Helgarpósturinn - 13.06.1985, Qupperneq 24

NÆRMYND
Tony Knapp fæddist 13. októ-
ber árið 1938 í bænum New-
stead Colliery í Nothing-
hamshire, skammt frá Mansfield.
Hann er tvíburi, sonur hjónanna
Rolands Knapp námaverkamanns
og Marian Knapp húsmóður. Þau
eiga annan son, John, sem alla tíð
hefur starfað í námum, svo og tví-
burasystur Tonys, Margareth, sem
er húsmóðir. Tony segist sjálfur
hafa nefið frá mömmu sinni, en
kjaftinn aftur á móti frá pabba
karlinum.
Það kom snemma í ljós að patt-
inn var enginn námsmaður og
fannst litlu skipta hve margar kon-
ur giftust Hinriki VIII. eða hve áin
Thames væri löng. Hann mætti
illa eða ekki í skólann sinn og fékk
oftsinnis bágt fyrir hjá föður sín-
um sem átti það til að lumbra á
stráksa ef hann rataði í vandræði.
Og það gerðist oft, að því er Tony
segir sjálfur: „Blessaður vertu, ég
var alltaf að gera einhvern fjand-
ann af mér á bernsku- og unglings-
árunum. En það var þó sérstak-
lega þetta með skólann: Eg þoldi
ekki námið, hundleiddist það,
enda hef ég aldrei getað ímyndað
mér sjálfan mig sem einhvern
sprenglærðan spekúlant."
En prakkarastrikin? „Ég var
ansi ódæll, það máttu bóka", segir
hann núna þegar hann rifjar upp
æskuna í hverfinu heima; skítuga
stráka í rifnum hnébuxum þrusa
næsta vindlausri tuðru á milli
sín. . . Og markið vitaskuld: „Bara
krotað á vegg með kolamola." Fót-
boltinn varð honum allt; fiðringur-
inn í tánum snemma krónískur. I
rauninni var ekki nema um tvennt
að velja fyrir strák eins og Tony á
þessum árum í þessu umhverfi:
Annaðhvort að skríða ofan í nám-
una með pabba og stóra bróður og
vera þar alla ævi bikaður í fési, eða
æfa svo oft og mikið með tuðruna
að eygja mætti von hjá einhverju
liði seinna meir.
Tony afréð að leggja inn á erf-
iðari brautina. Uppáhalds-
liðið hafði náttúrlega alltaf
verið það nærtækasta, „Reds" ali-
as Nottingham Forest. Að lokinni
skólaskyldu trítlaði hann inn á
City Ground, aðeins fimmtán ára
að aldri og með engu reynslu af
agaðri knattspyrnuþjálfun, hafði
rétt aðeins spilað með tveimur lið-
um til þessa sem bæði voru heldur
lítilfjörleg, það er að segja liði
sóknarkirkjunnar heima og liði
námaverkamannanna í Newstead.
Og kannski mestmegnis af þess-
um sökum fór það svo að dvölin
inni á City Ground varð ekki iöng,
aðeins átta mánuðir. Honum var
einfaldlega sagt að hann væri ekki
nógu góður. Leiðin lá ofaní nám-
urnar. Þar hjó Tony í tvö ár. . .
En stráksi ætlaði ofar og innan
skamms var hann kominn á at-
vinnumannasamning hjá Leicest-
er City. Þar með fór sólin hækk-
andi. Hann varð fastamaður í lið-
inu eftir tvö ár hjá því, og staðan
sem hann spilaði þar og æ síðan á
ferlinum var miðvörður. Tony var
átta ár hjá Leicester, síðustu árin
sem fyrirliði þess. En hann fór fúll
frá liðinu. Þannig var að Leicester
komst í bikarúrslitin á móti Totten-
ham árið 1961. Áhangendur Lei-
cester bjuggust náttúrlega við því
að Tony myndi stýra liði sínu í
þessum þýðingarmikla leik, en
svo fór þó ekki. Daginn sem hann
átti að fara fram, lýsti stjórn liðsins
því yfir að Tony hefði verið settur
út úr liðinu, og gaf engar frekari
útskýringar á þeirri ákvörðun. Nú,
Spurs unnu leikinn (unnu reyndar
tvöfalt þetta ár). Ástæðuna fyrir
þessari umdeildu ákvörðun stjórn-
ar Leicester telja menn núna vera
þessa, og hún er grátbrosleg:
Knapp er málhaltur, stamar á
stundum, og það hefði kannski
verið hlegið að honum við liðs-
kynninguna þegar fyrirliðar lóðsa
einhvern drottningarmanninn
meðfram uppstilltu „tíminu" á
Wembley!
eftir Sigmund Erni Rúnarsson teikning Elín Edda
Jæja. Það fór þá þannig að Spánverjarnir fóru brosandi út af
vellinum í gærkvöld, en okkar menn með skeifu. Við hin; þetta
svekkt og upp í bölvandi. Tony Knapp með kreppta hnefa í vös-
um, eilítið hokinn í herðum, gráhærður. Hann er í Nærmynd
núna. Þessi enski fyrrum fótboltastrákur hefur lengst allra
gegnt stöðu landsliðseinvalds íslendinga, fyrst á árunum frá
1974 til 78 og svo frá því í fyrra, samtals í bráðum sjö ár. Hann
er núna hálffimmtugur og vel það og menn eru hreint ekki
sammála um hvernig gæi hann sé. Ágreiningurinn er enn
meiri þegar farið er að ræða hæfileika hans sem þjálfara og
stjórnanda á velli. í því efni rífast menn. En Tony Knapp er
sama, stendur svo sannarlega á sama. Honum finnst einu gilda
hvaða skoðanir menn hafa á sér. Og þær eru eftirfarandi. ..
