Helgarpósturinn - 21.05.1987, Qupperneq 34

DAGSKRÁRMEÐMÆLI
Ríkisútvarp Rás 1
Fimmtudagur kl. 20.00
Leikrit: Sunnudagsbarn eftir
Odd Björnsson
Fimmtudagsleikritin eru eitt af
þessum klassísku efnum gömlu
gufunnar. Efni sem alltaf stendur
fyrir sínu hvað sem á dynur. Leik-
stjóri að þessu sinni er Jón Viðar
Jónsson og leikendur þau Róbert
Arnfinnsson, Arnar Jónsson og
Margrét Helga Jóhannsdóttir.
Sunnudagur kl. 15.10
Sunnudagskaffi í umsjón
Ævars Kjartanssonar
Ævar er einn af okkar betri útvarps-
mönnum, á því leikur varla vafi, og
sunnudagskaffi hans er alltaf frem-
ur afslappað og þægilegt. Hann
talar við allskonar fólk, sem gefur
þáttunum mikla breidd.
Stöð 2
Fimmtudagur kl. 22.20
Þei, þei kæra Charlotte
(Hush . .. Hush, Sweet Charlotte)
Bandarísk hrollvekja frá 1965.
Bette Davis stendur sig afar vel
sem konan sem er kvalin af óbæri-
legum minningum. Undarlegir at-
burðir gerast sem ekki eru við hæfi
barna og sumir munu víst fá full-
orðna til að stífna upp.
Sunnudagur kl. 20.25
Meistari
Þessir spurningaþættir eru nokkuð
vel heppnaðir, auðvitað eru þeir
ekki uppfundnir hér heima en það
er kannski ekki aðalatriðið. Að
minnsta kosti er þetta burðugra en
það sem Ríkissjónvarpið stendur
fyrir á sama vettvangi um þessar
mundir.
Þorkell Sigurbjörnsson og Pétur Jónasson í Oddur Björnsson er höfundur Sunnudags-
rúllukragapeysum og með hanska verða saman barns, fimmtudagsleikrits RÚV.
í kvöldstund með listamanni á laugardags-
kvöldið.
©
Ríkisútvarpið — sjónvarp
Laugardagur kl. 21.10
Kvöldstund með Pétri Jónas-
syni gítarleikara
umsjón með þessum þætti hefur
Þorkell Sigurbjörnsson, tónskáld.
Pétur er auðvitað afbragðsgóður
gítarleikari og á þar að auki að baki
óvenjulegan feril, var í hljómsveit-
inni Rétri og úlfunum hér í eina tíð,
þannig að allar líkur eru á að þetta
geti orðið góður þáttur.
Laugardagur kl. 21.55
Eric Clapton og félagar
Annar gítarsnillingur á ferð og unn-
endur þess hljóðfæris fá því sinn
skammt þetta kvöld. Eiki er að vísu
orðinn nokkuð gamall og stundum
allt að því lúinn en raddir þess efnis
að þessi hljómleikaferð hans hafi
verið vel heppnuð hafa heyrst og
þá er bara að vona að rétt sé.
AKUREYRSKT
IÐNAÐARSPJALL
Ævar Kjartansson er umsjónar-
maður Sunnudagskaffisins og
hann var spurður hvar og með
hverjum hann ætlaði að drekka
kaffi nk. sunnudag.
,,Ég ætla að drekka kaffi á Akur-
eyri á sunnudaginn, í húsakynn-
um Rúvaksins þar, og fá til spjalls
og kaffidrykkju fólk sem starfar
að iðnaði. Þarna verða m.a. Jón
Sigurðarson, forstjóri sambands-
verksmiðjanna, og Kristín
Hjálmarsdóttir, formaður Iðju,
félags verksmiðjufólks. Meining-
in er að spjalla um þetta iðnaðar-
samfélag sem Akureyri er, sem
er örugglega einstætt á landinu,
og kannski líka um hina hliðina,
þ.e. um hlut iðnaðarins í þjóðar-
búinu. Með mér þarna verða svo
mínir fastamenn, Guðmundur
Ingólfsson píanóleikari og Þórð-
ur Högnason bassaleikari."
Sn
Ríkisútvarpið — Rás 2
Fimmtudagur kl. 20.30
Tekið á rás, íþróttaþáttur.
