Morgunblaðið - 05.01.1964, Blaðsíða 28

28
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 5. jan. 1964
GAVIN HQLT:
23
ÍZKUSÝNING
— Nú verðurðu að hætta, annars fæ ég höfuðverk.
— Það er allt í lagi, fullvissaði
ég hana. — Bara formsatriði til
þess að sanna, að allir séu sak-
lausir. Þeir taka líka fingraför-
in mín, af því að ég hef verið
að ganga um dyrnar hérna. Nú
skal ég sýna yður, hvernig farið
er að þessu.
Ég lagði spurningu fyrir sér-
fræðinginn meðan hann var að
taka mín fingraför: — Höfðuð
þið nokkuð upp úr handfanginu
á hurðinni að utan?
— Já heila glás, svaraði hann.
Það var fullt af borgum og hring
um.
— Ég á bogana, sagði ég við
hann.
— Það er eftirtektarvert,
sagði hann. — Þér eruð alveg
eins og Crippen.
— Jæja, það kostar þig að
hafa auga með mér, þegar ég
fer að gifta mig. En hvað
fannstu á skúffunni í verkstæð-
inu?
— Nokkra hringi.
— En engar tvöfaldar lykkj-
ur?
— Engar lykkjur.
Burchell horði á Sally meðan
hennar fingraför voru tekin.
Hana lángaði til að neita vend-
ingu, en þorði ekki. Hún var
óstyrk og klessti farið eftir
hægri þumalfingur. í næsta sinn
hélt sérfræðingurinn fast um
fingurinn meðan hún þrýsti hon
um á örkina.
Ég gat ekki komið mér niður
á því, hvort þetta væri feimni
eða hræðsla hjá henni. Ég starði
á hárrauðar neglurnar. Þær voru
langar og fallegar.
Burchell sagði: — Jœl er
þarna fyrir utan, Ritzy. Þú ættir
að koma með mér. Mig langar að
tala við þig. Það langar okkur
reyndar alla. Gerið svo vel að
bíða hérna, ungfrú Dutton. Ég
þarf að spyrja yður dálítið
seinna.
Úti í ganginum fór ég að
hreyfa mótmælum. — Þú
hefur spillt draumi fyrir mér,
Ted. Eftir tíu mínútur hefði
stúlkan verið orðin mjúk eins og
lunga.
— Það var leiðinlegt, svaraði
hann seinlega. — Þið Joel virð-
ist halda, að Scotland Yard sé
bara útibú frá Saber & Tyler.
En þetta er morðmál og við höf-
um það til meðferðar.
Sally kom að dyrunum og
kallaði mig til baka. Burchell
hleypti brúnum, en lét það gott
heita. _
— Ég hef verið að hugsa,
sagði hún. — Og ég var ekki
viss um nema ég ætti að segja
yður það.
— Það get ég ekki sagt um
fyrr en ég veit, hvað það er,
svaraði ég. — En flýtið yður, ef
það er eitthvað áríðandi.
— Það er um hann Schluss-
berg. Mig langar ekkert til áð
koma honum í nein vandræði,
en skylda er skylda. Hann var
í hræðilegu skapi, þegar hann
var að máta loðkápuna á mig.
Og var alltaf að nöldra eitthvað
um Linu. Hann bölvaði henni og
hótaði henni öllu illu. Þegar
hann skildi við mig, gekk hann
gegn um sikrifstofuna hennar.
Það var nokkrum mínútum fyrir
fjögur.
Henni likaði einhvernveginn
ekki, hve rólega ég tók þessu.
— Segið mér með hans eigin
orðum, hvað hann sagðL
— Ég man það ekki svo ná-
kvæmlega. Hún hikaði. En mig
minnir, að hann segði: „Ein-
hvem daginn drep ég kerlingar-
íjandann. Ég skal kyrkja hana
með þessum tíu fingrum mínum,
og hafa ánægju af!“
—- Munið þér nokkuð fleira?
— Nei. Ég hlustaði ekkert sér
staklega á þetta. Ég á við, að
það eru svo margir, sem segjast
ætla að drepa þennan eða hinn,
eða er það ekki?
