Helgarpósturinn - 10.08.1979, Blaðsíða 13

—helgarpásturinrL.
Föstudagur 10. ágúst 1979.
I eftlr netnu sem ég geri"
13
og jafnvel viöar gengiö út f öfgar.
Mér finnst aö Helgarpósturinn,
eins og hann hefur þróast, eigi
virkilegan tilverurétt. jknö er opiö
blaö og lifandi, en álgjörlega
laust viö þann róg og þær dylgjur
sem fylgja Dagblaöinu.
En þessi aukna samkeppni
hefur óneitanlega fært nýjan fjör-
kipp I blaöaútgáfu. Þaö er þó á
hreinu, aö útvarp.fsjónvarp og
þessi mikli fjöldi blaöa getur
aldrei lifaö I þessu litla þjóö-
félagi. Einhverjír hljóta aö
minnka viö sig, eöa hætta. Þaö er
ekki markaöur fyrir öll þessi
blöö. Svo er þaö aftur önnur saga,
hvernig búiö er aö blööum hér-
lendis. Þaö er fyrir neöan allar
hellur og mun verra en gengur og
gerist t.d. á hinum Noröurlöndun-
um.
Ég kviöi þó engu um islenska
blaöaútgáfu þótt visir aö kreppuá-
standi sé framundan. Viö eigum
fullt af ungum blaöamönnum,
sem hafa skilaö mjög góöu starfi.
Þaö er landlæg della hérna, aö
blaöamenn veröi ekki góöir fyrr
en þeir hafa veriö svo og svo lengi
I starfi. Þetta er fásinna. Margir
ungu mannanna eru miklu hæf-
ari, en þeir sem eldri eru. Þeir
sem tala hæst um mikilvægi
starfsaldursins eru venjulegast
þeir, sem hafa sjálfir gefist upp.”
„Blaðamenn misjafnir”
— Þú segir þetta ekki vegna
in fór fram á þaö viö mig, aö ég
tæki aö mér rekstur blaösins. Ég
var tregur til. Þetta var algjör-
lega nýtt fyrir mér og haföi aldrei
komiö nálægt svona nokkru áöur.
En ég sló til og átti aöeins aö vera
til bráöabirgöa. Svo fór, aö ég var
þó framkvæmdastjóri Timans á
sjöunda ár.
Og ekki sé ég eftir þvi aö hafa
tekiö þetta starf aö mér, enda sé
ég aldrei eftir neinu sem ég geri.
Þetta var skemmtilegt tlmabil.
Ég kynntist þarna mörgu ágætis
fólki og núna þegar ég er farinn,
þá finn ég enn betur aö þar á ég
fjölda góöra vina. Ég ber enn aö
sjálfsögöu sterkar taugar til
blaösins og óska þvi alls hins
besta f framtföinni.
Þótt blaöiö hafi veriö rekiö meö
65 milljóna króna tapi á sföasta
ári, þá vona ég og treysti þvi aö
Timinn eigi eftir aö vaxa og dafna
um langt árabil ennþá. Þetta
tap siöasta
árs varö af
ýmsum orsök-
um. Þetta var
kosningaár og
þau eru kostn-
aöarsöm. Þá
var gengisfelling
og ýmislegt
fleira sem hækk-
aöi kostnaöinn.
En Tfminn heldur
áfram. Hann hefur
hlutverki aö gegna
„Varöandi þetta kraftaverka-
tal, þá vil ég leiörétta þar mikinn
misskilning. Sú nafngift var ekki f
neinu sambandi viö fjármál.
Þetta var þannig aö Ólafur
Jóhannesson var einu sinni aö af-
henda málverk f afmæli og lét
þess getiö i ræöu viö þaö tækifæri,
aö erfiölega heföi gengiö aö út-
vega myndina. Hins vegar heföi
mér tekist þaö og teldi hann mig
kra|taverkamann fyrir þaö verk.
Þannig er nú sú saga
tilkomin.”
Öfund og
afbrýðisemi”
„Ég held ekki aö ég eigi
neina óvildarmenn innan
flokksins. Þaö hafa
hlaöist stór verkefni
á mig á
„Ég lifi frekar kyrrlátu lffi og
verö ekki var viö annaö en ég
njóti góövildar og vinsemdar.
