Helgarpósturinn - 17.07.1981, Blaðsíða 26

'26
, Föstudagur 17. júlí 1981
■ t-.'h
„Vid getum kallad þær flottpíkur...”
Litiö v/ð hjá Dóru Einars
eftirElisabetuGuðbjörnsdóttur ____________ mynd: JimSmart
Ddra kemur askvaðandi á
gömlu svörtu sendiferðahjóli og
leggur snyrtilega fyrir framan
Torfuna.
„Hæelskan varstu nokkuö farin
aö biöa?” segir hún. Blaöamaö-
urinn neitaöi auövitaö kurteislega
og þar meö var viötaliö hafiö.
Dóra Einarsdóttir, fatahönnuö-
ur rekur biiðina jFlona ásamt
Geröi Pálmaddttur. Hún hefur
fengist viö aö teikna og sauma
búninga fyrir ýmsa, bæöi ein-
staklinga svo og Þjdöleikhúsiö.
Dóra erlitríkur persdnuleiki, lág-
vaxin ung kona með breitt bros og
serkennileg f klæöaburöi.
Ég byrja auövitaö fyrst á þvl aö
spyrja hana út i föt og tlsku.
Dæmi fólk ekki eftir
klæðaburði
„Æ, ég þoli ekki aö fólk skuli
dæma atsra eftir klæðaburði. Ég
segi aldrei þegar aö ég sé mann i
háskólaúlpu aö þarna sé kommi á
gangi frekar en þegar að ég sé
Sna fní í loðfeldi aö hún sé ihald.
Ég lít ekki á klæðnaö sem eitt-
hvert stöðutákn. Mér finnst
hlægilegt að dæma fólk eftir
klæönaði og ég skal segja þér aö
ég veit alveg hvað ég er aö tala
um. Það eru ekki dfáar sögurnar
sem ganga um mig bara út af þvi
hvernig ég klæöi mig. Ég dæmi
manneskjuna eins og hún er, en
ekki út fra' þvi hverju hún klæð-
ist.”
— Notar þú ekki einhverja sölu-
tækni þegar viðskiptavinir eiga i
hlut?
„Nei, ekkert.annað en heiðar-
leika. Núna er svokallað galla-
jakkaæöi. Það er ekki
nóg með aö allir krakkarnir á
Hallærisplaninu klæðist þessum
gallajökkum, heldur eru bilarnir
og ljósastaurarnir niöri á plani i
þessum galiajökkum lika. Þetta
er einhver tryllingur i liðinu, —
allir aö vera eins. Þegar svo t.d.
koma inn í búð til min ungar sæt-
ar stelpur og vilja kaupa þessa
jakka þá segi ég við þær: Æ stelp-
ur minar, reynið þið nú að vera
sjálfstæðarog fáið ykkur eitthvað
annaö. Þaö er ekkert gaman ef
albr eru eins. Séröu ég er i búð-
inni til þess að leiöbeina fólki,
segja þvi hvernig þetta og hitt
klæðir það. Ég þoli ekki að koma
inn itiskubúö þar sem afgreiðslu-
dömurnar, — við getum kallað
þær flottpikur,— standa og mæla
kúnnannút með vanþóknun. Kann-
ast þú ekki við tilfinninguna?
Maöur fer alveg i kerfi þegar
maöur er kófsveittur búinn að
troöa sér i eitthvað tiskudress
sem engan veginn passar á mann
og flottpian segir: „Óh, gvööö
þetta klæðir þig alveg æðislega
vel”. En þegar maöur er farin út
úr búðinni með dressið i pokanum
veltast tiskuginurnar um af
hlátri.
Ég lft á mig sem leiðbeinanda
og ánægöurviðskiptavinur kemur
aftur”
Varbamapia i Berlin
— Þú lærðir fatahönnun?
„Já, ég lærði i Berlin fatahönn-
un. Þetta var mjög góöur skóli.
Enégþurfti aö vinna meö náminu
þarna þvi ég fékk ekkert náms-
lán. Ég geröistþvi barnapia fyrir
rikan hótelstjóra. Hann var ein-
stæður faðir og ágætismaður.
Hann rak þarna hótei sem var I
hæsta klassa alveg far out rikis-
bubbahótel. Þar gistu margar
frægar persónur.
Golda Meirbjó þarna.og þá
var ekki hægt aö komast inn eða
út af hótelinu, nema með þvi að
framvisa passa. A þessu hóteli
var kvikmyndin Cabaret að hluta
til tekin upp, svo Lisa Minelli var
þarna. Þaö var gaman að kynnast
þessu. Litla stúlkan sem ég pass-
aði var litil dekurrófa og ég er al-
veg viss um að okkur kom ein-
ungis svo vel saman af þvi aö ég
öskraði hærra en hún. Þessi litla
stelpa fékk allt nema hlýju og
urðum viö mjög nánar af þvi að
ég nennti að sinna henni, tala og
leika við hana.”
Söng ariurá nóttunni
— Þú hefur hannað búninga
fyrir Þjóðleikhúsið?
