Morgunblaðið - 05.01.1964, Blaðsíða 13

Súnnudagur 5. jan. 1964
MORGUN BLADID
13
LAKONIA
Frásögn Vernharðs BJamasonar, sem sigldi
í september með skipinu, sem fórst um jólin
FÁAR fregnir munu hafa
vakið eins mikiirn óhug
nú um hátíðamar og fregn
in um eldsvoðann í gríska
faxþegaskipinu LAKONIA.
Þar borðust um skeið rúm
lega 1000 manns fyrir lífi
sínu, og þrátt fyrir sam-
henta björgunarstárfsemi
margra aðila fór svo, að
um 100 manns létu lífið.
Ekki tókst heldur að
bjarga skipinu, og sökk
það, er reynt var að draga
það til hafnar.
Ekki hefur Mbl. spumir
af því, hve margir íslend-
ingar kunna að hafa siglt
með LAKONIA um dag-
ana. Hins vegar var blað-
inu kunnugt um, að Vem-
harður Bjamason, frysti-
hússtjóri á Húsavík, og
kona hans voru meðal far-
þega þess á sl. hausti.
Brást Vemharður vinsam-
lega við beiðni blaðsins, og
bregður hann hér upp
nokkmm minningum um
ferðina, ásamt lýsingu á
skipinu sjálfu. Fjallar fyrri
hluti greinarinnar um þá
för.
Síðari hlutinn er lýsing
á ítalska farþegaskipinu
LEONARDO DA VINCI,
en greinarhöfundur fór
einnig með því um svipað
leyti. Fæst af þeirri frásögn
nokkur samanburður skip-
anna tveggja.
I
Það er ákveðið, að við eig-
um að mæta í Southampton
sunnudaginn 15. semptember,
og sérstök járnbrautarlest
fari frá Waterloo-stöðinni í
London kl. 12 á hádegi sama
dag . . .
Jámbrautarlestin stöðvast
við hlið Lakonia, og ganga far
þegar um hús vegabréfsskoð-
unar, beint til skips. Dekk em
alls 7, sem farþegum eru ætl-
uð, og eru þau öll fyrir ofan
sjólínu. Neðst er veitingahúss
dekk; þar era borðsalir skips
ins, þar fyrir ofan er aðal-
dekk (svokallað), þá efra
dekk (þar búum við), svo
skemmtidekk með skemmtisöl
um og göngudekki með um
650 stólum, bæði úti og inni.
Salirnir eru alls 9, allra fremst
svonefndur Atlantic-salur.
Þar er leikin sígiid hljómiist
mestan hluta dags. Þarna
dveljast flestir þeir, sem vilja
hafa kyrrlátt og hljótt um
sig. Stjórnborðsmegin er gríð
arstór salur með stóram bar,
sem ber nafnið Ocean-bar, en
spilasalur aftan við Atlantic-
saiinn. Enn aftar er stór for-
stofa, en aftan við hana þver-
salur, mjög skrautlegur, og
nefnist hanh Lakonia-salur.
í>ar er dansað á kvöldum, og
ýmsir skemmtiþættir þar flutt
ir.
Nokkra aftan við þann sal
er Pavilion-salur, og þar eru
sýndar kvikmyndir, leikið
bingó, o. s. frv. Þar eru um
300 lausir stólar. Aftan við
hann kernur svo Mocambo-sal
ur, nýtízkulegur salur, en aft
ast er sérstakur leikfangasal-
ur, fyrir yngstu farþegana.
Nefna má svo Angora-sal, en
þar er iokað dekk með borð-
um, stólum, bar, búðum, m.a.
sérstakri búð, sem hefur ein-
göngu Ijósmyndatæki á boð-
stólum, svo og búð, sem býð-
ur sundföt, íþróttaföt o fl.
Næsta dekk þar fyrir ofan
er sóldekk, og er það íbúðar-
dekk farþega. Aftan við íbúð
irnar er danssalur, sem kall-
ast Riviera-bar. í>ar er nætur
klúbbur, þar sem boðinn er
fram kaldur matur (ókeypis)
fyrir næturhrafna, sem vilja
haida áfram að skemmta sér,
eftir að dansi lýkur í Lakonia
sal og Mocambo-sal á mið-
nætti.
Fyrir ofan er svokallað báta
dekík, og eru þar mestmegnis
íbúðir yfirmanna, svo og
sjúkrahús, saiur til leikfimis-
eða Jíkamsþjáifunar, þar er
innisundlaug, sem neímst
Asteria-pool.
— xxx —
Lakonia er byggð í Hol-
landi 1930—1931, og var í upp
hafi skýrð John Van Olden-
barneveit, og var mjög til
skipsins vandað. Átti það að
sigla bæði á heitum slóðum
og köldum, gert fyrir 1300 far
þega og 600 manna áhöfn.
