Helgarpósturinn - 10.08.1979, Blaðsíða 14

14
FÖstudagur 10. ágúst 1979. —helgarpóslurinrL.

FYLLT SÍLD
Helgarrétturinn kemur aö
þessu sinni frá Arna Jónssyni,
en hann sér um matargerö fyrir
veitingahúsiö SigtUn.
3 saltsfldar.
2 — 3 matsk. smáskorinn lauk-
ur.
1/4 tesk. pipar.
1 — 1 1/2 bolli söxuö eph.
2 matsk. smjör.
Sðdin er þvegin og afvötnuö i
24tima. Síöan er hUn vel þurric-
uöog flökuöfrá bakinu, enroöiö
ekki flegiö af. Laukurinn er
soöinn í smjörinu og siö-
an blandaö saman viö eplin og
piparinn.Blandaner siöanlátin
inn I slldarnar.sem vaföar eru
inn I álpappir og ristaöar á grilli
eöa smuröri pönnu meö loki.
Meö sildunum skal bera fram
nýjar og góöar kartöflur, rUg-
brauö meö smjöri, og jafnvel
hrisgrjón.
Ofið eftir gamla laginu
Við Ásvallagötu í
Reykjavík, stendúr
Vefnaðarstofa Karólínu
Guðmundsdóttur, sem
nú er f eigu Elínar
Björnsdóttur. Elin hefur
stundað vefnað f um 30
ár, og lærði hjá Karol-
inu. Vefnaðarstofuna
hefur hún rekið á sjö-
unda ár, og hjá henni
vinnur nú ein kona.
Efniö sem þær vinna Ur, er aö
sjálfsögöu Islenska ullin, og allt
er ofiö eftir gamla laginu, þ.e.a.s.
handofiö.Framleiöslan er hin fjöl-
breytilegasta og má nefna gólf-
drengla f þrem stæröum, væröar-
voöir, áklæöi, trefla, og einnig
vefur Elln upphlutssvuntu fyrir
Islenska búninginn.
„Mér finnst ógurlega gaman aö
þessu”, sagöi Elln, „en þaö væri
skemmtilegra ef maöur gæti
fengiö aö gera eitthvaö nýtt.Ég
hef aldrei tlma til þess, þar sem
alltaf er veriö aö panta og maöur
veröur aö fara eftir þvi.Þaö er
hægt aö skapa alveg ótakmarkaö
meö handvefnaöi, hvaö snertir
munstur og annaö.”
Elin sagöist aldrei hafa lagt
stund á þaö sem menn kalla beint
listvefnaö, en sagöi aö þaö væri
hægt aö kalla listvefnaö ýmislegt,
þaö sem gert er 1 gólfrenningum
og ööru, sem ekki er gert annars-
staöar. Hún hefur ofiö gólfteppi,
sem enginn annar hefur gert. Ef
fólk vill láta vefa fyrir sig áklæöi,
getur þaö komiö meö teikningar
af munstrinu og sagt fyrir um
litasamsetningu, og þaö er ofiö
eins og þaö vill.
Elln sagöi aö þessi vefnaöur
vær i óskaplega sterkur, og aö þaö
heföi komiö fyrir aö fólk heföi
komiö aftur eftir tuttugu og fimm
ár og viljaö fá þaö sama aftur,
bæöi gardlnur og annaö. Þd sagöi
Elfn.aö þaö væru bara tvær svona
vefstofur á landinu. Handvefnaö-
urinn væri þaö frábrugöinn
vélvefnaöi, aö samkeppnin væri
ekki mikil. r D
Elln vefur eftir gamla laginu.
'Matur framreiddur frá kl. 1».00.
Borbapantanir frá kl. 16.00
SIMI 86220
Askiljum okkur rétt til að ráðstafa fráteknum borðum
eftir kl. 20.3»
Hljómsveítin Glæsir og diskótek
í kvöld, laugardags- og sunnudagskvöld
Opiö föstudags- og
kvöld til kl. 3.
laugardags-
Sparikiæönaöur
Gunnar og gamla hesthúsiö hans Einars Ben.
„Ó mín flaskan fríða................................”
— Gunnar í flöskumóttökunni sóttur heim
A horni Skdlagötu og Höföa-
túns stendur gamall kofi þar sem
tU húsa erflöskumóttaka Afengis-
og tóbaksverslunar ríkisbis. Þar
innan dyra ræöur rikjum Gunnar
Eysteinsson. Hann hefur veriö I
flöskumóttökunni f 40 ár, þar af 25
ár þarna viö Skúlagötuna.
„Húsiö hefur alltaf veriö jafn
skemmtilegt”, sagöi hann,
„enda heyrir þaö undir húsa-
vernd núna, vegna þess hve þaö
er gamalt.”
Þá á þaö sér llka nokkuö merki-
lega sögu: „Hér var áöur hesthús
Einars Benediktssonar skálds og
geymdi hann hér gæöinga sína.