— Jú, og sumir þeirra gera
alvöru úr því, hugsaði ég. —
Jæja, gott og vel, ég skal sjá
um þetta.
— Sjáið þér til- sagði hún og
greip í ermina mína. — Ef
Benny er í vandræðum, verðið
þér að bjarga honum úr þeim.
Ég skal hjálpa yður það, sem
ég get.
— Ég sé yður aftur, lofaði ég.
— En þangað til skuluð þér ekki
segja neitt við neinn um at-
hafnir yðar í gærkvöldi. Ekki,
að ég sé neitt hræddur um, að
þér gerið það.
Ég bjóst við, að hún roðnaði,
hopaði á hæl, eða fengi tauga-
áfall og greip höndum um höfuð.
ið. En hún gerði ekki neitt af
þessu heldur horfði bara á mig,
eins og hún hefði enga hug-
mynd um, hvað ég væri að fara.
— í gærkvöldi? sagði hún
hissa. Ég gerði ekkert nema
hvað ég fór til bans Tom frænda
míns.
— Það getur verið eins gott
og hvað annað, sagði ég. —
Kannski lögreglan haldi bara,
að þér séuð hún Eva litla.
Hún varð að enn stærra
spurningarmerki. — Ég hef
enga hugmynd um, hvað þér
eruð að tala um, sagði hún í
mótmælátón.
— Það er klessa undir hægra
auganu á yður, sagði ég. — Þér
ættuð að þurrka hana af.
Ég yfirgaf hana. Á leiðinni
eftir ganginum hugsaði ég
margt. Þetta var allt og klók-
legt. Eða kannski var það bara
Sally, sem var klók. Ég þekkti
hana oflítið, og það var svo
margt. sem ég hafði enn ekki
rannsakað — til dæmis þetta
um kúgun eða fjárkúgun, sem
Gussie Ochs hafði látið sér um
munn fara, og svo rauðu fing-
urna, sem voru að stela blöðum
úr skrifborðinu hennar frú Sel-
inu, við vasaljós. Ég gat ekki
heyrt hraðann í fótatakinu henn
ar úti í Dallysstræti.
Burchell spurði mig: — Hvað
gat hún sagt þér?
— Ekkert, sagði ég. — Hún
vildi setja mér stefnumót, en ég
er bara ráðinn margar vikur
fram í tímann.
— Það líður ekki á löngu áður
en þú verður ráðinn fyrir marga
mánuði — fyrir að liggja á
mikilsverðum upplýsingum.
Bíddu þangað til þær eru orðn
ar mikilsverðar, áður en þú ferð
að kvarta yfir mér, sagði ég.
En ég var stöðugt að brjóta
heilann um, hvað hefði getað
verið falið í skrifborðinu. Upp
lýsingar? Mikilsverðar upplýs-
ingar? Selina hafði komizt að
einhverju eftir að hún talaði við
mig í gærmorgun. Hún hafði náð
í eitthvert bréf og læst það niðri
í skrifborði. Og einhvernveginn
hafði stúlkan komizt að því og
farið eftir því. En hversvegna?
Svarið kom eins og bergmái
af Gussie Ochs. — Fjárkúgun.
Chanteuse, hafði Gussie sagt. —
Söngkona. Já, bærileg söngkona
það! Og svo gat hún teiknað,
og vildi verða kvikmyndaleik-
kona. Hana skorti ekki fjölhæfn
ina hana Sally litlu!
XIV.
í skrifstofu Selinu var allt
óbreytt, en liðsauki, sem komið
hafði í viðbót við þá, sem fyrir
voru, gerði nokkur þrengsli
þarna. Burchell hafði komið með
einn eða tvo sálfræðinga, og
Joel gerði sitt til að auka á
þrengslin með vaxtarlagi sínu.
Hinsvegar höfðu nokkrir undir-
mennirnir farið, og meðal þeirra
Jim Bede — mér til mestu
ánægju.