1962 keypti Greek Line skip
ið, og lét breyta því í einsfar-
rýmis lystiskip, fyrir 650 far-
þegar og 380 manna áhöín.
Flest herbergi voru að mestu
endurbyggð eða stækkuð, og
nýir salir gerðir. Aðeins salir
1. farrýmis á skemmtidekld
munu hafa verið látnir standa
óbreyttir. Voru þeir enn tald-
ir svara kröfum tímans, enda
skreyttir útskornum mahog-
any-stoðum.
í apríl sl. hóf skipið svo
ferðir frá Southampton til
Kanaríeyja og þóttu þær með
beztu skemmtisiglingum milli
stéttafólks, sökum verðlags.
Þar við bættist sú ánægjulega
tiJfinning, að stéttaskiptingar
gætti ekki, enda farrými að-
eins eitt. Allir snæddu sama
mat, allir höfðu aðgang að ÖU
um sölum. Farþegar vora að
Frá vinstri: Zabris, skipstjóri i
hans um borð í Lakonia.
miklum hluta miðaklra hjón,
þótt töluvert væri líka af bæði
eldra fólki og yngra. And-
rúmsloft um borð var mjög
gott
Ðaglega er gefin út prent-
uð dagskrá, og er þar nefnt,
hvað helzt er til skemmtunar
á hverjum tíma.
Ég minnist þess, að fyrsta
daginn á sjó, 16. september,
var efnt til bátaæfinga, og var
öllum skipað að vera í klef-
um sínum á tilsettum tíma.
Herbergisþjónn, sem hefur
umsjón með nokkrum her-
bergjum, kom til okkar, og
sýndi okkur björgunarbelti.
Hann kenndi okkur að fara
með þau, og fór síðan með
okkur að sérstökum stiga, sem
við hefðum átt að nota, ef ó-
happ hefði borið að, og við
.heilsar greinarhöfundi og konu
orðið að fara í bátana.
Það kom í Jjós, að okkar
bátsstöð (boat station) var i
leikhúsinu, bakborðsmegin,
og vora hurðir þess þannig
gerðar, að þær opnast á víxl.
Stýrimaður raðaði okkur í rað
ir, þannig að auðvelt yrði að
komast til þess björgunar-
báts, sem okkur var ætlaður.
Sérstakar reglur gilda uon
það, hvernig og hvenær skuli
farið um borð í bátinn. Fyrst
verður að láta hann síga nið
ur að skemmtidekkinu, börn-
um er síðan raðað fremst, en
karlmenn látnir standa aftán
við. Er stýrimaður hafði lokið
útskýringum, var beðið um
fyrirspurnir, ef einhverjar
væra. Gekk þá fyrir okkur
yfirstýrimaður, og lýsti því
lögmáli sjómanna, að flas sé
ekki til velfarnaðar. Lauk
hann máli sínu með þessum
orðum: Your cooperation is
earnestly requested — sem
leggja mætti þannig út: Við
óskum í einJægni eftir sam-
vinnu við ykkur.
Þar sem ég hef talsvert
siglt, verið háseti bæði á far-
þega- og vöruflutningas'kip-
um, fannst mér þessi bátaæf-
ing og undirbúningur réttmæt
ur og nauðsynlegur. Þvi
fannst mér ekki skemmtilegt
að sjá leiðindasvip margra
farþeganna, sem virtust ekki
telja neina nauðsyn bera til
slikrar æfingar. Því miður
mun þetta vera algengt á stór
um fanþegaskipum, og þv4
verður fólik ekki eins rólegt
og eðJa, ef eitthivað óvænt ber
að höndum, eins og saga sjó-
slysanna ber með sér.
-- XXX -----
Tveimur dögum síðar kynnt
ist ég skipstjóranum, M. N.
Zabris, er hann bauð okkur
hjónunum, ásamt nokkrum
öðram gestum til íbúðar
sinnar. Bað hann mig að setj
ast hjá sér, og segja sér frá
íslandi. Hann sagðist aldrei
hafa þangað komið, og aldrei
neitt um landið hafa lært sér-
staklega, nema hvað hann
hefði einu sinni lesið reyfara
mikinn um það, að menn gætu
stigið niður um fjall á fs-
Jandi, og komið upp á Ítalíu.
Eg sagði skipstjóra, að hér
myndi vera um að ræða bók
Jules Verne. Til viðbótar og
fræðslu skyldi ég hins vegar
senda honum bók um ísland,
er ég kæmi heim. Þáði hann
það með þökkum.
Er heim kom sendi ég hon
um bók Almenna bókaféiags
ins. Mun hún að öllum likind
Framhald á bls. 30.