Helgarpósturinn - 25.02.1983, Blaðsíða 4

4______________________________
Innheimtumaður lögmanna kærður
fyrir að taka sér opinbert vald:
Föstudagur 25. febrúar 1983 JoÉZti
urinru

„Vilja halda áfram að nota
sínar New York-aðferðir"'
— segir aðalfulltrúi borgarfógeta og
aðstoðar skuldara við að kæra til
Rannsóknarlögreglu ríkisins
□ Aðalfulltrúi borgarfógetans í Reykjavík hefur veitt aðstoð við kærugerðina og fer
hörðum orðum um innheimtuaðferðir lögmannanna, sem hinn kærði hefur starfað
fyrir.
□ Rannsóknariögregla ríkisins hefur nú til rannsóknar tvær kærur á hendur manni
nokkrum, sem gengið hefur erinda lögfræðistofa í Reykjavík, fyrir meintar ólöglegar
vörslusviptingar og að taka sér fógetavald.
□ Lögmennirnir telja málið sér óviðkomandi og sumir þeirra fullyrða, að um „versl-
unarstríð” sé að ræða á milli innheimtumanns síns og aðalfulltrúa fógeta.
□ Verði niðurstaða rannsóknar RLR sú, að höfðað verði opinbert mál á hendur inn-
heimtumanninum, mun væntanlega reyna í fyrsta skipti á það hvort vörslusvipting sé
alfarið fógetaathöfn — þ.e. hvort Pétur og Páll geti farið heim til skuldseigs fólks og
sótt þangað fjárnumda hluti á uppboð, eða hvort ávallt er þörf atbeina fógeta. Um
það eru lögmenn og embættismenn dómskerfisins ekki á eitt sáttir og lögin ekki ó-
tvíræð. Flestir telja þó, að vörslusvipting geti ekki farið fram án atbeina og þátttöku
fógeta.
Skuldarinn
vel varinn
Mál þetta er þannig vaxið, að undanfarin
15-16 ár hefur Símon Wiium, sendibílstjóri í
Reykjavík, starfað við innheimtu fyrir nokkra
lögmenn í borginni og nokkra banka sömu-
leiðis. Hér á eftir verður ekki vikið að starfi Sí-
monar fyrir bankana en þeir lögmenn.sem
hann hefur unnið fyrir, eru einkum þeir sem
hvað mest fást við innheimtustarfsemi fyrir
einstaklinga og fyrirtæki.
Þegar tiltekin skuld hefur ekki verið greidd
er hún gjarnan send í innheimtu hjá lög-
fræðingi, eins og margir lesendur kannast
vafalaust við. Lögfræðingurinn sendir skuld-
aranum bréf og skorar á hann að borga innan Innheimtumaður getur ekki vörslusvipt án
ákveðins tíma. Ef því er ekki svarað gæti verið atbeina fógeta. Vilji skuldari ekki láta hlut af
höfðað mál á hendur skuldaranum og hann hendi þarf lögmaður að kalla til fógeta, sem
dæmdur til að greiða skuldina innan ákveðins setur fógetarétt og úrskurðar um skyldu
tíma. Ef hann sinnir því ekki heldur er hægt skuldarans til að láta hinn fjárnumda hlut af
að gera fjárnám í eignum hans, t.d. bíl eða hendi. Enginn annar getur gert kröfu um slíkt
sjónvarpstæki, ekki síst ef skuldin er tilkomin eða má hafa í hótunum við hinn skuldseiga.
vegna kaupa á öðrum hvorum hlutnum eða
ef veð hefur verið tekið í slíkum hlutum.
Þegar fjárnámið er gert, þ.e. fógetaréttur hef-
ur verið settur og þar úrskurðað, að taka megi
tiltekinn hlut úr vörslu eigandans (vörslu-
svipting), fer fógeti á staðinn við annan mann
og sækir hlutinn. Með góðu eða illu, því fógeti
má beita valdi í vissum tilfellum. En skuldar-
inn er einnig vel varinn - enginn má ryðjast inn
á heimili fólks og láta þar greipar sópa þvert
gegn vilja þess. Því þarf að koma til fógetaúr-
skurðar.
Og þá kemur að þætti Símonar Wiium og
þeirra lögmanna, sem hann starfar fyrir: Lög-
mennirnir túlka lög um aðför frá 1887 þannig,
að vörslusvipting sé ekki alfarið fógetaverk,
heldur geti þeir sjálfir — eða þeirra
umboðsmaður — innt það af hendi, því að í
sjálfri fjárnámsgerðinni sé falin heimild til
vörslusviptingar. Um þetta eru lögfræðingar
ekki á eitt sáttir, hvorki starfandi lögmenn né
lögfræðingar í embættis- og dómskerfinu,
sem blaðamaður HP hefur rætt við.
Bíllinn hirtur
af stæðinu
Fyrri kæran, sem borist hefur á Símon Wii-
um og er til rannsóknar hjá Rannsóknarlög-
reglu ríkisins, er frá ungum manni, Einari
Arnarsyni. Hann sagði i samtali við HP:
„Ég rak leiktækjasal ásamt félaga mínum
og keypti m.a. til hans gosdrykki. Fyrirtækið
hætti svo starfsemi sinni og þá var þessi reikn-
ingur upp á rúmar 7 þúsund krónur ógreidd-
ur. Hann fór í innheimtu hjá þeim Sigurði Sig-
urjónssyni og Jóni Magnússyni og þeir sendu
mér eitt bréf, sem ég sinnti ekki. í júlí í fyrra
gerðist það svo, að bíllinn minn, Mustang ’72,
hvarf af stæðinu heima hjá mér. Ég tilkynnti
þjófnað á honum til lögreglunnar en mánuði
síðar frétti ég af bílnum í portinu hjá Vöku. 116. grein hegningarlaga, sú sem fógetafull-
Þar er hann enn, því ég hef ekki viljað greiða trúinn telur innheimtumanninn hafa brotið
skuldina, sem þeir ætla að innheimta með gegn.
