Helgarpósturinn - 06.06.1980, Qupperneq 2

2
Föstudagur 6. júní 1980. hp/garpósturinn
st\ganum
t sumar
.bústal>num og
tekur
ínn

stmn
- HELGARPOSTURINN HEIMSÆK-
IR FRAMLIÐINN „GEST” í SUM-
ARHÚSI í GRÍMSNESI MEÐ AÐ-
STOD MIÐILS OG REYNIR AÐ
GRAFAST FYRIR UM HVORT
ORSÖK MYRKFÆLNI SÉ AÐ
FINNA í MANNESKJUNNI
SJÁLFRI EÐA UTAN HENNAR
ÆmmW MÍW m
— hugarburður eða raunveruleiki
eftir Guðjón Arngrimsson
myndir: Einar Gunnar
Fyrrihluti júnf virOist f fljótu
bragði ekki vera ákjósanlegur
timi fyrir framliðna að láta á sér
kræla. Undanfarna daga hefur
sólin skinið og birtan er slfk á
þessum árstima að varla fellur
skuggi á um miðnættið. Samt ber-
ast sögur um draugagang, og er
þá ekki spurt um árstima.
Við sögðum frá þvi i siðasta
Helgarpósti, aö kvartað hefði
verið undan draugagangi i
sumarbústað i eigu verkalýðs-
félags, sem er I Grimsnesinu. Þaö
sýndi sig eftir birtingu þessarar
klausu að þjóðin hefur i engu glat-
aö i áhuga sinum á draugum og
gangi þeirra. Margir hafa spurst
fyrir um klausuna og flestir
mundu eftir henni þegar þeir voru
spurðir. Áhugi tslendinga á dul-
rænum fyrirbærum virðist tak-
markalaus.
Þeir sem eru „næmir”, þaö er,
hafa hæfileika til að ná einhvers-
konar sambandi við framliðna,
hafa mikið að gera, annaðhvort
við að aöstoöa fólk til ná til lát-
inna vina og ættingja, eða við að
halda sliku fólki frá sér. Asóknin i
miöla er geysileg. Einar á
Einarsstööum er senniiega
þekktastur núlifandi miðla og
þeir skipta þúsundum sem leitaö
hafa til hans.
Örmjótt yfirskegg
Helgarpósturinn geröi sér ferð
austur i Grfmsnes, meira i gamni
en að um hávisindalega rannsókn
hafi veriö aö ræða, og skoðaöi
sumarbústaði þá sem nefndir
höfðu verið I þessu sambandi.
Með i förinni var miðill sem býr i
Kópavoginum, en vill ekki aö
nafn sitt komi fram. Upphafs-
stafir hans eru S.S. og það skal
hann kallaður
Eftir að tilskilin leyfi höfðu ver-
ið fengin hjá eigendum bústað-
anna sem helst höfðu verið nefnd-
hendinni, vegna þess að hann
haföi aöeins tvo fingur á hendinni.
Þetta vai maður sem eng-
umvildiillt. Nafnið Heiðar, kom
upp i samræðum miöilsins og hins
framliðna, en ekki var á hreinu
hvort sá framliðni hét það, eöa
einhver sem hann vildi hitta.
Maðurinn haföi ekki látist i
sumarbústaðnum né I nágrenn-
inu, en hann hafði dvalið þar ein-
hverntíma sem gestur og likað
vel. Hann var i bústaðnum i góðu
yfirlæti og kvartaöi ekki yfir
truflunum eða ágangi. Einhvern-
tima hafði honum þó sárnað illi-
lega þarna i bústaðnum, liklega i
lifanda llfi.
Miðillinn skoðaði fleiri bústaði
á svæðinu en fyrirhitti ekkert að
handan I þeim.
Villuráfandi
manneskjur
Þvi fer fjarri að þessi ágæti
maöur i Grimsnesinu sé eini
draugurinn, eða andinn á tslandi i
dag. Hjá Sálarrannsóknarfélag-
inu fengust þær upplýsingar að
talsvert væri um að fólk hringdi
og bæöi um aðstoð vegna þess að
eitthvaö væri yfirnáttúrulegt I
húsakynnum þess. Ævar R.
Kvaran var beðinn um að segja
frá þvi hvaða fólk þaö er sem
heldur til i húsakynnum
mennskra.
ir i sambandi við reimleika var
haldiö austur. Rétt er að geta
þess aö þeir bústaöir eru ekki i
eigu Verkalýðs og sjómanna-
félags Keflavlkur og nágrennis,
eins og sagt var i siðasta Helgar-
pósti. Greinilegt er af gestabók-
um bústaðanna aö fólk hefur taliö
sig hafa orðið vart „einhvers”.