Tony Knapp
Leiðin lá suður á bóginn til
Southampton. Þar gegndi
Tony fyrirliðastöðunni
næstu sjö árin eða til ársins 1969.
Um þetta leyti reis sól hans einna
hæst sem knattspyrnumanns. Að
vísu er það samdóma álit sérfræð-
inga að Tony hafi aldrei náð að
verða yfirmáta góður leikmaður,
en víst er að hann þótti þéttur fyrir
í vörninni og alltaf mikill baráttu-
jaxl. Hann komst aldrei í A-lands-
lið Englands, en náði hinsvegar að
spila einn leik með B-landsliðinu.
Á tímabili spilaði George Kirby
með Tony í liði Dýrlinganna, en
hann þekkja íslendingar meðal
annars sem þjálfara Skagamanna
fyrir fáum árum. Nema hvað, þeim
varð ekki vel til vina. Kirby stakk
undan Knapp og gekk að eiga
æskuástina hans nokkrum mán-
uðum seinna. Hvort það er vegna
þess eða einhvers annars, þá hefur
Tony aldrei kvænst; „because I’m
so clever", eins og hann orðar það
reyndar sjálfur. Og hann er barn-
laus; „eða, ég veit ekki betur!“
Þrjátíu og eins árs gamall var
Tony enginn Dýrlingur lengur. Eft-
ir dvölina hjá Southampton má
segja að leið hans sem knatt-
spyrnumanns hafi legið niður á
við. Hann var með Coventry City
í eitt ár, en fór síðan vestur um haf
og lék með Los Angeles Wolves
um tveggja ára skeið, þá Bristol
City í eitt ár og loks Tranmere Rov-
ers sem þá voru í þriðju deild. Eftir
dvölina hjá því lítt þekkta Marsey-
liði lagði Knapp skóna á hilluna.
Erfiðleikatímabil tók við í lífi
Tonys; næsta mislukkaðar tilraun-
ir til þess að ná árangri sem þjálf-
ari og/eða framkvæmdastjóri
enskra fótboltaliða. Poole-Town
var fyrst á dagskrá, en það er utan-
deildarlið skammt frá Bourn-
mouth á suðurströndinni. Hann
hvarf þaðan að ári liðnu til Nor-
wich City sem einn af mörgum að-
stoðarþjálfurum Ron Saunders
(sem seinna fór til Aston Villa og
er nú hjá Birmingham). Hann náði
ekki hærra þar, og hætti 1973.
Menn segja að draumurinn sem
aldrei hafi ræst í lífi Tony Knapp
hafi verið að gerast framkvæmda-
stjóri hjá ensku fyrstudeildarliði.
Og Tony býr enn að þeim draumi,
að eigin sögn.
En svo barst kall frá íslandi,
nánar tiltekið úr Vestur-
bænum í Reykjavík, úr
barka Sveins Jónssonar sem þá
var formaður knattspyrnudeildar
K.R. og síðar formaður alls félags-
ins. Hann ber Knapp góða sögu:
„Tony reyndist mér og mínu félagi
hinn besti. Hann stóð við alla
samninga alveg hundrað prósent,
hvort heldur þeir voru munnlegir
eða skriflegir. Hann er svo áreið-
anlegur að allt sem hann segist
ætla að gera stendur eins og stafur
á bók“, segir Sveinn. En árangur-
inn úti á velli var hinsvegar ekki
neitt sem kallaði fram bros á varir
aðdáenda Vesturbæjarliðsins. Þau
tvö ár sem Tony þjálfaði liðið var
það í fallhættu, stundum bull-
andi. . .
Menn spyrja; hvað olli? Eina
skýringuna telja menn vera þá að
Tony hafi einfaldlega haft úr of lé-
legu efni að moða á þessum árum,
en aðrir segja að þegar allt komi til
alls sé Tony barasta enginn þjálf-
ari! „Tony myndi aldrei nota þau
meðmæli sem hann hefur héðan
fyrir þjálfun sem slíka. Reynslan
sem við höfum af honum í því af-
markaða hlutverki er einfaldlega
of slæm til þess. Og þá skírskota ég
einmitt til K.R.-tímabilsins hjá
honum", segir Ingi Björn Alberts-.
son fyrrum landsliðsmaður og nú
þjálfari FH. „En það segir mér
heldur enginn að hann sé vitavon-
laus þjálfari. Hann kom til dæmis
norsku Víkingunum langt", bætir
hann við. Sigmundur Ó. Steinars-
son, íþróttafréttamaður DV, er líka
einn þeirra sem efast um þjálfara-
hæfileika Knapp: „Mér finnst
hann enginn langtímaþjálfari.
Honum lætur best að byggja upp
24 HELGARPÓSTURINN