Helgarpósturinn - 06.06.1980, Blaðsíða 2

Helgarpósturinn - 06.06.1980, Blaðsíða 2
2 Föstudagur 6. júní 1980. hp/garpósturinn st\ganum t sumar .bústal>num og tekur ínn stmn - HELGARPOSTURINN HEIMSÆK- IR FRAMLIÐINN „GEST” í SUM- ARHÚSI í GRÍMSNESI MEÐ AÐ- STOD MIÐILS OG REYNIR AÐ GRAFAST FYRIR UM HVORT ORSÖK MYRKFÆLNI SÉ AÐ FINNA í MANNESKJUNNI SJÁLFRI EÐA UTAN HENNAR ÆmmW MÍW m — hugarburður eða raunveruleiki eftir Guðjón Arngrimsson myndir: Einar Gunnar Fyrrihluti júnf virOist f fljótu bragði ekki vera ákjósanlegur timi fyrir framliðna að láta á sér kræla. Undanfarna daga hefur sólin skinið og birtan er slfk á þessum árstima að varla fellur skuggi á um miðnættið. Samt ber- ast sögur um draugagang, og er þá ekki spurt um árstima. Við sögðum frá þvi i siðasta Helgarpósti, aö kvartað hefði verið undan draugagangi i sumarbústað i eigu verkalýðs- félags, sem er I Grimsnesinu. Þaö sýndi sig eftir birtingu þessarar klausu að þjóðin hefur i engu glat- aö i áhuga sinum á draugum og gangi þeirra. Margir hafa spurst fyrir um klausuna og flestir mundu eftir henni þegar þeir voru spurðir. Áhugi tslendinga á dul- rænum fyrirbærum virðist tak- markalaus. Þeir sem eru „næmir”, þaö er, hafa hæfileika til að ná einhvers- konar sambandi við framliðna, hafa mikið að gera, annaðhvort við að aöstoöa fólk til ná til lát- inna vina og ættingja, eða við að halda sliku fólki frá sér. Asóknin i miöla er geysileg. Einar á Einarsstööum er senniiega þekktastur núlifandi miðla og þeir skipta þúsundum sem leitaö hafa til hans. Örmjótt yfirskegg Helgarpósturinn geröi sér ferð austur i Grfmsnes, meira i gamni en að um hávisindalega rannsókn hafi veriö aö ræða, og skoðaöi sumarbústaði þá sem nefndir höfðu verið I þessu sambandi. Með i förinni var miðill sem býr i Kópavoginum, en vill ekki aö nafn sitt komi fram. Upphafs- stafir hans eru S.S. og það skal hann kallaður Eftir að tilskilin leyfi höfðu ver- ið fengin hjá eigendum bústað- anna sem helst höfðu verið nefnd- hendinni, vegna þess að hann haföi aöeins tvo fingur á hendinni. Þetta vai maður sem eng- umvildiillt. Nafnið Heiðar, kom upp i samræðum miöilsins og hins framliðna, en ekki var á hreinu hvort sá framliðni hét það, eöa einhver sem hann vildi hitta. Maðurinn haföi ekki látist i sumarbústaðnum né I nágrenn- inu, en hann hafði dvalið þar ein- hverntíma sem gestur og likað vel. Hann var i bústaðnum i góðu yfirlæti og kvartaöi ekki yfir truflunum eða ágangi. Einhvern- tima hafði honum þó sárnað illi- lega þarna i bústaðnum, liklega i lifanda llfi. Miðillinn skoðaði fleiri bústaði á svæðinu en fyrirhitti ekkert að handan I þeim. Villuráfandi manneskjur Þvi fer fjarri að þessi ágæti maöur i Grimsnesinu sé eini draugurinn, eða andinn á tslandi i dag. Hjá Sálarrannsóknarfélag- inu fengust þær upplýsingar að talsvert væri um að fólk hringdi og bæöi um aðstoð vegna þess að eitthvaö væri yfirnáttúrulegt I húsakynnum þess. Ævar R. Kvaran var beðinn um að segja frá þvi hvaða fólk þaö er sem heldur til i húsakynnum mennskra. ir i sambandi við reimleika var haldiö austur. Rétt er að geta þess aö þeir bústaöir eru ekki i eigu Verkalýðs og sjómanna- félags Keflavlkur og nágrennis, eins og sagt var i siðasta Helgar- pósti. Greinilegt er af