Annaö finn ég ekki þegar ég
þarf aö leita til fólks. Þaö er min
reynsla. Þaö hafa auövitaö ýms-
ir reynt aö rakka mann niöur
meö dylgjum og lygum, en ekki
tekist. Þeir aöilar vaöa
„Var léngi kallaöur laumukommi fyrst eftir aö ég kom þangaö
þess aö nýiiöar i blaöamannastétt
eru verr launaöir en hinir eldri,
og því hagstæöari fyrir fjármála-
rekstur blaöanna?
„Nei, þaö er fjarstæöa. Blaöa-
menn eru misjafnir eins og
gengur i þjóöféiaginu. Sumir eru
hæfileikamenn, aörir ekki. Þetta
er eitt þeirra atriöa, sem ég hef
bent á og I framhaldi af þvi vil ég
aö blaöamönnum séu greidd laun
eftir hæfileikum, en ekki eftir því
hve lengi þeir hafa setiö á sama
stólnum. Ekki borga eftir aldri
heldur hæfileikum. Þetta er eitt
skilyröiö fyrir þvi aö blaöa-
mennska og blöö geti gengiö.
Manngildissjónarmiöiö haft i for-
grunni.”
— Hvernig stóö á þvi aö þú
geröist framkvæmdastjóri Tfm-
ans?
„Ég var i blaöstjórn Timans
þegar þetta var. Kristján Bene-
diktsson var aö hætta sem fram-
kvæmdastjóri. Viö höföum aug-
lýst eftir framkvæmdastjóra og
búiö var aö ráöa mann I starfiö,
og hann tilbúinn aö hpfja störf. Þá
leit sá maöur yfir reikninga
blaösins eftir fyrstu 10 mánuöina
f Blaöaprenti. Honum fannst þeir
ekki glæsilegir og kvaöst ekki
teysta sér f starfiö, og reka blaöiö
viö þessar aöstæöur. Hætti þvi
raunar áöur en hann byrjaöi.
Þetta olli auövitaö stórvandræö-
um og þaö varö úr aö blaösstjórn-
og tengir saman strjálbýliö og
þéttbýliö, enda er Timinn iangút-
breiddasta blaöiö utan Reykja-
vikur.”
— Haföir þú einhver áhrif á
efnishliö blaösins þegar þú starf-
aöir þar?
„Ekki var þaö mikiö. Um efnis-
hliöina sjá ritstjórarnir. Hi/is
vegar hittust ritstjórar, frétta-
stjórar og framkvæmdastjóri
alltaf á mánudögum og þá var lit-
iöyfir blaöiö i siöustu viku og lögö
linan fyrir næstu vikuna. Einnig
komu fjárhagsmálin til umræöú
á þessum fundum. Þegar ég
byrjaöi sem framkvæmdastjóri,
þá fór ég fram á aö tvær
breytingar yröu geröar á blaöinu.
1 fyrsta lagi aö gefiö yröi út vand-
aö 40 siöna helgarblaö og einnig
aö gefa út Heimilistfmann. Þegar
þetta helgarblaö kom fyrst á
markaöinn seldist þaö 120 þúsund
eintökum. Þetta voru einu tillög-
urnar sem ég lagöi fram varöandi
efnisatriöi í blaöiö. Ég get nefni-
lega ekki neitaö þvi aö ég er mjög
„svag” fyrir vönduöum helgar-
blaösútgáfum, eins og t.d.
Helgarpóstinum.”
— Nú varst þú I eina tiö
kallaöur kraftaverkamaöur af
Ólafi Jóhannessyni formanni
flokksins. Siöar er þaö mál
ýmissa manna aö vegur þinn inn-
an flokksins hafi fariö dvinandi.
Andstæöingar þinir náö yfirhönd-
inni. Er þaö rétt?
vegum flokksins, eins og oft ger-
ist i pólitikinni. Ýmsir aörir hafa
taliö sig geta innt þessi störf af
hendi og kláraö fullt eins vei og
ég. Viö svona aöstæöur kemur
upp öfund og afbrýöisemi og þaö
getur skapaö vissa spennu. En
engir óvildarmenn eru þar held
ég á feröinni.
