Helgarpósturinn - 17.07.1981, Blaðsíða 10

10
Fðstudagur i7. júií helqarpósturinn
Forstjóraráðningin í Brunabót og fleira:
„HEFÐI FARIÐ ÖÐRU-
VÍSI AÐ EN SVAVAR”
- SEGIR ÁSGEIR ÓLAFSSON FYRRUM FORSTJÓRI BRUNABÓTAFÉLAGSINS
„Þaö er ekkert leyndarmál, aö
e'g heföi fariö ööruvfsi aö en
Svavar Gestsson viövlkjandi.
ráðningu nys forstjóra Bruna-
bótafélags tslands. Ef það lá
svona á aö ráöa i embættiö, þá
heföi ég ráöiö mann meö reynslu
af svona störfum — dr hópi
reyndra starfsmanna Brunabóta-
félagsins”.
Sá sem þetta segir, er Asgeir
Ólafsson fyrrverandi forstjóri
Brunabótafélags islands, sem lét
af því starfi um síðustu mánaöa-
mót, eftir 37 ára starfsaldur hjá
fyrirtækinu og þar af veriö for-
stjöri r 25 ár. Ekki þarf aö rifja
nákvæmlega upp þær deilur, sem
uröu vegna skipunará eftirmanni
Asgeirs. Þær eru öllum kunnar.
eftir mikil blaöaskrif um málii)
þegar Svavar Gestsson félags ■
málaráöherra réö flokksbróöui
sinn, Inga R.Hdgason lögfræöing
i starf forstjóra, enda þótt Asgeii
hefði að beiðni stjórnar félagsins
lýst sig fdsan til aö halda áfram
starfinu i eitt og hálft ár til við
bótar, auk þess, sem tveir um
sækjendur um starfiö höföu ára
tuga starfsreynslu sem deildar
stjórar hjá Brunabotafélaginu
Helgarpósturinn sótti hann As-
geir í Brunabót, eins og hann vai
— og verður væntanlega — kall-
aöur, þótt hann sé nd hættur þar
störfum, heim i vikunni og spjall-
aöi viö hann um forstjóraráðning-
una, tryggingamálin og fleira.
„Skrópaði fyrsta dag-
inn”.
,,Já, þetta er bdinn aö vera
langur ti'mi hjá Brunabót. Ég
man ennþá daginn sem ég byrjaöi
— nd eöa byrjaöi ekki. Sann-
ieikurinn er nefnilega sá aö ég
skrópaöi í vinnunni daginn, sem
ég átti aö hefja störf. Þaö var 1.
maí 1944 og ég stóö i þeirri trd, aö
1. mai værialmennur frtdagur og
mættisþvi'ekki til vinnu, en frétti
siöan af þvi, aö þaö hefði veriö
unniö til hádegis.
Ég var ráöinn þarna sem bók-
ari til aö byrja meö, en varö skrif-
stofiEtjóri 1952 og siðan forstjóri
1957,
— NU voru tryggingamálin talin
sérmál Alþýöuflokksmanna og
þar með Asgeir i Brunabót talinn
krati. Erþaö svo?
„Þegarég var ráöinn til Bruna-
bdtafélagsins þá var þar for-
stjóri Halldór Stefánsson fyrrum
alþingismaöur. Ekki varð ég þess
var, að félagiö hefði veriö á þeim
tima flokkspólitiskt i uppbygg-
ingu. Þá störfuðu á skrifstofunni,
aðallega ættmenni Halldórs og
Sigurjóns Jóhannssonar skrif-
stofustjóra sem þá var. Það var
frekar ættarpólitik, sem réöi rikj-
um I þá daga.
Þegar ég stítti um stöðu for-
stjtíra, eftir að Stefán Jóhann
Stefánsson fyrrverandi þing-
maöur og ráöherra, hætti störfum
varekki um pólitiska ráöningu að
ræöa, enda hef ég aldrei flokks-
bundinn verið. Ég hef varast það,
að tengjast einum eða öðrum
flokki, enda verður svona fyrir-
tæki eins og Brunabótafélagiö að
halda sér utan við flokkspólitik-
ina, þvi' viöskiptamenn þess eru
auövitað Ur öllum flokkum og
sveitastjórnirnar, sem eru
rekstraraöiiar þess, eru aö sjálf-
sögöu skipaöar mönnum hinna
ýmsu flokka.