þessum hætti. Tveimur mánuðum eftir að bíll
inn hvarf kærði ég þennan Símon svo fyrir lög
reglunni og hafði þá fengið aðstoð fulltrúa
borgarfógeta til að semja kæruna!’
Við spurðum Sigurð Sigurjónsson hdl.,
hvort ekki hefði verið eðlilegt að láta Einar vi-
ta að hann ætti í vændum að missa bílinn.
Hann sagði það vera venjulega málsmeðferð
en þekkti að öðru leyti ekki vel til málsins;
innheimtur væru „rútínumál” á lögmanns-
stofum og þessi innheimta eins og margar aðr-
ar hefði verið færð Símoni Wiium. Hann
hefði því ekki vitað af kærunni á hendur
Símoni.
Annar tekinn án fjárnáms
eða lögtaks
Hin kæran er frá Ágústi ísfjörð fulltrúa
fyrir hönd Haraldar Hjaltalín. Ágúst seldi
Haraldi bíl, sem á hvíldi rúmlega 12 þúsund
króna veðskuld, gjaldfallin. Ágúst segir Har-
ald hafa vitað af skuldinni. Síðan gerðist það,
að sögn Ágústar ísfjörð, að „Símon kom
heim til Haraldar Iaugardaginn 29. janúar,
veifaði pappirum og heimtaði bílinn, sem
hann sagði að ætti að selja á uppboði. Har-
aldur taldi þetta vera einhvern misskilning og Fylgiskjal einnar kærunnar, sem borist hefur
lét hann hafa bíhnn, sem var fluttur burtu til Rannsóknarlögreglu ríkisins. Rannsóknin
með kranabíl þann sama dag. hefur nú staðið í rúma viku og standa yfir-
heyrslur enn.
BORCARFÓGETAEMBÆTTIÐ
Reykjavík 1. febrúar 1983.
Ti1 rannsóknarlögreglu ríklsim
Auðbrekku 61,
200 Kópavogur.
ttast hér meO, aO blfreiOin
fógctavaldi þann 29/1 s.l. úr vörslum kBM Ti| ~ r * JBB
Samkvirat bókum orabættlsitsshefur ekki veriO gert fjárnám í
umræddrl blfrelð og líkloga hefur ekki verifl tekinn dómur
vegna veflskuldabréfs, sem tryggt er meO 1. veOréttl í umraeddr
bifrelO. An dóms og fjarnáms getur fógeti ekki tekiO bifreiO
úr vörslum skuldara, né selt hana á uppboOi.
l'ppboO getur því ekki fariO fram á bifreiOinnl R- og þar
scm taka bifreiOarlnnar er lögreglumál er þaO ckki á valdi
fógeta meO fógetagerO aO færa vörslur hennar aftur til >■■■■■
VirOingarfyjllst,
‘ ' / ‘
ustui skal sœta varShaldi e8a fangetoi »111««
2 firum — 115. cr. Hver, sem oplnberlega
skýrTr helmildarlaust e8a vlsvitand! rangt
frá þvl, sem frnm hefur far.8 vl® £os"m?”
þær og atkvæSagrciðslur, sem í 102. gr.
ur, e8a þvi, sem gerzt hefur ,fnu"dU£.i£?
starfi opinborra samkomnajief^a^s^ðr^
■RÉfPlangelsi nllt a8 6 mánu8um. , ,
Rr. Hver. sem tekur sér e.tthvert oplabert
vald, sem hann ekki hefur, skul sætH yktum
eða varBhuldí eBa, ef miklar snklrenWan|
plsi allt a8 2 árum.k) —
Itandi eða af gálejl^ÍIIS^plnberleKa e8a
elnkenni, merki eða
cinkennlsblJTOíu sem áskilinn er islenzkum
eða erlendum stíérnvöldum eBa hermonnum,
eða einkennl, merkl e8a búning. semi erJ>vo
. . , • w, nfonrfrolrirlll IIA ílífl 11£1 GT 8,
Þessi krafa var í innheimtu hjá Lögheimt-
unni hjá Ásgeiri Thoroddsen!’ sagði Ágúst.
„Hann hafði ekki viljað semja um þessa skuld
við mig heldur bara fá hana greidda upp í topp
og ekki veita mér frest.
En þá mundi ég eftir því, þegar búið var að
fara með bílinn, að það hafði ekki verið gert
lögtak í bílnum eða fjárnám að undangengn-
um dómi. Allt þetta þótti mér heldur undar-
legt svo ég spurðist fyrir um það hjá aðalfull-
trúa borgarfógetaembættisins hvernig á þessu
stæði. Ólafur Sigurgeirsson aðalfulltrúi
sagði þessa vörslusviptingu ekki hafa verið á
vegum embættisins og lét mig síðan hafa yfir-
lýsingu þar um, sem ég lét fylgja kærunni til
Rannsóknarlögreglunnar.
Skuldin var nú orðin helmingi hærri enda
hafði lögmannsstofan bætt ofan á upphæð-
ina ýmsum kostnaði, svo sem lögtaks- og fjár-
námskostnaði, fógetakostnaði og gjaldi fyrir
vörslusviptinguna. En þegar kæran var á leið-
inni frétti lögmaðurinn af þessu og Haraldur