Helgarpósturinn - 18.06.1982, Blaðsíða 17

17
hlelgai----
ipósturinn
Föstudagur 18. júní 1982
— Hvort ertu fæddur með silfurskeið i
munni eða „self-made”, eins og sagt er?
„Self-made. Frekar segi ég það nú. Ég
meina... ég vinn helviti hart. Það eru aidrei
nein fri, maður er með hugann við þetta
allan sólarhringinn. En mér finnst gaman
að lifa og gaman að vera með góðu fólki. Ég
er ekki dauðyfli — kannski lýsi ég sjálfum
mér helst þannig.”
— Mér var einhverntima sagt að þú
tryðir á þrennt, ættir þrjá guði: Mammon,
Bakkus og Eros.
Nú hló hann. ,,Ha! Hafi ég einhverntima
verið þannig, þá hlýt ég að vera þannig
ennþá. Ég held ég hafi ákaflega litið
breyst.”
— Að þú sért sá sami og þú varst i Sviss
forðum.
„Já, að langmestu leyti. Maður lærir
náttúrlega alltaf eitthvað og þroskast með
hverju árinu en raunverulegar breytingar
hafa engar orðið stórkostlegar.”
— Þú segist vinna allan sólarhringinn...
„Auðvitað sefur maður einhverntima en
þar fyrir utan er maður alltaf með hugann
við starfið. Ég er náttúrlega heppinn að þvi
leytinu til, að mér finnst starfið svo
skemmtilegt að ég gæti alveg eins litið á
það sem allsherjar fri. En málið er að ég er
svo ólatur. Ég þarf alltaf að vera að hafa
eitthvaö fyrir stafni. Nú er þetta bió orðið
fimm ára og þá fer aðeins sð rýmka um
tima m inn hér. Þess vegna er ég nú kominn
út i aörar hliðar kvikmyndaiðnaðarins.”
Ehki hægi að verða molðríkur
— En til hvers? Er takmarkið kannski að
verða moldrikur?
„Nei. Það er einfaldlega ekki hægt að
verða moldrikur á tslandi. En ég vildi
gjarnan verða.... ja, fjárhagslega sjálf-
stæður, eins og það er kallað. Njóta ellinnar
og rækta vini mina hér heima og erlendis.
Ég sé eiginlega framtiðina þannig fyrir
mér — i tengslum við mina vini, sem mér
þykir skemmtilegast af öllu að hitta og
njóta samvista við.”
— Þú flytur kannski einhverntima i
burtu, færir út kviarnar i öðrum löndum?
„Alfarinn? Aldrei. Það er skemmtilegt
að geta ferðast um en það er alltaf best að
vera hér.”
— Samter maðuralltaf að hitta fólk, sem
þykir allt ómögulegt hér... veðrið er svo
vont, pólitikin asnaleg, dýrtiðin mikil og
svo framvegis.
„Það fólk er bara ómögulegt sjálft. Það
þarf alltaf að vera að kenna öðru um. Nei,
það er kjaftæði að hér sé allt ómögulegt.
Auðvitað er margt, sem mætti vera betra
hér en þegar maður ber okkur saman við
aðrar þjóðir — ja, þá er hlægilegt að láta
sér detta þetta i hug.”
— Þú segist vera „self-made” — en eru
margir sem hafa eignast hálft hótel án þess
að hafa mikið fyrir þvi?
„Það er eins og ég var að segja: ég hef
alltaf unnið mjög mikiö. Jújú, vist eignaðist
ég hótel, en mér hefur yfirleitt gengið vel i
þvi, sem ég hef tekiö mér fyrir hendur. Ég
hef verið útsjónarsamur — annars tala
verkin fyrir sig. Það er eiginlega ekkert
meira um það að segja.”
Engin þiðnuslulund í Dlððinu
— Nú er verkfall og megnið af starfs-
fólkinu hér tekur þátt i þvi. Það hefur ekki
hvarflað að þér að loka bara og fara til
Þingvalla?
„Nei. Það v*ri hreint siðleysi. Enda
engin ástæða til þess. Maður verður að
halda uppi lágmarksþjónustu. Þú verður að
gæta að þvi, að það eru þúsundir manna,
sem stunda bióin. Þetta er þjónustufyrir-
tæki i aðra röndina og maður verður að
bera virðingu fyrir sinum kúnnum. Svo er
maður hér náttúrlega alltaf að afla fyrir
fyrirtækið — það kostar mikið að reka
svona fyrirtæki á hverjum degi og það
kostar mikiðað hafa lokað. En ég fer ekki á
Þingvöll — það gæti auðvitaö breyst með
árunum. Þegar ég er orðinn gamall þykir
mér kannski gott að geta bara lokað og
notið lifsins á Þingvöllum.”
— En heldurðu að þú farir aftur út i veit-
ingabransann?
„Það þykir mér óliklegt. Samt kitlar það
mig alltaf i aðra röndina. En ég skal segja
þér, það er vond lykt af þessum bransa
hér.”
— Hvernig þá?
„Jú, mórallinn i tslendingum er þannig.
Það er engin þjónustulund i okkur. Starfs-
fólk á veitinga- og skemmtistöð-
um hefur þetta einfaldlega ckki i blóðinu.
Þú þekkir þetta ábyggilega lika — þjónninn
telur sig alltaf vera klárari en gestinn og
það er óskaplega leiðinlegt, þótt það geti
vitaskuld verið rétt. Ég er svo sem ekki að
kvarta sjálfur — ég fæ alltaf ágæta þjón-
ustu, enda þekkjast allir i þessum bransa
meira og minna. En þjónustulundina
vantar. Það tekur aldir að rækta upp svo-
leiðis fólk, ég tala nú ekki um ef þetta
vantar i blóðið.”