„Forðast bókstaistrúar-
vinnubrögð”.
Hitt er auövitaö annaö mál, aö
maöur eins og ég, sem hefur
starfaö viö tryggingamál sem eru
félagslegs eölis, hlýtur aö taka
miö af þessum störfum og hugsa i
félagslegum anda. Ég hef ætíö
reynt aö tUlka tryggingamálin á
manneskjulegan og félagslegan
hátt, en» foröast bókstafstrdar-
vinnubrögö. Ég held að þessi póli-
tík f tryggingamálunum — mann-
eskjan nUmer eittog bókstafurinn
nUmer.tvö— hafim.a.gert þaöað
verkum aö ekkert ágreiningsmál
viöskiptamanna og Brunabtíta-
félagsins befur lent f yrir dómstdi-
unum.þau ár, sem ég hef starfaö
sem forstjóri. Það hefur verið
samiö um málin innanhdss”.
— Er Asgeir i Brunabót
tryggður?
„Þetta var góð spurning. Já, ég
held að minar tryggingar séu i
lagi, þótt það hafi nU komið fyrir
að ég hafi gleymt að tryggja mig.
Enég er sjálfur, meö þær trygg-
ingar sem flestUm eru nauðsyn-
legar, s.s. heimilis- og hUseig-
endatryggingu, auk slysatrygg-
ingar”.
— Hvaö meö liftryggingu?
„Slysatryggingarnar ná yfir
þann þáttinn að hluta a.m.k. en
siöan li'feyrissjóöakerfið hefur
oröiö fullkomnara og veröbólgu-
þrtíun veriö eins og ör og raun ber
vitni, þá hefur sala liftrygginga
dregist saman”.
— Maður heyrir stundum sagt,
að Islendingar geri mikið af þvi
aö svindla Ut peninga hjá trygg-
ingunum. Er þetta rétt?
„Nei, þvi neita ég harölega. Is-
lendingar eru I eöli sinu heiðar-
legir, þótt auövitaö komi undan-
tekningarupp eins og alls staðar.
Þaö er helst I litlum málum, sem
einstaka menn eru aöreyna ná Ut
peningum á tílögmætan hátt”.
— En nU er sagt, aö fdlk reyni
aö svindla dálitiö á tryggingunum
vegna þess aö tryggingarnar séu
alltaf aö svindla á viðskiptavin-
unum, á þann hátt aö fela undan-
tekningarnar á bótaskyldunni i
smáu letri neöanmáls?
„Þetta vil ég nU ekki skrifa
undir. Þaö eru, jU, undantekn-
ingaráöllum tryggingum, en þær
eru tilgreindar nákvæmlega á Ut-
gefnum tryggingarskirteinum og
máliö er einfaldlega það, aö fólk
les of sjaldan skilmála þessara
pakkatrygginga, fyrr en þaö
hefur oröiö fyrir tjóni. Og þá er of
seint aö iðrast.
Þaö er auövitaö ókleift aö telja
i^>p allt þaö sem skal bætt i
pakkatryggingunum og þvi gripiö
til þess ráös aö tiunda þaö, sem
þær tryggja ekki.
Ég skal þó játa, aö nöfn sumra
trygginga geta veriö dálitiö vill-
andi. T.d. tryggingin sem viö
innanhúsmenn nefnum „all risk”,
sem hljómar eins og allt sé
tryggt, en þar eru undantekn-
ingar á”,
— Er til sU trygging, þar sem
maður getur gulltryggt sig og sitt
fyrir öllum mögulegum og
ómögulegum óhöppum?
„Nei, ekkii einni tryggingu. En
þU ert nokkuö góöur með þin mál,
ef þU hefur helstu tryggingarnar,
sem boöið er upp á”.
— Hvaö með sértryggingar
ýmisskonar? Ef ég væri t.d. efni-
legur pi'anóleikariog vildi tryggja
á mér fingurna fyrir off jár. Feng-
ist slikt i' gegn?
