœlastríöinu-stóð fékk koiianokkur
í Main svolátandi bréf: „ Villi liggur fyrir dauðanum. “ Kon-
an leit á manninn sinn og sagði: ,,Ég verö aö fara til Villa,
pabbi. “ ,, Þú getur ekki fariö góöa nn'n, því á milli ykkar
eru spjótsoddar óvinanna, “ sagöi bann. Hún gjöröi það sem
margar aðrar moeður hafá gjört, lá á bæn alla nóttina. Morg-
uninn eftir sagði hún á ný við manninn sinn: ,,Ég verð aö
fara ,til Willa. “ ,,Ég veit ekki hvernig þetta fer en íinnistþér
þú verða aö fara, stendur ekki á peningum, góða mín.“ Svo
kyssti hún manninn sinn og fór til Washington. Þegar Abra-
ham Lincoln rétti henni passann, hrutu honurn tár af augum
er hannsagði: ,,Þetta tryggir för þína að herstöðvum óvin-
anna, en hvað þá tekur viö, veit ég ekki. “
Hugrökk hélt móðirin áfram uns hún kom að varðsveit
suðurríkjanna og enn þá einusinni rétti hún fram passann.
Varðliðsforinginn leit á hann og sagði: ,.Þetta gildir ekki
hér. “ ,,Það veit ég vel, “ svaraði konan, ,,en Villi liggur
íyrir dauðanum í Richmond og ég verð að fara til hans. Vilj-
ið þér hindra för mína, þá skjótiðmig strax. “ Hermaðurinn
skaut ekki heldur stóð hann hljóður og undrandi í nálœgð móð-
urástarinnar, sem ein af öllum mannlegum tilfinningum kemst
nœst kœrleika guðs og lyftir mannsálinni yfir allt út og upp á
við, svo óútsegjanlega langt frá mannlegri síngirni.
Móðirin hugsaði einungis um drenginn sinn og andstæð-
ingarnir laumuðu henni gegnum varðiiðsraðirnar, en er hún
kom að sjúkrahúsinu þar sem Villi lá sagði herloeknirinn:
,,Þér megið fara varlega, ininnsta geðshræring fer með hann. “
Móðirin loeddist að fótagatlinum á rúminu hans, kraup þar og
bað undur lágt: ,.Ó guð, frelsaðu líf drengsins míns.“ Sál
ungmennisins, sem var á leiðinni niður skuggalönd dauðans
heyrði og þekkti röddina þó lágt væri talað. Augnablik var
stein-hljóð, svo opnaði Villi augun og sagði svo lágt, að ein-
ungis móðureyrað heyrði: „Móðir, ég vissi að þú myndir
koma. “ Hann lifði og móðurástin frelsaði líf hans.
—Our Dumb Animals.