Þetta er eitt af því sem Rás 2 gerir
betur en aðrir, þ.e. að fylgjast með
íþróttum og skýra frá þeim geira
þjóðlifsins. Þetta kvöld ætla þeir
Samúel og Ingólfur að lýsa fyrstu
umferð íslandsmótsins í knatt-
spyrnu.
Föstudagur kl. 21.00
Annað sem Rás 2 gerir vel, hitt er
annað mál hvort nóg er gert, en
það er að sinna nýrri músík af þeirri
gerð sem þar heyrist helst. Skúli
Helgason er annar af því tvíeyki
sem haldið hefur uppi þessu merki
allt frá bernskudögum Rásar 2.
Bylgjan fm 98,9
Fimmtudagur og föstudagur
kl. 12.00
Þorsteinn J. Vilhjálmsson á
hádegi
Lipur útvarpsmaður Þorsteinn,
gott innlegg þetta með það sem
ekki er í fréttum auk fleiri góðra
hugmynda sem hann bryddar upp
á.
Laugardagur kl. 12.10
Ásgeir Tómasson á léttum
laugardegi
Eftir því sem sögur herma er
gott að taka til með Ásgeir og þátt-
inn hans í bakgrunninum. Ásgeir er
þar að auki vel að sér í sögu popps-
ins, nokkuð sem fleiri af hans
kollegum mættu gjarna vera.
ÚTVARP
útvarp eftir Sigmund Erni Rúnarsson
Kreppa í klukkunni
SJÓNVARP
eftir Kristján Kristjánsson
Hugmynd og úrvinnsla
Hljóðvarp hefur það fram yfir sjónvarp
að það heimtar ekki alveg alla athygli
manns; það frystir mann ekki framan við
sig. Maður getur til dæmis lagt spilakapal
undir viðtalsþætti og borðað smekklega og
slysalaust við flutning frétta. Þetta er auð-
vitað ótvíræður kostur á tímum kreppu í
klukkunni manns.
Ég hef hlustað meira á hljóðvarp eftir að
sjónvarpsstöðvum fjölgaði, sumpart af
þeirri ástæðu sem hér er lýst að ofan, sum-
part vegna þess að sjónvörpin eru farin að
fara í taugarnar á mér. Samkeppni Stöðvar
2 og Ríkissjónvarpsins hefur leiðst út á
kjánalegar brautir og snúist að mörgu leyti
um hluti sem áhorfendum koma ekkert
við.
Fréttamennirnir sjálfir eru mjög gjarnan
orðnir meira atriði en sjálfar fréttirnar. Iðu-
lega impra fréttaþulirnir á því hvað „þeirra
maður“ hafi nú staðið sig vel en gleyma
fréttinni sem hann var að færa fólki, frétt
sem kannski var mjög ómerkileg í sjálfu
sér, eða færði ekkert nýtt inn í umræðuna.
Þetta kemur æ oftar fyrir.
Það skyldi þó aldrei vera að samkeppni
sjónvarpsstöðvanna snúist bara um frétta-
mennina, eða spurningin sé helst sú hvort
Páll er í flottari jakka en Ingvi Hrafn?
Eilífar, hundleiðinlegar og vita gagnslausar
kannanir á „horfun" stöðvánna bæta hér
ekki úr skák, enda eru þær alltaf settar
fram eftir höfði annars samkeppnisaðilans
á kostnað hins. Þetta er kjánalegt.
Á meðan á þessu gengur senda útvarps-
stöðvarnar út efni sem sífellt fer batnandi
— og það sem meira er: Þær virðast reka
samkeppnina sín á milli af heiðarleika og
án alls kjánaskapar, að minnsta kosti er
undantekning ef níðskot um hinn fara í
loftið. Fréttatímar og aðrir dagskrárliðir
eru sendir út án vangaveltna um hæfileika
keppinautarins.
Ég nefndi batnandi efni. Bylgjan hefur til
dæmis tekið sig mjög á á síðustu vikum,
rétt eins og Rás 2. Báðar þessar stöðvar
hafa nú á að skipa mjög hæfu dagskrárfólki
í flestum tilvikum og þess heyrast æ fleiri
merki að menn eru að blómstra. Það er að
vaxa úr grasi mjög sjarmerandi kynslóð
dagskrárgerðarmanna með hljóðnemann í
hjartastað.
Hér vil ég til dæmis nefna Þorstein J.