Ómögulegt er aö greina hvaö þaö
er, eða hversu mikil alvara er á
bakvið kvartanir I þeim bókum.
Eftir aö I Grimsnesið var komið
var miðillinn S.S. fljótur aö finna
þann sem ef til vill hefur komiö
þessum sögum af stað I upphafi.
S.S.., sem haldið hefur fjölda
miöilsfunda á Reykjavikursvæð-
inu, sagði áöur en fariö var af
stað að hann fyndi strax hvort
einhver væri i húsum, eða ekki.
Hann þyrfti aldrei að leita aö
sliku. Það kom á daginn I
sumarbústöðunum. 1 þeim
fyrsta sem eftirlits
maðurinn hleypti
okkur inni sagði
hann ekkert vera.
í þeim næsta var
maður.
S.S. sagðist
finna fyrir
nærveru
hans um leiö og hann gekk innúr
dyrunum. Hann bað um aö ljósin
yrðu ekki kveikt, fór siðan uppá
svefnloftið, settist i efsta stiga-
þrepið og talaði þaðan viö mann-
inn sem var inni herbergi þar viö.
Við hinir heyröum ekkert né
sáum. Eftir svolitla stund kom
miðillinn aftur niður, eftir aö hafa
kvatt hinn framliðna með
kumpánlegri handarsveiflu.
Miðillinn svaraöi nú spurning-
um okkar eftir mætti. Sambandið
hafði ekki verið neitt mjög gott,
en þó. Maðurinn sem þarna bjó,
var um fertugt, meöalmaður á
hæð og vöxt. Hann var dökkhærð-
ur og dökkur yfirlitum, með
þykkar augnabrúnir og þykkt hár
sem greitt var beint aftur. Hann
var með örmjótt
yfirskegg og svolitiö
framstæðan efrikjálka
og vör. Eyrun voru
stór og útstæð.
Hann reykti stóra
vindla, og hélt
þeim á
sérkennilegan
hátt i.hægri
Sumarbústaöirnir I Grimsnesi eru ekki skuggalegar byggingar en sumir segja samt að einn þeirra hýsi
ekki aðeins þá sem llfs eru heldur einnig einn framliðinn.
„Það hefur alla tlð verið mikiö
af verum i kringum okkur”, sagði
Ævar. „Þetta eru jarðbundnar
verur, I þeim skilningi aö þær
þvælast um I mannabústööum og
geta gert ógagn.
Þetta er fólk sem látist hefur
snögglega, af slysum, eða með
voveifilegum hætti. Það á það
sameiginlegt að hafa yfirgefiö
þennan heim skyndilega og oft I
einhverskonar skelfingu. Sllkar
persónur gera sér ekki grein fyrir
að þær eru látnar þegar þær
vakna I annarri veröld Þær eru
hinsvegar á ööru tlönissviði og
geta þvl ekki gert vart viö sig hér.
Þær finnast ekki, heyrast ekki og
sjástekki, nema af sérstöku fólki.
Vegna vanþekkingar sinnar eru
þessar persónur bundnar við
jöröina og leita þvi oft til þeirra
húsakynna sem þær voru I áður,
og reyna jafnvel að gera vart við
sig. Þær eru meö hugann á jörð-
inni, og bindast þvi nokkuö mann-
fólkinu og umhverfi þess.
Það fer siöan eftir viljakrafti
veranna hvað þær geta gert. Þær
eru fullar af sömu hugsunum og
viö sem ennþá lifum. Sumar hafa
það mikinn kraft að þær geta yfir-
tekið manneskju þannig að sál
hennar verður að vikja, en
persónuleiki hinnar látnu veru
tekur yfir. Þaö eru mörg dæmi
um slikt enn þann dag I dag á geð-
veikrasjúkrahúsum.
Ekki svefnfriður
Ég hef sjálfur fengist viö að úti-
loka reimleika I allmörgum hús-
um hér I Reykjavik, og einu I
Hafnarfiröi. 1 einu tilfellinu
hringir til mln ungur maður, sem
reyndar var blaöamaður, og
spurði mig hvort ég geti ekki
hjálpað ömmu sinni. Hún bjó i
gömlu húsi i Skerjafirðinum og
þar voru sllkir reimleikar að hún
haföi ekki lengur svefnfrið. Ég