„Já, það hugsa ég. Þá er yfir-
leitt reynt aö reikna vátrygg-
ingarupphæöina Ut frá þeim
rauntekjum, sem þessi sérgáfa
þin gefur þér. Reynum að áætla
raunverulegt verömæti þess
hlutar, sem tryggöur er. Þaö er
auövitaö stundum dálitiö erfitt
þvi um persónubundiö mat er aö
ræöa i mörgum tilvikum. Þaö er
t.d. algengt að fólk vilji tiyggja
málverkasöfn sem þaö á og þaö
er náttUrlega ekki sama hvort
málverkiö er eftir Kjarval eöa
óþekktan listamann Uti i bæ.
Engu aö siöur geta hlutimir veriö
jafnverömætir i augum eigand-
ans. Ég man eftir dæmi I
þessu sambandi. Þaö kom kona
til okkar og vildi tryggja vegg-
teppi, sem hUn sjálf hafði lagt
mikla vinnu i. Þetta veggteppi
var varla hægt að kalla listaverk,
en f augum konunnar var teppiö
einkar dýrmætt og nánast
óbætanlegt. Eni þessu tilviki eins
og öömm uröum viö aö meta
veggteppiö Ut frá hugsanlegu
markaösveröi”.
Vindillinn sem brann.
— Þiö tryggiö sem sagt allt, ef
fram á þaö er farið*
„Ja,svona innan vissra marka.
Þeir hjá Lloyds auglýsa þannig,
að þeir tryggi allt — bókstaflega
allt og þaö em margar skemmti-
legar sögur sem hafa gengiö um
ævintýri i þvi sambandi. Einu
stnni kom t.d. maður tilþeirra hjá
Lloyds, snjall náungi, sem ætlaöi
að leika dálitið á þá Lloydsmenn.
Hann dró upp vindil og spurði
hvort þeir gætu tryggt fyrir sig
vindilinn. Þaö var ekkert vanda-
mál og vindillinn var tryggður
fyrir sttíra fjárfúlgu. Þegar frá
málinu hafði verið gengið, kveikti
náunginn i vindlinum og reykti
hann i makindum og heimtaði
siöan aö vindillinn yröi bættur.
En þá bentu Lloydsmenn honum
á smáa letrið, sem þú nefndir svo
áöan, og sögöu aö þar stæöi, að ef
hann kveikti i vindlinum sjálfur,
þá fengjust engar bætur. Náung-
inn fékk þar meö ekkert nema
reyk Ut Ur vindlinum, — enga
peninga”.
— Tæplega fjömtiu ár i trygg-
ingabransanum. Ertuekki oriSnn
hundleiður á þvargi um trygg-
ingamál?
„Ég var farinn aö hugsa
sem svo, að þetta væri oröinn
alveg nógu langur tlmi á þessum
vettvangi. Auðvitaö hefur maöur
fengiö leiöindaköst i gegnum tíð-
ina, en gerist það ekki I öllum
störfum? En almennt eru trygg-
ingamálin fjölbreyttur og
skemmtilegur vinnuvettvangur
og ég hef ekki eftir neinu að sjá.
Ég haföi ákveöiö að hætta, þegar
ég næöi Iffeyrissjóösréttindunum
en ekki endilega vegna þess aö
leiöindin væm mig lifandi aö
drepa”.
,,Vildi ekki hiaupa á
dvr”.
— Talandi um þessi forstjóra-
skipti. Nil gengu þau ekki
hávaöalaust fyrir sig og þií hafðir
fallist á ósk stjórnar Bmnabóta-
félagsins aö starfa áfram, þegar
Svavar Gestsson réö nýjan mann,
ýmsum aö óvörum.
„Já, þaö var ekki litill hama-
gangur Ut af þessu öllu. Ég haföi
fyrir einu og hálfu ári, tilkynnt
þaö á fulltrUaráösfundi félagsins
aö ég ætlaöi aö hætta störfum á i
þessu ári og s.l. haust itrekaöi ég
þessa ákvöröun mina fyrir stjórn 117/
félagsins. Siöan gerðist þaö slðla r '