„Ég hef hannaö leikbúninga
fyrir nokkur verk sem Þjóðleik-
húsiö hefur settá svið. T.d. hann-
aði ég búningana i leikritunum „1
öruggri borg” eftir Jökui Jakobs-
son, og „Sölumaður deyr” eftir
Arthur Miller. Nú svo hannaði ég
einnig búninga i óperunni „La
Boheme” eftir Puccini.”
— Var það ekki stórt og erfitt
verkefni?
„Jú, ég hélt aö mér mundi ekki
takast þetta, en þaö gekk allt
saman. 1 svona stórum verkefn-
um eru saumaðir nokkrir búning-
ar og svo eru gamlir búningar
teknir upp og þeim breytt eftir
þörfum. Þetta var strembið verk-
efni og þurfti að gera þetta á
skömmum tíma, en fólkiö sem ég
vann með var yndislegt og allir
hjálpuöust að. Ég var orðin svo
flæld inn i óperuna að ég meira aö
segja söng aríur á nóttunni. Ég
var alltaf að vona að ég yrði upp-
götvuð á þvi' sviði, en ekkert gerð-
ist.” Dóra hlær innilega.
„Ég var um 9 mánaða skeið i
London hjá risastóru leikbúninga-
fyrirtæki, stærsta sinnar tegund-
ar iheiminum en þaö heitir: Ber-
mans and Nathans. Þetta fyrir-
tæki hannaralla búninga i stórum
kvikmyndum, svo og fyrir leik-
hús. Ég get nefnt myndir eins og
t.d. Starwars, Julia og The Great
Train Robbery. Ég fékk þarna
stöðu sem lærlingur og flakkaði á
millideilda. Þetta var mjög góð-
ur skóli. Ennfremur vann ég með
Þórhildi Þorleifs við áramóta-
skaupið hjá Sjónvarpinu. Þaö var
mjög skemmtilegt lika.”
Trúi á Guð
— Hvað með einkalifið? Ert þú
gift kona meö börn?
„Nei, en ég á hund, meira að
segja mjög góðan hund”
— Trúir þú á hjónabandið?
„Já, það geri ég. Svo lengi sem
fólk elskar og viröir hvert annað
er hjónaband mjög jákvæður
hlutur. Og þá skiptir það engu
máli hvort þetta samband er á
milli karls og konu eða sama
kyns. Félagslega er þaö mjög
þroskandi og gefandi að hafa ein-
hvern nálægt sér sem lætur sér
annt um mann.”
— Hefur þú veriö I sambúð?
„Já, það var eitthvað það fall-
egasta sem hefur hent mig. Við
vorum miklir vinir og erum það
enn. Viö förum alltaf saman i
sund. En þessi sambúð endaði
iUa og var hvorugu okkar um að
kenna. Það komuilUr andar inn I
spiUö, þetta var mjög tragiskt. Á
mánudegi vorum viö hamingju-
samasta parið á jörðunni á
þriðjudegi var alit búið. Ég vil
helst ekki útskýra þetta nánar.
Þetta varö mér mikið áfall en
samt var það svo einkennilegt að
ég hef aldrei verið eins sterk eins
og ég var þá. Ég fékk einhvern
yfimáttúrulegan styrk, styrk sem
trúuðu fólki er gefinn á erfiðum
stundum.”
— Trúir þú á Guö?
„Já, það hef ég alltaf gert allt
frá þvi að ég bjó hjá henni ömmu
minni i ólafsvik. Hún lét mig allt-
af fara með bænirnar minar eftir
að ég var búin að fara á helvitis
koppinn á kvöldin.”
Hjálpaðuþér sjálf
— Hvaö er þitt Ufsmottó?
„Mér var kennt það sem barni
að hjálpa mér sjálf. Þá var sagt
við mig: Dóra þú veröur að
bjarga þér sjálf. Biddu aldrei eft-
ir þvi að einhver blið rödd komi
aö baki þér og segi: „Dóra, ég
skal gera þetta fyrir þig”. Þú
skalt frekar búast við að það
verði sparkað fast aftan i þig. Ég
hef alltaf þurft að vinna fyrir mér
og man ég eftir þvi að ég vigtaði
poppmai’sbaunir á milU þess sem
ég læröi i gamla daga.”
— Hýað með vini?
„Ég á fáa vini, en alveg helviti
góða vini. Heyrðu viltu ekki leyfa
mér að koma svolitilli orðsend-
ingu á framfæri svona rétt i lok-
in?”
Blaðamaðurinn er fús til þess.
„Fyrir fjórum vikum var at-
vinnu- og trimmtækinu minu stol-
ið frá heimilinu minu aö Laufás-
vegi. Mig langar svo til að biðja
þann sem tók það að skila mér þvi
aftur. Þettaer svart kvenreiðhjól
af Fuji SE 12 speed gerðinni.
Geröu það fyrir mig aö skila þvi
annaöhvort heim til min eða á
einhvern stað þar sem ég get
fundið þaöj’