Burchell tók nú að reyna að
veiða upp úr mér allt, sem ég
kynni að vita, og ég sá strax,
að ef ég hefði ætlað mér að
geyma eitthvað af því til seinni
tíma, yrði ég að fela það í sokkn
um mínum. Það sem ég var
hræddastur um, var að Joel færi
að glopra út *úr sér einhverju
af nætursamtali okkar um stúlk
una, sem brauzt inn. Venjulega
er það svo, að ef hann kemst
í nánd við Burchell, þá hagar
hann sér eins og hann væri enn
hjá Scotland Yard sjálfur, og
hann er vanur að þráspyrja mig
um hvað sem er. En í þetta si-nn
stillti hann sig og lofaði mér
að ráða mér sjáifum og því sagði
ég ekki annað en það, sem mér
sjálfum sýndist og ekkert
um það, sem ég héldi
um Sally, og heldur ekki um-
mæli hennar um Schlussberg.
Ég var að velta því fyrir mér.
hvernig ég gæti sjálfur náð í
Schlussberg. Ég gerði mér þegar
þá hugmynd, að ég kæmist
lengra með Sally en nokkur
lögga eða uppgjafalögga, og ég
vildi ekki verða fyrir neinum
truflunum af hendi Burchells
eða Joels.
Þegar ég hafði svarað öllum
spurningum frjálsmannlega, að
því undanteknu, sem ég leyndi,
tilkynnti ég, að nú ætl^ði ég út
að fá mér einn lítinn. *
— Hvað ætlarðu að gera með
það? spurði Burchell með tor-
tryggnisvip.
— O-o, það gæti verið gott að
fá einn lítinn, sagði ég vingjarn-
lega. Ég hef verið að sveitast
hér tímunum saman og er orð-
inn skrælþurr.
— Þú getur fengið að drekka
hérna.
— Mér_ líkar ekki þetta
„hérna“. Ég vil fá mér að drekka
þar sem ég sjálfur vil. Ég er
vonandi frjáls borgari. Eða ertu
kannski í þann veginn að taka
mig fastan?
— Það væri ekki svo vitlaust,
drafaði Burchell. — Vertu fljót-
ur og ég ætla að hugsa um það
á meðan.
Ef Joel þótti þessi þorsti minn
eitthvað grunsamlegur, sagði
hann að minnsta kosti ekkert um
það. Ég gaf honum augnabend-
ingu og hann fór með mér út í
ganginn.
— Segðu ekkert um stuldinn
af skrifborðinu, aðvaraði ég
hann. ^
— Ég vil ekki, að neinn. fari
að snuðra neitt um það, fyrr en
ég er viss í minni sök.
— Ég vona, að þú vitir, hvað
þú ert að gera, sagði hann.
— Já, það geri ég, vertu viss!
Gussie Ochs gaf mér heimilis-
fang Thelben loðfataverzlunar-
innar. Ég var sjö mínútur þang-
að í leigubíl, en kom samt
tuttugu mínútum of seint. Abe
Schlussberg var farinn heim til
sín. Ég gerði mig trúanlegan
með einhverju blaðri um loðföt,
og forstöðukonan gaf mér heim-
ilisfang hans í Whiteehepel. Um-
ferðin var svo mikil á götun-
um á þessum tíma, að ég fór
með neðanjarðarlestinni.
Abe var enn ekki kominn
heim, þegar ég kom heim til
hans í Auversstræti. Konan hans
sagði mér, að ef til vill væri
hann að fá sér hressingu hjá
Mike Blum á horninu. Þangað
gæti ég farið, eða þá beðið. —
En það er meiri eftirspurnin
eftir^ Abe, nú orðið, sagði hún.
— Ég fer að halda, að ég sé
gift einhverjum frægum manni.
Hún var lítil og digur með
vingjarnlegt og brosandi andlit.
Þegar ég fór að spyrja hana,
fann ég, að henni hætti dálítið
til að ýkja. öll „eftirspurnin“
eftir Abe var ég sjálfur og svo
einn annar maður, sem hafði
komið tíu mínútum á undan
mér, en var nú farinn út til
Mike Blum. Stór maður — risi,
sagði hún. Stór maður með and-
lit eins og á fiski.