gestabók- um bústaðanna aö fólk hefur taliö sig hafa orðið vart „einhvers”. Ómögulegt er aö greina hvaö þaö er, eða hversu mikil alvara er á bakvið kvartanir I þeim bókum. Eftir aö I Grimsnesið var komið var miðillinn S.S. fljótur aö finna þann sem ef til vill hefur komiö þessum sögum af stað I upphafi. S.S.., sem haldið hefur fjölda miöilsfunda á Reykjavikursvæð- inu, sagði áöur en fariö var af stað að hann fyndi strax hvort einhver væri i húsum, eða ekki. Hann þyrfti aldrei að leita aö sliku. Það kom á daginn I sumarbústöðunum. 1 þeim fyrsta sem eftirlits maðurinn hleypti okkur inni sagði hann ekkert vera. í þeim næsta var maður. S.S. sagðist finna fyrir nærveru hans um leiö og hann gekk innúr dyrunum. Hann bað um aö ljósin yrðu ekki kveikt, fór siðan uppá svefnloftið, settist i efsta stiga- þrepið og talaði þaðan viö mann- inn sem var inni herbergi þar viö. Við hinir heyröum ekkert né sáum. Eftir svolitla stund kom miðillinn aftur niður, eftir aö hafa kvatt hinn framliðna með kumpánlegri handarsveiflu. Miðillinn svaraöi nú spurning- um okkar eftir mætti. Sambandið hafði ekki verið neitt mjög gott, en þó. Maðurinn sem þarna bjó, var um fertugt, meöalmaður á hæð og vöxt. Hann var dökkhærð- ur og dökkur yfirlitum, með þykkar augnabrúnir og þykkt hár sem greitt var beint aftur. Hann var með örmjótt yfirskegg og svolitiö framstæðan efrikjálka og vör. Eyrun voru stór og útstæð. Hann reykti stóra vindla, og hélt þeim á sérkennilegan hátt i.hægri Sumarbústaöirnir I Grimsnesi eru ekki skuggalegar byggingar en sumir segja samt að einn þeirra hýsi ekki aðeins þá sem llfs eru heldur einnig einn framliðinn. „Það hefur alla tlð verið mikiö af verum i kringum okkur”, sagði Ævar. „Þetta eru jarðbundnar verur, I þeim skilningi aö þær þvælast um I mannabústööum og geta gert ógagn. Þetta er fólk sem látist hefur snögglega, af slysum, eða með voveifilegum hætti. Það á það sameiginlegt að hafa yfirgefiö þennan heim skyndilega og oft I einhverskonar skelfingu. Sllkar persónur gera sér ekki grein fyrir að þær eru látnar þegar þær vakna I annarri veröld Þær eru hinsvegar á ööru tlönissviði og geta þvl ekki gert vart viö sig hér. Þær finnast ekki, heyrast ekki og sjástekki, nema af sérstöku fólki. Vegna vanþekkingar sinnar eru þessar persónur bundnar við jöröina og leita þvi oft til þeirra húsakynna sem þær voru I áður, og reyna jafnvel að gera vart við sig. Þær eru meö hugann á jörð- inni, og bindast þvi nokkuö mann- fólkinu og umhverfi þess. Það fer siöan eftir viljakrafti veranna hvað þær geta gert. Þær eru fullar af sömu hugsunum og viö sem ennþá lifum. Sumar hafa það mikinn kraft að þær geta yfir- tekið manneskju þannig að sál hennar verður að vikja, en persónuleiki hinnar látnu veru tekur yfir. Þaö eru mörg dæmi um slikt enn þann dag I dag á geð- veikrasjúkrahúsum. Ekki svefnfriður Ég hef sjálfur fengist viö að úti- loka reimleika I allmörgum hús- um hér I Reykjavik, og einu I Hafnarfiröi. 1 einu tilfellinu hringir til mln ungur maður, sem reyndar var blaöamaður, og spurði mig hvort ég geti ekki hjálpað ömmu sinni. Hún bjó i gömlu húsi i Skerjafirðinum og þar voru sllkir reimleikar að hún haföi ekki lengur svefnfrið. Ég

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.