Ég átti á sfnum tfma i útistöö-
um viö Mööruvellingana svoköll-
uöu. Þar voru margir ágætir
menn, sem betur væru ennþá f
Framsóknarflokknum. 1 þeim
hópi voru og eru margir góöir
vinir. Viltu aö ég nefni nöfn
sem ég ád eftir? Ja, ég get t.d.
nefnt Baldur Oskarsson. Ég
veit ekki hvort ég sjái eftir
Ólafi Ragnari. Hann hefur aö
vissu leyti hæfileika og á
kannski eftir aö sýna þá i fram-
tiöinni. Hver veit? En hann þarf
þá lika aö læra aö taka tillit til
annarra, ef hann ætlar aö komast
á toppinn.
Ég hef aldrei haft neitt óhreint f
pokahorninu I flokknum og ávallt
starfaö fyrir opnum tjöldum. Ég
hef oft sagt aö menn geti ekki ætl-
ast til þess aö fæöast inn I pólitik.
Til þess aö ná áhrifum I stjórn-
málum veröa menn aö taka út á-
kveöinn þroska — ganga I gegn-
um hreinsunareld. Fyrr geta þeir
ekki valist til forystu. Ég þekki
þetta af eigin raun. Menn veröa
aö skilja, aö þaö tekur tima aö
öölast reynslu i stjórnmálum.
Sumir eru þó bráölátir og vilja
láta afhenda sér völd og viröingu
á silfurfati. Slikir menn veröa
ekki farsælir I pólitik til lengdar.”
„Ýmsir reynt að
rakka mann niður”
— Nú eru „bissnessmenn” oft
nefndir braskarar manna í mill-
um. Ert þú braskari?
blöðum ' er“
m’ se«> ekki e7u mi® s«kir í
reyk. Ég er enginn braskari
og hef aldrei veriö. Þaö er sjálf-
sagt til brask af ýmsu tagi i
okkar þjóöfélagi, en þaö er nú
þannig aö þegar rætt er um menn
sem standa i atvinnurekstri, þá
er oft gripið til upphrópanna af
þessu tagi, þegar vantar rök. 1
kaupsýslustétt eru margir af-
bragösmenn sem þjóöfélagiö
hefur notiö góös af. Þaö er allt of
oft ráöist á þessa menn án gildra
raka og þeir úthrópaöir sem
braskarar. Ég held aö hver ein-
asti maöur sem hefur einhvern
timann staöiö I atvinnurekstri
hafi fengið þennan stimpil á sig.
Þannig er til dæmis gjarnan talaö
um útvegsmennina okkar. Þeir
sagöir lifa á þjóöfélaginu og
braska meö almannafé. Sama
dellan er sögö um iönrekendur.
Þetta eru fjarstæöukenndir dóm-
ar.
Enhvaöer eiginlega brask? Ég
verö aö segja aö ég skil ekki al-
mennilega þetta orö, eöa öllu
heldur notkunina á þvi. Staö-
reyndir er sú aö flestir þeir sem
standa I atvinnurekstri hafa oröiö
að vinna sig upp og margir lagt
allar sinar eignir aö veöi. Sumir
vakna siöan upp einn góöan
veöurdag, sem snauðir menn.
Þannig getur gæfan veriö fallvölt.
Ef þessir menn eru braskarar þá
tel ég þaö heiöursnafnbót. En þaö
er I þessu eins og öllu ööru, þaö
þarf ekki marga til aö brjóta af
sér, til aö öll stéttin sé ófrægö. Ég
fullyröi hinsvegar hér og nú, aö
þaö eru fáir kaupsýslumenn sem
stunda óheiöarleg viöskipti. Sem
sagt, fáir braskarar á Islandi, ef
viö skilgreinum brask sem svindl
og svinari I viðskiptum.”
„Legg minn skerf
til þjóðfélagsins”
— Þú hefur komiö viöa viö. Ert
t.d. i bankaráöi Landsbankans og
hefur nú valdaaöstööu i íscargo.
Ertu valdamikill?