Þetta var nú ekki mikil lýsing,
en mér datt samt strax í hug
Mike Bede. Ég bölvaði í hljóði
og ákvað að bíða heldur.
Frú Schlussberg vísaði mér
inn í setustofuna, sem var lítil
en yfirfull af stórkarlalegum
húsgögnum. Það var líkast þvi,
sem húsgögnum úr heilum
klúbb hefði verið troðið inn i
húsvarðarklefann, en allt var
samt hreint og þokkalegt og
þarna voru smárásir milli hús-
gagnanna, sem hægt var að snigl
ast eftir án þess að snúa um
of upp á sig. Það þótti mér einna
merkilegast.
Ég beið og hlustaði á glamur
í pottum og pönnum utan úr eld
húsinu. Og sterkur ilmur barst
til mín. Og svo kom lag eftir
Schubert gegn um gufuna af súp
unnL Frú Schlussberg hafði
prýðilegustu söngrödd, og yfir-
leitt var hún glöð og kát og að-
laðandi. Svo sló hún yfir í Hugo
Wolf úr Schubert.
Þarna var heljarmikill bó'ka-
skápur við einn vegginn í stof-
unni. Ég renndi mér á rönd að
honum og fór að skoða. Heine,
Goefche, Max Nordau, Karl Marx,
Edgar Rice Burroughs.
Ég sneri aftur til stólsins og
beið enn góða stund. Ég var
óþolinmóður, því að ég þurfti að
komast^ sem fyrst aftur til Cli-
baud. Ég var að því kominn að
fara til Blum og gera enda á
málfundinum þar, þegar Abe
kom heim. Hann skellti útihurð-
inni og stikaði inn í eldhúsið.
Hann heilsaði konu sinni, eins
og hann væri að kalla á skip í
mílu fjarlægð. Svo var mikið
hlegið og síðan hófst samtal á
jiddisku, og loks kom Abe stik-
andi inn í stofuna.
Þetta var stór maður og hressi
legur. Hann hafði laglegt og
greindarlegt andlit, og gránað
hárið reis upp frá vel löguðu
enni. Hann hleypti brúnum að
mér, er hann kom inn, en þó
virtist ekki skína út úr honum
nein persónuleg óvild.
— Svo að þér komið_ frá
Thelby? sagði hann. — Ég er
ekkert á móti Thelby, en þetta
er bara tilgangslaust. Ég er hætt
ur. Ég vinn ekki lengur fyrir
þessa hálfvitlausu kerlingu. Þar
verða að vera einhver takmörk.
Ég segi henni bara meiningu
mína, og þó hún svo komi til
mín á hnjánum, þá hefur það
enga þýðingu.
SHUtvarpiö
SUNNUDAGURINN 5. janúar.
8.30 Létt morgunlög.
8. Fréttir og útdráttur úr forustu-
greinum dagblaöanna.
9.10 VeSurfregnir.
9.20 Morgunhugleiðing um músik:
Leifur Þórarinsson kynnir
strengjakvartetta Ludwigs van
Beethoven.
9.40 Morguntónleikar:
a) Strengjakvartett í f-moll op.
96 eftir Beethoven (Amadeus-
kvartettinn leikur).
b) Rita Streich syngur frægar
óperuaríur.
c) Píanókonsert i fis-moll op.
20 eftir Skrjabín (Paul Badu-
rra-Skoda og Sinfóníuhljóm-
sveit Vinarborgar leika; Henry
Swaboda stj.).
11.00 Messa í Hallgrímskirkju (Prestur
Séra Jakob Jónsson. Örganleik
ari: Páll Halldórsson).
12.16 Hádegisútvarp.
14.00 Miðdegistónleikar.
a) Forleikur i g-moll fyrir
strengjasveit og sembal eftlr
Johann Bemhard Bach (Féiag
ar i Ríkishljómsveitinnl t
Dresden leika; Herbert Coli-
iun leikur á sembal og stjórn-
ar ílutningi).
b) Píanósónata i Es-dúr op. 7t
eftir Haydn (Vladimir Horo-
witz leikur).
c) Frá tónlistahátiðinni i Salz-
burg á s.l. sumri:
Messa í c-moll fyrir ein-
söngvara, kór, hljómsveit og
ongel (W139) eftir Mozart
(Listaimenn í Salzburg flytja.