Þá var þetta einu sinni Ibúö og bjó
hér spákona sem spáöi mönnum
til heiUa”, sagöi Gunnar.
Viö rekum augun I fagurmál-
aöa skeifu, sem hangir yfir dyr-
unum, aö innan, og spyrjum
Gunnar um hana.
„Þetta er heillaskeifa og fannst
hér I húsinu. Þaö sagöi gamall
maöur, sem eitt sinn var húskarl
hjá Einari, aö hún væri undan
öörum uppáhaldshesti Einars, en
ekki get ég nú fullyrt þaö.”
— Þú ætlar ekkert aö taka hana
niöur?
PIZZURNAR ERU
VINSÆLASTAR
A „HORNINU”
„Þetta hefur fariö mjög vel af
staö. Viö erum mjög ánægöir
meö viöbrögö fólks. Þá erum viö
farnir aö sjá sömu andlitin aftur
og aftur og aftur og þaö er góö
tilfinning”, sagöi Jakob
Magnússon, annar eigandi
matsölustaöarins „Horniö”,
sem opnaöi nýlega, þegar
Helgarpósturinn spuröi hann
hvernig reksturinn heföi gengiö.
Jakob sagöi aö þeir væru sér-
stakiega ánægöir meö hve um-
gangur væri mikill á kvöldin. Þá
myndaöist ekta góö kaffihúsa-
stemmning og fólk virtist kunna
vel viö sig. Hins vegar væru
morgnarnir fremur rólegir.
„Horniö” sérhæfir sig I pizz-
um og fiskréttum, og eru þaö
pizzurnar sem eru lang vinsæi-
astar. Þóhefur fólk jafnt og þétt
fariö út I fiskréttina. Jakob
sagöist hafa veriö dálftiö
Hingaö kemur fólk af öllum
sortum, fólksem drekkur vín eöa
ekki, en þaöeru margir sem hiröa
flöskurnar til aö selja þær.”
— Hvenær er mest aö gera hjá
þér?
„Þetta er ekki árstiöabundiö
eins og áöur. Þá var þetta aöal-
lega bundiö viö hvltasunnu og jól.
Núna er þetta allt ööru vlsi og
miklu jafnara.”
Gunnar var spuröuraöþvl hvaö
hann heföi fengiö mest af flöskum
frá einum einstaklingi. Hann vildi
ekki svara þvl og sagöi aö þaö
væri leyndarmál. Vildi ekki gefa
neina vfebendingu um fjöldann.
Gunnar hefur alltaf veriö einn
þarna á Skúlagötunni, og segir aö
þaö sé ekki til skiptanna. Þegar
hann var spuröur aö þvl hvort
þaö væri ekki leiöinlegt aö vera
alltaf svona einn, svaraöi hann
stutt og laggott: „Ekki hef ég nú
fundiö fyrir þvi.” —GB
Snættá Horninu
„Ekki meöan ég er hér. Þaö er
ekki laust viö þaö, aö ég sé for-
lagatrúar. Ég hef oröiö var viö
eitthvaö hér, og þaö eru fleiri, og
teljum viö þaö góöa anda. En ég
hef hvorki oröiö var hestanna né
Einars.”
Þegar Gunnar byrjaöi I flösku-
móttökunni áriö 1937, voru borg-
aöir tiu aurar fyrir flöskuna, en
núna eru þaö sextlu krónur. Hann
sagöi aö þaö væri frekar litiö nú-
oröiö aö menn kæmu meö flöskur.
Núna væri eingöngu tekiö á móti
flöskum sem merktar væru
ÁTVR, en áöur fyrrvarallttekiö,
meira aö segja gamlar bóndósir
og ljósaperur, sem voru siöan
notaöar I skraut.
„Þetta er vinsælasti svala-
drykkur I heimi”, sagöi Gunnar
um leiö og hann beygöi sig niöur
og tók upp kassa, sem I voru tóm
'glös undir kardemommudropa.
„Þaö eru þeir efnaminni sem
drekka þetta.”
hræddur þegar hann setti upp
matseöilinn, en fiskréttirnir
viröast hafa hittf mark. Af þeim
hefur hörpuskelfiskur veriö
hvaö vinsælastur. Þá vorueinn-
ig sniglar á boöstólum, en þeir
seldust upp mjög fljótlega.
Þaö er meiningin aö I kjallar-
anum veröi myndlistargalleri
og jafnvel aöstaöa fyrir litlar
jazzhljómsveitir. Jakob sagöi
aö þeir ætluöu aö halda áfram
aö innrétta hann, þegar mat-
staöurinn væri kominn vel af
staö, eöa eftir svona einn mán-
uö.
„Viö erum mjög bjartsýnir,
þvl þetta hefur tekist framar
ffllum vonum”, sagöi Jakob
Magnússon aö lokum. _gb