Helgarpósturinn - 06.06.1980, Side 15

um, þvl þaö er svo miklu auBveld-
ara að gagnrýna en gera vel, rífa
ni&ur en byggja upp. Þó held ég
aö ég geti sagt, að þaö séu öfl I
þjóðfélaginu sem eru á móti
„llberaliserlngu”. Mér finnst líka
að dkveðnir straumar I Islenskri
blaðamennsku að undanförnu
hafi stefnt að þvl að skapa það
sem ekki var til fyrir nokkrum
áratugum, einskonar múgsál.
Það er enginn fengur I því, viö
þurfum sist á henni að halda.”
„ilelöi orðið sa fyrsli sem
þyrlli ao huyya”
— Þegar þú lltur til baka yfir
þennan aldarfjóröung, sem liöinn
er slöan þú byrjaðir I guöfræöinni
— hvað er þá eftir af prestinum I
þér?
„Eins og ég sagði áðan varð
áhugi minn á blaöamennsku mjög
f Föstudagur 6. júní 1980. 15
-
SJÓNARHORN SJÓNARHORN
99 Ég hef þekkt Harald nokkuö lengi og unnið fyrir hann,
bæði skrifað fyrir Iceland Review og unnið að bókaþýðingum.
Reynsla mín af honum hefur verið afskaplega góð, og mér
viröist hann vera dálitið öðruvisi en aðrir útgefendur. Hann
hugsar ekki um hvað hann fær mikið f aðra hönd, en hefur
mikinn áhuga á að koma á framfæri þvi sem honum finnst
vera menningarleg verðmæti. Enda hefur hann gefið út
margar góðar bækur. Það er mjög gott að vinna með honum,
hann lætur þá sem vinna fyrir hann gera það sem þeim finnst
best, án þess að þeir þurfi að færa sérstaklega rök fyrir þvi.
Þá finnst mér það kostur á Haraldi, að hann vill hafa allt á
hreinu og hugsar iangt fram I tlmann. Það hefur hann fram-
yfir marga landa sina, sem hafa tilhneigingu til að gera allt á
siðasta augnabliki”, sagði Alan Boucher, forseti heimspeki-
deiidar Háskóla islands. 99
9 9 Þvi miður eru ekki allir á réttri hillu 1 llfinu. En það
verður ekki um Harald Hamar sagt. Hann er heimamaður á
þeim veili, sem hann hefur haslað sér. Viðfangsefnið á hug
hans allan — og sú þekking, sem hann hefur aflað sér varð-
andi það, er með ólfkindum. Vafalaust hefur hann oft teflt
djarft, en að þvl er ég best veit komist hjá stóráföilum. Að
minnsta kosti hefur hann aldrei látið merkið slga. Og það er
vlst, að island hefur komist á landabréf margra vftt um heim
vegna útgáfustarfsemi hans”, sagði Þorbjörn Guðmundsson
ritstjórnarfulltrúi á Morgunblaðinu. ^ -
Thur
kirkja og krístni I þessu sam-
félagiokkar feli I sér ákveðna von
um að viö getum haft hemil á
hlutunum. Hún er kjölfesta og
vegvlsir”.
En trúmálin áttu aldrei að vera
aðalefni þessa samtals, þvl
Haraldur J. Hamar varö aldrei
klerkur og hann segist þvl feginn.
Hinsvegar gerðist hann braut-
ryðjandi I Islenskri blaða-
mennsku og útgáfustarfi — fór
ótroðnar slóðir og réöist á garðinn
þar sem hann var hæstur. Iceland
Review er að dómi þeirra, sem
best þekkja til I hópi þeirra tlma-
rita sem eru hvað vönduöust að
frágangi, á alþjóölegan mæli-
kvarða, og það flytur tsland til
fólks um allan heim. Minna gat
það varla verið.
Og þessi viöleitni nær lengra.
Skyldi nokkursstaðar vera völ á
jafn mörgum bókum á erlendum
tungum um tsland og islensk
málefni frá einum útgefanda og
frá Haraldi? Þetta getur maður
kallað að gangast upp I hlutverki
sinu!
Þegar ritstjórinn gengur meö
mér til dyra hugleiöi^ég ósjálfrátt
hvort hobbíiö, sem átti að verða,
sé oröið of stórt til þess aö hann
geti nú byrjaö að vinda ofan af sér
og farið aö „leika sér” á ný, eins
og hann or&a&i það áður. Annars
gerir Haraldur sennilega þaö sem
hann ætlar sér eins og áður.
brennandi, og I öðru lagi varð ég
fyrir.vonbrigöum með námsefnið.
í þriðja lagi lifi ég mig svo sterkt
inn I alla hluti og komst að þvi, að
hinum stórá þætti prestverkanna,
hlutverki huggarans, hefði ég ef
til vill ekki valdið sem best, hefði
orðið sá fyrsti sem þyrfti að
hugga. En það er ekki ókostur I,
blaðamennsku að lifa sig sterkt
inn I aöstæður vera tilfinningarlk-
ur oggetasettsigi sporannarra.
Það má þó ekki stjórna um of því
sem maður skrifar, tilfinninga-
semi á til dæmis ekki heima i
fréttum og fréttafrásögnum”.
—• Þú hefur sjálfsagt verið
trúaður fyrst þú ætlaðir að veröa
prestur. Hvað er oröiö af trú-
hneigðinni — lifir hún enn?
„Sennileya leílar al
Darnalrú”
„Sennilega hef ég verið meö
einhverjar leifar af þessari svo-
kölluðu harnatrú á þessum árum.
—Já, ég var trúaöur og held aö ég
að ég sé það ennþá. Maöur breyt-
ist, tekur þroskann út á ýmsan
hátt, og sér hlutina I slbreytilegu
ljósi. En I grundvallaratriöum
held ég að ég sé ennþá trúaöur og
daglegt lif okkar grundvallað
meira og minna á kristnum llfs-
skoðunum og siöferðisvitund,
hvort sem menn neita trúnni eöa
ekki. Hitt er svo annaö mál, að
við erum misjafnlega kirkjuræk-
in. Ég hef samt þá skoðun, að
HðPðldur J. llamar
í Helyarpóslsviðiaii