„Ekki segi ég þaö. Oft er talaö
um bankaráösmenn sem ein-
hverja aöila sem dæla fé út I allar
áttir til vina og velunnara. Sann-
leikurinn er sá aö bankaráös-
menn lána ekki peninga til viö-
skiptamanna, heldur sjá banka-
stjórarnir um slikt og taka á-
byrgö á. Bankaráö er i eftirlits-
hlutverki og sér um stjórnunarat-
riöi. Ég keypti hlut I Iscargo
vegna þess aö ég hef alltaf haft á-
huga á flugi. Atti hlut 1 flugfélag-
inu Vængjum fyrir nokkrum ár-
um, en seldi er ég hóf störf á Tim-
anum. Ég var ekki I neinum at-
vinnurekstri meöan ég var á
Timanum. Var einungis starfs-
maöur þar og lagöi mig allan
fram.
Þú talar um aö ég komi viöa viö
og eigi eignir út um allt. Þaö er
ofsagt. Ég á húseign við Smiöju-
veg og hef átt lengi, þaö er rétt.
En ég borga skatta af öllu sem ég
afla og tel mér sóma af þvi. Ég
legg minn skerf til þjóöfélagsins
og dreg þar ekkert undan.”
— Nú er oft rætt um þig i blöö-
um og ekki er þaö allt lof. Fer
þetta i taúgarnar á þér?
„Ef ég geri einhverjum eitt-
hvaö illt, þá vil ég bæta þaö. Ég
vil gjarnan rétta þeim hjálpar-
hönd sem minna mega sin. Jú,
þaö er rétt aö ýmsir andstæöingar
minir eru á stundum aö bera upp
á mig ýmsar sakir i blööum, sem
ekki eru sannleikanum sam-
kvæmar. Þaö er talaö um t.d. aö
ég sé leppur fyrir hinn og þennan
aöila I viöskiptum. Þetta er út i
hött. Ég er ég sjálfur og ekki
leppur fyrir einn eöa neinn. Er
kominn af alþýöufólki og enginn
hefur staðiö á bak viö mig, nema
konan min og börnin. Þótt oft hafi
veriö á mig ráöist|á ósanngjaman
íhátt, þá hef ég aldrei viljaö aö
Timinn skrifaöi staf til stuönings
mér og leiörétti þessar lygar.
Svona þvættingur deyr sjálfur og
þvi hef ég ekki nennt aö svara
honum. .
Mitt mottó I viðskiptum hefur
alla tíö veriö aö gæta fyllstu hag-
sýni og aö eyða ekki meiru en
maöur aflar. Ég hef alla tiö veriö
aöhaldssamur þar sem ég hef
komiö nærri.”
„Ég er enginn matmaður”
— Hver eru þin áhugamál?
„Ég les öll blöö upp til agna og
fylgist náiö meö gangi mála. Hef
mikinn áhuga á pólitik og læt
engar fregnir á þeim vettvangi
framhjá mér fara. Þá ferðast ég
talsvert og kynnist þannig ööru
fólki, bæöi Islendingum sem út-
lendingum. Mér finnst aö eftir
feröalög komi ég reynslunni
rikari og þroskaöri til baka.
Einnig hef ég gaman af veiöi. Fer
i lax og stunda einnig sjóstanga-
veiöi.”
— Ertu mikill matmaöur?
„Nei þaö held ég ekki. Spuröu
heldur konuna um þaö.”
Og Kristinn kallar á konu sina,
Guöbjörgu og Helgarpósturinn
leggur sömu spurningu fyrir
hana.
„Nei, þaö er hann ekki,” svarar
Guöbjörg, „en þaö er gaman aö
gefa honum aö boröa.”
„Já ætli þaö sé ekki vegna þess
aö ég hef vit á góöum mat,” bætir
þá Kristinn viö og hlær.
Og þá er þaö lokaspurningin.
Hvernig lýsir Kristinn Finnboga-
son Kristni Finnbogasyni?
„Þessu get ég ekki svarað. Ég
visa aftur á konuna.”
Og hún er með svariö á reiöum
höndum. „Hann er stórkostleg
persóna.”
„Nú, það er ekkert minna,”
gellur þá viö i Kristni og hann
brosir. „Eigum viö ekki bara aö
láta þetta svar standa.”
En Guöbjörg hefur ekki lokiö
lýsingu sinni. „Hann er enginn
meöalmaöur, þaö vita allir sem
þekkja hann.”
Viðtal: Guðmundur flrni Stefánsson Myndir: Friðþjófur