Vilhjálmsson á Bylgjunni, sem hefur náð á
sitt vald þeirri tækni sem skilar í senn
skemmtilegu, frumlegu og notalegu út-
varpsefni sem hæfir hádegi. Það er að vísu
ljóst að Hallgrímur Thorsteinsson vinnur í
sama húsi, en hér finnst mér samt einmitt
vera gott dæmi um uppsveiflu í útvarpi; við
séum loks að eignast alvörukynslóð af
ungu útvarpsfólki.
Eg gleymi ekki Rás 1. Dagskrá gömlu
gufunnar fer gjarnan eins og júróvisjón-
lagið okkar — hægt og hljótt — en gæðin eru
í fyrirrúmi (þó svo gufan lendi kannski
aldrei í fyrsta sæti). Talmálsþættir stöðvar-
innar eru margir til fyrirmyndar, en það
sem að mínu viti sker sig þó úr er bætt og
natið tónlistarval sem vert er að gefa meiri
gaum en ég þykist vita að gert er.
Og svo eru það fréttirnar frá Skúlagötu.
Þegar á heildina er litið og vöngum velt
yfir þróun rafmiðlanna þetta ár sem Ijós-
vakinn hefur notið frelsisins held ég að
fréttir ríkisútvarpsins standi upp úr saman-
lögðum fréttatímum þessara miðla. Þar er
ekki böslaganginum fyrir að fara eða að
taugaveiklunar gæti þó nýir aðilar séu
komnir á markaðinn. Þar er bara fag-
mennska.
Andskoti er ég annars jákvæður núna.
Ætli vorið sé komið?
Þegar ég barði augum sakamálaþáttinn
Morðstund (skemmtilegt nafn a tarna) í
sjónvarpinu í gærkvöldi rifjaðist upp fyrir
mér að ég hafði einhvern tíma verið að
gera samanburð á þáttum sem voru um
svipað leyti á Stöð 2 og í Ríkissjónvarpinu.
Þessir þættir áttu það sameiginlegt að vera
byggðir á svipaðri hugmynd um gamla
konu sem leysir sakamál. Þeir fjölluðu
annarsvegar um hina óviðjafnanlegu Miss
Marple, karakter sem er frá Agöthu
Christie kominn, og hinsvegar einhvern
óskapnað sem mig minnir að heiti Miss
Fletcher og gerir meira en leysa morð-
gátur, hún skrifar síðan um það bækur eftir
á og frægðin fylgir í kjölfarið. Að öðru leyti
voru þessir þættir eins og svart og hvítt,
bresku þættirnir um Marpie-konuna voru í
alla staði glæsilegir, sviðsetningin, hand-
ritsgerðin og leikurinn. Frábær persónu-
sköpun var líka eitt af því sem mér fannst
merkilegt og reyndar verður mér oft hugs-
að til þess hversu Bretum er þetta lagið, að
skapa skýrar aukapersónur, þrátt fyrir oft
agnarsmá hlutverk. Ameríska moðsuðan
er hins vegar allt önnur, karakterarnir
óskýrir, plottið eins og úr íslenskum sveita-
róman frá öndverðri öldinni og þegar ekki
gefst annað er Rússum blandað í málið.
Mjög svipaðar hugmyndir í upphafi en afar
ólík úrvinnsla og þar af leiðandi mjög mis-
jafnir þættir.
Þetta leiðir hugann að mikilvægi úr-
vinnslu hugmynda. Það er eins og menn
geri sér oft ekki grein fyrir því að það er
ekki nóg að setja fram góða hugmynd ef
henni er ekki fylgt eftir og það hefur reynd-
ar einkennt mörg af okkar eigin sjónvarps-
leikritum, Iagleg hugmynd en úrvinnsla
ekki nógu góð.
Þetta er hinsvegar ekki bara spurning
um að hafa þekkinguna sem til þarf, heldur
ekki síður reynsluna. Það er t.d. fráleitt að
ætla að ausa mörgum milljónum í íslenska
kvikmyndagerð meðan enginn grunnur er
til fyrir hana, en þar gæti sjónvarpið ein-
mitt komið til sögunnar. Einhvers konar
sjónvarpsleikhús, sem þyrfti ekki endilega
að vera svo ofsalega háfleygt heldur gæti
líka farið út í að gera íslensku útgáfuna af
Miss Marple. Það gæti örugglega verið
nokkuð góður skóli að spreyta sig á ein-
hverju af þessari gerðinni, áður en menn
ætla að fara út í að skrifa sálfræðilega sam-
félagsádeilu í gegnum miðil sem þeir hafa
lítil sem engin tök á.
34 HELGARPÖSTURINN