Stjórnandi: Ernst Hinreiner).
15.30 Kaffitíminn: — (16.00 Veðurfregn
ir).
a) Hafliði Jónsson leikur á píanó
. b) „Dansað í Vinarborg": Max
Gregor og hljómsveit hans
leika.
16.35 Endurtekið leikrit:
.jStúílkarn á svölunum" eftir
Eduardo Anton, i þýðingu Árna
Guðnasonar og leikstjóm Bald-
vins HaUdórssonar (Áður útv. i
marz í fyrra).
17.30 Bamatími (Anna Snorradóttir)!
a) Leikir og gaman.
b) Ljóð og lag litlu barnanna.
c) „En hvað það var skrítið",
kvæði eftir Pál J. Árdal, lesið
af 11 ára telpu.
d) Ný framhaldssaga: „Kofl
Tómasar frænda" eftir Harr-
iet Beecher Stowe, i þýðingu
Arnheiðar Sigurðardóttur.
18.20 Veðurfregnir.
18.30 „Máninn hátt á himni skín".
Gömlu lögin sungin og leikin.
19.00 Tilkynningar.
20.00 Einsöngur: Peter Anders syng-
19.30 Fréttir.
ur lög úr óperettum.
20.20 Smábæjarbragur. — bernsku-
minningar frá Akureyri (Guð-
rún Sveinsdóttir).
20.46 „Glaðlyndar stúlkur" ballett-
músik eftir Scarlatti-Tomma-
sini (Hljómsveitin Philharmonia
í Lundúnum leikur; Igor
Markevitch stj.).
21.00 „Láttu það bara flakka", ——
Þáttur i umsjá Flosa Ólafssonar
Meðal efnis er lausnin á gátunni
um teboðið örlagaríka.
22.00 Fréttir, veðurfregnir og lýsing
á handboltakeppni
22.25 Syngjum og dönsum: Egill
Bjarnason rifjar upp íslenzk
dægurlög og önnur vinsæl lög.
22.45 Danslög. — 23.30 Dagskrárlok.
MÁNUDAGUR 6. janúar
(Þrettándinn)
7:00 Morgunútvarp.
7:30 Fréttir. — Tónleikar
7:50 Morgunleikfiroi
8:00 Bæn — Veðurfregnir.
8:30 Fréttir — Tónleikar.
12:00 Hádegisútvarp.
13.16 Búnaðarþóttur: YfirUt yfir land
búnaðaðinn 1963 (Dr. Halldór
Pálsson búnaðarmálastjóri),
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar.
14:40 „Við, sem heima sitjum."
15:00 Síðdegisútvarp. (Fréttir og tilk.
— Tónleikar — 16:00 Veðurfr.)
—Tónleikar — 17.00 Fréttir
17.06 Stund fyrir stofutónlist (Guð-
mundur W. Vilhjólmsson).
16.00 Bamatiml í jólalokin (Helga og
Hulda Valtýsdætur):
Farið á jólatrésskemmtun og
slegizt þar í hópinn með öðrum
bömum.
19:00 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20.00 Lúðrasveit Reykjavíkur leikur.
Stjórnandi: Páll Pampicher
Pálsson.
20.30 „Svo bregðast krossgötur",
þrettándagaman eftir Guðmund
Sigurðsson. Músik eftir Jónas
Jónasson, sem hefur Jafnframt
leikstjóm á hendi. Hljómsveit
Magnúsar Péturssonar leikur.
21.30 Útvarpssagan: .BrekkukotsannáU*
eftir Haldór Kiljan Laxseæ;
XIX. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir
22.10 Danslög, þ.á.m. leiikur hljónw
sveit Hauks Morthens nýrri dans
ana, en hljómsveit Þorsteins
Eirikssonar hina eldri. Söngv-
ari: Jakob Jónssoa.
24.00 Dagskrárlok.